Songi Brechta, mimo ponad 80-letniej tradycji inscenizacyjnej, nadal porywają swoją aktualnością. Mroczne, pełne szaleństwa, choć niepozbawione przewrotnego humoru i liryzmu urzekają formą i przekazem. Odkrywcze językowo i prowokacyjne teksty, ekspresja i stylistyczna rozpiętość muzyczna oraz satyra społeczno-polityczna otwierają przed widzem zupełnie nowe możliwości interpretacji, jednocześnie zapraszając do emocjonalnego przeżywania. Na scenie zobaczymy pragnienia, żądzę i bunt. A wszystko to w gwiazdorskim wykonaniu genialnych aktorek i aktorów krakowskich scen i w towarzystwie muzyki na żywo. _________________________________________________________________ 125-lecie urodzin wielkiego człowieka teatru, Bertolta Brechta postanowiliśmy uczcić przypominając jego twórczość znaną i mniej znaną. Zastanawiamy się, co by było gdyby i on, i postacie z jego dramatów, poezji, songów… popatrzyły z jakichś zaświatów na nasz świat. Cóż by zobaczyli?- wojny były – i są, szczęśliwa i nieszczęśliwa miłość wciąż istnieje, niesprawiedliwość społeczna istnieje również. Ludzie dalej są poranieni, albo radośni, uwikłani – jak zawsze – w miłość, nienawiść, narodziny, śmierć, w politykę i w borykanie się z losem własnym. My, twórcy tego spektaklu (mamy nadzieję, że wzruszającego, mądrego i dającego nadzieję na przyszłość) jesteśmy zafascynowani twórczością autora „Życia Galileusza”. Towarzyszy nam radość z codziennego z nią obcowania. Wierzymy, że tę radość i fascynację podzieli z nami również Publiczność. Józef Opalski , reżyser spektaklu "Uczycie nas, jak suknie się podnosi" __________________________________________________________________ Spektakl „Uczycie nas, jak suknie się podnosi” to niepowtarzalna interpretacja dzieł niemieckich twórców lat 20. XX wieku we współczesnym wykonaniu gwiazd krakowskich scen dramatycznych i estradowych. W zestawieniu z muzyką na żywo w towarzystwie skrzypiec, kontrabasu, pianina i akordeonu ponadczasowy duet Brecht & Weill urzeka publiczność swoją uniwersalnością w tradycyjnej formie. Doświadczenie pomiędzy spektaklem a musicalem; jak występ w cichej, niewielkiej kawiarni w zadymionej piwnicy, o której wiedzą nieliczni prostej, z muzyka na żywo, z klimatem poprzedniego wieku. Miejsca gdzie scena należy do aktorek, śpiewaczek, które w tej niewielkiej przestrzeni stają się gwiazdami tylko po to aby zaraz po zejściu stopić się z przytłaczającą, mroczna rzeczywistością. Adriana Markowska, Dziennik Teatralny