Sztuka Artura Pałygi podejmuje radykalną próbę opisu momentu, w którym kończy się świat. A może momentu, w którym kończy się ludzkie życie? „A co to za różnica?” – pyta autor, kanwą swojej opowieści czyniąc historię kobiety, która zginęła w pożarze. W dramacie historia pożaru splata się z opowieściami o innych postaciach przeżywających swoje prywatne „końce świata”. Pałyga zetknął się z nimi, gdy pracował jako dziennikarz. Nie buduje jednak z tych historii dramatu dokumentalnego, ale filozoficzną opowieść o ludzkim cierpieniu, którego nikt nie zauważa. A może po prostu nikt nie chce go zauważyć? Albo zauważają je wszyscy, ale nikt nie potrafi go adekwatnie opisać? „W środku słońca gromadzi się popiół” to dramat dla tych, którzy lubią mierzyć się z pytaniami, na które nie ma jednoznacznych odpowiedzi.