Na spektakl zapraszamy Widzów/Widzki od 7 lat. Ostry fragment stłuczonego zwierciadła, który subtelnie mieni się w słońcu, odbiera blask oczu Kajowi. Niepozorna szklana drobinka zamienia chłopca w bezduszną i pełną złości osobę. Jedyne co go zachwyca to Królowa Śniegu – piękna, zimna, niedostępna – tak inna od wszystkich, których znał do tej pory. Jak uratować Kaja? Czy jego przyjaciółka, urocza i dobra Gerda, znajdzie w sobie dość odwagi, by dotrzeć do lodowego królestwa i uwolnić chłopca? Jaką drogę należy pokonać, by poznać siebie? Z wielu baśniowych opowieści Jana Christiana Andersena „Królowa Śniegu” jest tą, którą doskonale można przełożyć na język tańca. Lustrzane odbicia, lodowe przestrzenie, skrzące się płatki śniegu sprawiają, że kroki bohaterów są niepewne, a każdy z nich szuka swojego ruchu i rytmu. Stąpa lekko, niepewnie, bądź doskonale wie, jak się poruszać w migotliwym świecie. Wśród nieoczywistych, mamiących nasze zmysły przestrzeni, Robert Bondara – choreograf spektaklu – opowiada historię o zagubieniu i odwadze, o poszukiwaniu i rezygnacji, o dorastaniu i stracie, o różnorodności. Na wiele sposobów można snuć baśń o Kaju, który uległ złudzeniu. Roberta Bondara, choreograf, o spektaklu: „Moje baśnie są w takim stopniu dla dorosłych, jak dla dzieci (…) dzieci rozumieją tylko anegdotę, a dopiero jako dorośli dostrzegają i pojmują resztę” – tak Hans Christian Andersen odnosił się do swojej twórczości w „Dziennikach”, co wyraźnie przeczy powszechnym przekonaniom, że jego twórczość jest przeznaczona wyłącznie dla dzieci. Można przecież odkryć w niej wiele prawd o nas samych i naszym życiu. Ten punkt odniesienia stał się dla mnie niezwykle ważny w pracy nad spektaklem „Królowa Śniegu”. Owszem, jest on skierowany również do młodszego widza, ale niezwykle ważne jest dla mnie stworzenie baletu, który pozwoli nam zajrzeć w głąb naszych serc. Jednocześnie chciałbym, by oferował wiele, jeśli chodzi o oprawę wizualną i kunszt tańca, zaspokajając potrzeby widzów ceniących sobie jakości artystyczną na najwyższym poziomie. Zapraszam zatem na spektakl skierowany do szerokiego grona odbiorców, niezależnie od ich wieku. Poznamy dwoje bliskich sobie młodych ludzi: Kaja i Gerdę, których los rozdzieli, dając nam okazję by się przekonać, jak wielka siłą może być moc przyjaźni.