Katarzyna Krakowiak-Bałka i Mirosław Bałka – po raz pierwszy w rolach reżyserskich w teatrze – podejmują dyskusję z jednym z najbardziej legendarnych tekstów europejskiej filozofii XX wieku. Rodzi się z tego wypowiedź na temat rozumu i edukacji w epoce po wielkim kataklizmie. A także odważny, prowokacyjny performans odległy od wszystkiego, co można dziś zobaczyć na rodzimych scenach. W 1933 roku Martin Heidegger, uznawany wówczas za najbardziej wpływowego filozofa Europy, przyjmuje stanowisko rektora uniwersytetu we Fryburgu oraz wstępuje do partii nazistowskiej. Pod koniec marca wygłasza słynną mowę rektorską. Na pozór broni autonomii uniwersytetu, ani słowem nie wspomina o Hitlerze. Ale jednocześnie przedstawia ryzykowne tezy o „bojowej wspólnocie nauczycieli i uczniów”, której imperatywem ma być odrodzenie ducha niemieckiego narodu. Wielkim zagrożeniem, przed którym trzeba uniwersytet ochronić, jest zdaniem Heideggera zdystansowany ogląd świata poddany racjonalnym kryteriom. Mirosław Bałka (jeden z najwybitniejszych światowych twórców sztuk wizualnych) oraz Katarzyna Krakowiak-Bałka (znana z pracy z materią dźwiękową, po sukcesach m.in. podczas weneckiego Biennale Architektury) osadzają wybrane fragmenty Heideggerowskiej przemowy w specyficznym otoczeniu. Widzowie konfrontowani są z sytuacją pełnego napięcia zawieszenia towarzyszącego nadchodzącej burzy, obserwują też jej konsekwencje. Koncepcje Heideggera wracają w tej rzeczywistości jako odległe, ale wciąż dobrze słyszalne echo. Zarazem „Heidegger? Denaturat” to dla pary autorskiej komentarz na temat współczesnego stanu edukacji, odpowiedzialności instytucji akademickich. Mirosław Bałka i Katarzyna Krakowiak-Bałka prowadzą eksperymentalną Międzywydziałową Pracownię Działań na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Z tej pozycji zadają pytania o sens radykalnych projektów edukacyjnych, ich moc kreacyjną, ale i destrukcyjną.