„Hamlet – komentarz”, oparty na dramacie Szekspira, stanowi jego intensywną interpretację, żywą refleksję, dopowiedzenie tego, co dramatopisarz w swoim dziele tylko zasygnalizował, a czego nie powiedział wprost. Spektakl rozgrywa się dwa miesiące przed właściwą akcją dramatu, czyli w noc zabójstwa starego króla. Noc ta przeradza się w czuwanie, rodzaj "szekspirowskich Dziadów". Na scenie pojawiają się postaci obecne oraz nieobecne na kartach dramatu Szekspira. Przyglądamy się temu, co dzieje się w głowach bohaterów i snujemy przypuszczenia, co doprowadziło do tragedii. Na powierzchni relacji niby nic się nie dzieje, w postaciach natomiast wzbudzają się ich bolesne tajemnice. To dramat o energii, która domaga się ujawnienia, Hamlet jest jej medium. Przedstawienie oparte jest na polifonicznej strukturze pieśni. Czternastu aktorów interpretuje postaci, zdarzenia i emocje przy pomocy dźwięków. „Hamlet – komentarz” to eksperyment teatralny. Słowa tekstu zostają udźwiękowione, nie pojawiają się w tradycyjnej narracji, wzrastają jako muzyczne harmonie. Słowa i muzyka opowiadają wewnętrzną strukturę postaci i rodziny.