Reaktywujemy projekt „Głośne czytanie”! Tym razem zapraszamy 30 kwietnia o godz. 19:00 na charytatywny wieczór z literaturą ukraińską. Fragmenty dramatu „Czas na pilates” Olgi Maciupy w tłumaczeniu Anny Korzeniowskiej-Bihun przeczytają dla Was ukraińskie aktorki Anastazja Klimenko i Wiktoria Krevska oraz aktor z zespołu Teatru Ochoty, Michał Pawlik.Wydarzenie powstało z inicjatywy Karoliny Szczypek, reżyserki zaangażowanej w pomoc obywatelom dotkniętej wojną Ukrainy. Dochody z biletów zostaną w całości przekazane na ich honoraria. Dodatkowo tego wieczoru wraz z Fundacją Świętego Mikołaja przeprowadzimy zbiórkę na rzecz ukraińskich dzieci. * Więcej o dramacie „Czas na pilates” Źródło: Agencja dramatu i teatru ADiT Pilates był praktykowany przez żołnierzy I wojny światowej w celu złagodzenia syndromu stresu pourazowego. Lecz główna bohaterka utworu, Inna, nie potrafi uciec w zapomnienie. Zabiegi stosowane przez coraz bardziej agresywną Trenerkę można interpretować w różny sposób. Pilates – to eskapizm, nieświadomość, niepamięć, rozrywka dla klasy średniej, sowicie opłacany trening relaksu. Ale pilates to też rygor, któremu zostaje poddane zarówno ciało, jak i psychika. Życie w kraju owładniętym wojną staje się swoistym treningiem śmierci, nieustanną próbą akceptacji śmiertelności – zarówno własnej, jak i bliskich. „Inno, twoi rodzice zginęli / kilka minut temu” – pada z ust Trenerki. Ucieczka przestaje jawić się jako rozsądna reakcja na eskalujący konflikt – jest nią bunt. Dlatego w “Czasie na pilates” pojawia się zreinterpretowana postać Herostratesa, który nie pragnie zaistnieć w historii jako jednostka, lecz mienić jej bieg z pomocą ognia „Ogień tworzy i zabija / Wojnę się pamięta / Ofiary zapomina”. Czas na pilates nasycony jest symbolami – przewijają się w nim polne kwiaty (żółty środek kwiatu jako centrum ciała, jako ogień – znak buntu), zegary, ptaki; w dialogach Inny i Trenerki pobrzmiewa fraza biblijna, co kreuje apokaliptyczną atmosferę. Poetycka wrażliwość Maciupy sprawia, że utwór ma wysoką jakość literacką, choć przy tym autorka dosadnie przedstawia obrazy wojny. Świat musi odrodzić się przez chrzest ognia. A ogień wymaga swoich ofiar.