Markus Öhrn po raz kolejny rozwija teatralne badania dotyczące przemocy. Szwedzki artysta Markus Öhrn we współpracy z aktorami Nowego Teatru zabierze widzów po raz kolejny w mroczne zakamarki patriarchalnej rodziny. Markus Öhrn - (ur. 1972) jeden z najbardziej interesujących reżyserów europejskich. Szwedzki artysta wideo i reżyser teatralny odważnie proponujący własną teatralną poetykę wywodzącą się ze sztuki wideo. Przedstawienia Markusa Öhrna nieustannie budzą kontrowersje i są powodem gorących dyskusji o granicach współczesnego teatru. Jego trylogia: Contes d’amour, We Love Africa and Africa Loves Us oraz Bis zum Tod była prezentowana na najbardziej prestiżowych festiwalach teatralnych (Avignion, Wiedeń, Bruksela, Berlin). W swoich spektaklach daleki jest od konwencji tradycyjnego teatru repertuarowego, strzępy tekstu są dla niego jedynie komentarzem dla radykalnie plastycznych sytuacji scenicznych. Intensywnie używa technologii wideo, nieraz przez większość spektaklu nie dając widzowi bezpośredniego dostępu do żywego aktora. ♦ ♦ ♦ Nowy Teatr opisuje Trzy epizody z życia rodziny to trzy obrazy przemocy domowej. Rodzina nuklearna, wzorcowa: mama, tata, córka i syn. Niewiele wiemy o ich statusie życiowym, ale od razu widzimy, że mamy do czynienia z przeciętną, tak zwaną normalną rodziną. Markus Öhrn bardzo precyzyjnie odsłania mechanizmy opresji, która ustanawia przemocowe relacje w domu. Kiedy te już stają się tak codzienne i zwykłe, że niezauważalne, może zdarzyć się coś jeszcze gorszego: gwałt. Teraz, dla dobra rodziny, nie można się do niego przyznać. Brudy pierzemy w domu. Kto z nas tego nie słyszał? Tak wygląda dzisiejsza Oresteja. Przemoc jest tematem, który Öhrn bada w swoim teatrze od wielu lat, za każdym razem wchodząc w inne obszary relacji. Spektakl w Nowym Teatrze utrzymany jest w charakterystycznej dla artysty stylistyce. Prosta scenografia wystawia na pierwszy plan aktorów w upiornie groteskowych maskach. Spektakl o ogromnym ładunku psychologicznym uwalnia się w ten sposób od psychologii i fałszującego „odgrywania” relacji. Staje się spektaklem grozy, grand guignolem traum rodzinnych. Słowa klucze: przemoc, rodzina, gwałt, krew