Gdzie się Polak zaczyna, a jak kończy? Czym właściwie jest Polak? A Polka? A Polko (poza tym, że generałem)? Czy polskość jest bardziej figurą taneczną czy retoryczną? A może potrawą? A w ogóle to czemu to wszystko tyle kosztuje i na co poszły nasze podatki?!  Na kogo liczyć, gdy samemu jest się pod kreską, a przede wszystkim: czy pomidorową podawać z ryżem czy z kluseczkami?  Historia, którą wam opowiemy, dzieje się w wielu Polskach równoległych. Jednak nie tylko dlatego, że światy wyzierają do siebie przez szczeliny kwantowe, a łączącymi je korytarzami są czarne dziury. Głównie dlatego, że wiele jest Polsk. Między Polską A a Polską B są też Polska „Ą Ę” i Polska „XYZ”.  Kiedy bohater najnowszej produkcji Klubu Komediowego pt. „Jak być Polakiem i niedrogo za to zapłacić” – nazwijmy go obywatelem petentem (w skrócie petentobywatelem) –  już miał stracić kwadrans na lekturę najnowszego numeru „Bezradnika inteligenta”, do jego drzwi dzwoni tajemnicza Ankieterka, upominająca się o spłatę długu wobec minionych (i przyszłych) pokoleń… I tak zaczyna się podróż w poszukiwaniu sedna polskości i kosztów z tym związanych, która zaprowadzi nas między innymi do Ministerstwa Niepewnego Jutra – najbardziej empatycznego resortu, o niewielkim przełożeniu. Nie posiada ono bowiem dostatecznych zasobów, by obsłużyć ustawiających się przed nim długich kolejek obywateli, próbujących uciec przed wojną polsko-polską na emigrację wewnętrzną. To znaczy przydział na wyjazd jest – tyle że na ryby. Podczas wędrówki przez nadwiślańskość poznamy także m.in. Alojzego Mieliznę – coacha smutku, działaczkę prowadzącą agitację wyborczą na rzecz Polskiej Partii Wyparcia, a także rodzimego Elona Muska – Leona Mózga.   Na pytanie o to, jak być Polakiem i niedrogo za to zapłacić, postaramy się odpowiedzieć dysertacją fabularno-kabaretową ze szczególnym udziałem scen, monologów, wierszy i piosenek.Fabuła za to będzie jak obwarzanek: kresy historii urodzajne, a w środku pustka – czy też może tajemnica. _________________________ Spektakl bierze udział w 29. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. Ogólnopolski Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej ma na celu nagradzanie najciekawszych poszukiwań repertuarowych w polskim teatrze, wspomaganie rodzimej dramaturgii w jej scenicznych realizacjach oraz popularyzację polskiego dramatu współczesnego. Konkurs organizowany jest przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie. W I etapie Konkursu spektakle ocenia Komisja Artystyczna w składzie: Jacek Sieradzki (przewodniczący), Dominik Gac, Andrzej Lis, Julia Lizurek, Wiesław Kowalski, Magdalena Rewerenda, Agata Tomasiewicz