Innowacyjna adaptacja klasycznej sztuki Czechowa Trzy Siostry nabiera wyrazu poprzez skoncentrowanie treści spektaklu wokół sytuacji zamknięcia. Tytułowe trzy siostry w oryginalnym dramacie Czechowa tkwią w prowincjonalnym mieście i chcą się wyrwać do Moskwy. W spektaklu Trzy Siostry – Poza Czasem aspekt zamknięcia na prowincji jest jeszcze wyraźniejszy i bardziej dojmujący, głównie poprzez kluczowy pomysł inscenizacyjny. W spektaklu fizycznie nie ma bohaterów męskich – słychać tylko ich głosy, z czego w konsekwencji rodzi się wielka psychologiczna głębia. Wykreowany, sceniczny świat staje się metaforą aktualnej sytuacji pandemicznej – w wyniku kolejnych lockdownów i pracy zdalnej wszyscy tkwimy zamknięci w domach z rodziną, z którą czasem kiepsko się dogadujemy. Podobnie jak trzy siostry, bijemy się z myślami, rozpamiętujemy dawne lub wymyślamy przyszłe rozmowy z “nieobecnymi” ludźmi. Czy te rozmowy odbywają się w czasie rzeczywistym czy raczej są tylko wspomnieniami tego, co minęło, swoistymi seansami spirytystycznymi z duchami przeszłości, a może projekcjami rozmów, które chciałoby się odbyć? Zamknięcie trzech sióstr i ciągłe konfrontowanie się z duchami nieobecnych mężczyzn doprowadza do czegoś nieoczekiwanego. Siostry toczą między sobą spory, różnice charakterów powodują konflikty, jednak wspierają się wzajemnie w ciężkiej drodze oczyszczenia, przepracowania traum i konfrontacji z duchami przeszłości. Czy jednak oczyszczenie i zerwanie z przeszłością faktycznie nastąpi? W zakresie kostiumów i scenografii w spektaklu zastosowano stylizację steampunkową. Subkultura ta rozgrywa się, jak wiadomo, w alternatywnej rzeczywistości epoki wiktoriańskiej i ta właśnie alternatywność wiąże się z główną ideą adaptacji Czechowowskich Trzech Sióstr. Co więcej, inspirowana XIX w. moda steampunkowa bardzo dobrze nawiązuje do klasycznych aspektów postaci z oryginalnego tekstu, ale jednocześnie pozwala na ich unowocześnienie w inscenizacji Trzy Siostry – Poza Czasem. Mówi się, że akcja Steampunk rozgrywa się w przeszłości, która nigdy się nie wydarzyła, i przyszłości, której nigdy nie będzie. To stwierdzenie rezonuje ze światem wykreowanym w spektaklu.