Sztuka o rozbitej przyjaźni dwóch niezwykłych postaci początku XX wieku, Harry’ego Houdiniego, magika i mistrza ucieczek oraz Arthura Conan Doyle'a, autora książek o Sherlocku Holmesie. Nasi bohaterowie spotykają się wraz ze swymi żonami w 1923 roku w Nowym Jorku. Do takiego spotkania naprawdę doszło. Conan Doyle pomimo swej racjonalnej, analitycznej natury był szczerze zafascynowany spirytyzmem, w czym wtórowała mu jego druga żona, Jean. Houdini zaś zaczął się w pewnym momencie parać demaskacją seansów spirytystycznych. Tak rozgorzał spór, który w pewnym momencie się upublicznił, co spowodowało, że panowie niegdyś darzący się podziwem, zaczęli się mocno nienawidzić. Conan Doyle twierdził, że Houdini sam jest silnym medium i jego rzekome demaskacje mają na celu usunięcie konkurencji. Houdini natomiast słusznie podejrzewał, że za spirytystycznym szaleństwem Conan Doyle'a kryje się jego ogromne cierpienie po śmierci syna w I Wojnie Światowej. Magik, który ośmiesza magię i twórca najsłynniejszego detektywa w dziejach, który kocha się w zjawiskach paranormalnych! Jest to intrygujący punkt startu do rozważań nad duchowymi potrzebami ludzkimi, nad wiarą w duchy i tak zwane życie po życiu. Nad niezgodą na ludzką śmiertelność, poszukiwanie sensu w bezsensie wszechświata.