Akcja dramatu przenosi nas pod bramę Cmentarza Powązkowskiego. Nie bez przyczyny „Osmędeuszy” nazywa się „współczesnymi Dziadami”: spotykamy tu Wianczarki, które swoimi wspomnieniami i podwórzowymi przyśpiewkami, niejako wywołują duchy dziwnych postaci z przeszłości. Przedwojenna Warszawa, opisana przez Mirona Białoszewskiego w „Osmędeuszach”, tętni tańcem i śpiewem. Świat złodziejaszków, ulicznych handlarzy, artystów cyrkowych i żebraków jest niezwykle zaskakujący i zabawny. W jarmarczny, esencjonalny klimat warszawskich ulic, niezauważalnie wkrada się rutyna dnia codziennego… Pięciu aktorów wciela się w osiemnaście postaci. Każda z nich opowiada swoją wersję tragicznej miłości Teosi i żonglera Sylwestra. Co jest niezwykłego w Osmędeuszach? Jest miłość, są nadzieje, marzenia, ale również przemijanie i śmierć. Jest życie.