Nastały w Polsce czasy niesłychanie interesujące – pod względem zarówno politycznym jak i społecznym. Jesteśmy jak wirująca, niedomknięta pralka, która nie wiadomo kiedy skończy prać – a na dodatek nie mamy pojęcia co w niej znajdziemy po otwarciu dzrzwiczek. Wydaje się, że przy takiej ilości absurdów, pretensji z każdej strony i polskiej prywaty, nastał doskonały czas na stworzenie kabaretu – a już najlepiej, gdyby był to kabaret literacki, którego dotkliwie brakuje. Po takich mistrzach jak Jeremi Przybora, Jerzy Dobrowolski, czy Edward Dziewoński pozostała pewna luka w materii kabaretu. Aktualnego kabaretu, który operuje zarówno słowem jak i piosenką literacką – w której tekst wraz z muzyką prowokują do zadawania pytań. Zależy nam na powróceniu do tej jakości i elegancji. Operując współczesnymi tematami chcemy korzystać ze sprawdzonych środków wyrazu. W pierwszym programie kabaretu „DODO” pt: „Cztery płaczki”, spróbujemy się zastanowić nad granicą współczesnego kabaretu i jego formą. Co wypada, a co nie? Czy może cierpimy na deficyt liryczny? A może wszyscy powinniśmy śmiać się z samych siebie, bo tylko to nam zostało?