W swoim nowym projekcie choreografka Ramona Nagabczyńska podejmie temat samego zjawiska występowania na scenie. Na spotkaniu anonimowej grupy terapeutycznej zaproszeni przez Nagabczyńską performerzy i performerki będą opowiadać swoje intymne historie i zwierzać się z tego, jak daleko są w stanie posunąć się by zostać zauważonymi i oglądanymi. Prawdziwe autobiograficzne wyznania oraz fikcyjne autokreacje zostaną poddane procesowi nieustannej choreografii. Konwencja terapii to także obsesja uzdrawiania i związanych z nim rytuałów, a także narodziny nowej, lepiej przystosowanej, pełniejszej osobowości. Czy poddanie się pewnym rodzajom przemocy może mieć uzdrawiający charakter czy raczej prowadzi do kolejnych stanów braku równowagi, które z racji swojego nadmiarowego charakteru stają się znowu towarem wystawionym na spekulację i sprzedaż? Istotą Anonimowych Performerów jest krążenie wokół paradoksu kreacji uwodzącej iluzji oraz deziluzyjnego charakteru samego spektaklu, w którym widzowie i widzki oraz artyści i artystki zaspokajając swoje pragnienie doświadczenia nowego, mogą dowiedzieć się o sobie więcej niżby chcieli.