Zapraszamy na wykład, podczas którego zaproponowana zostanie całkowicie nowa identyfikacja modelki w niedokończonym Portrecie damy pędzla Petera Paula Rubensa z ok. 1625 roku. Poprzednio ten portret opisywano w literaturze naukowej jako drugą żonę Rubensa, a także królową Francji Marię Medycejską, a ostatnio Katherine Manners, księżną Buckingham (ze znakiem zapytania). Tajemnicza dama zostanie zidentyfikowana jako piękna powiernica oraz przyjaciółka królowej Francji Anny Austriaczki (1601–1666), wielka intrygantka Marie de Rohan, księżna de Chevreuse, znana także jako Madame de Chevreuse (1600–1679). Obraz został prawdopodobnie zakupiony w Londynie dla polskiego króla Stanisława Augusta w latach ok. 1790–1795, ale ze względu na trzeci rozbiór nie dotarł do Polski. Dogłębna analiza portretu opiera się na porównaniach z innymi wiarygodnymi portretami Madame de Chevreuse, w tym z wizerunkiem olejnym odkrytym w jej rodowym zamku we Francji. Prześledzimy także argumenty historyczne, które pozwalają na tę nową identyfikację modelki Rubensa. Podobną, choć trochę starszą postać kobiecą przedstawiono na podwójnym portrecie Anthony’ego van Dycka z lat ok. 1620–1621, wcześniej również opisywanego jako portret księcia Buckinghama i jego żony Katherine Manners lub jako Wenus i Adonis. Wykład towarzyszy wystawie "Arcydzieła dla króla? Rubens, Van Dyck, Teniers II ze zbiorów Dulwich Picture Gallery", którą można oglądać w Podchorążówce do 1 grudnia 2022 r. Dr Katarzyna Krzyżagórska-Pisarek uzyskała tytuł magistra historii sztuki na Uniwersytecie Paris I, Panthéon-Sorbonne, w 1984 r. oraz tytuł doktora na Uniwersytecie Warszawskim w 2009 r. za pracę w języku angielskim pt. Rubens and Connoisseurship: On the problems of attribution and rediscovery in British and American collections. W Paryżu ukończyła również kurs konserwacji malarstwa oraz profesjonalnego kopiowania obrazów starych mistrzów. Dr Pisarek pracuje od ponad dwudziestu lat w Londynie jako ekspert i konsultant od tematyki atrybucyjnej, przygotowując kompleksowe dossier m.in. dzieł Rubensa, Rembrandta, Turnera, Michała Anioła czy Leonarda da Vinci. Jej odkrycia atrybucyjne były szeroko komentowane w międzynarodowej prasie. W Polsce opublikowała szereg rozpraw naukowych w „Baroku”, „Roczniku Historii Sztuki”, „Artibus et Historiae” oraz przez wiele lat pracowala jako krytyk sztuki dla „Gazety Antykwarycznej”, a potem „Sztuki”. Współpracuje z międzynarodową organizacją ArtWatch UK, prowadzącą kampanię na rzecz etycznej konserwacji dzieł sztuki w muzeach.