Po co wymyślać potwory, skoro wszędzie pełno strachu? Jak można bać się czegoś, o czym wiemy, że nie istnieje? Dlaczego czerpiemy przyjemność oglądając, jak fikcyjne światy rozpadają się na naszych oczach i jaki to ma związek z naszym własnym poczuciem zagrożenia? Wyrastając z fascynacji horrorem i jego katartycznym potencjałem, „Laguna” korzysta z naszej słabości wobec tego, co wywołuje szybsze bicie serca i mrowienie w okolicach szyi, budząc jednocześnie ciekawość i pobudzając wyobraźnię. Proponuje namysł nad tym, co może nas jednocześnie przerażać i fascynować w samym ruchu. „Laguna” to pierwszy spektakl choreograficzny w repertuarze TR Warszawa, a dzięki osadzeniu go w zrębach fabuły i teatralnych dialogów, swobodnie dryfuje między psychologią międzyludzkich relacji i zanurzonym w fizyczności aktorskich ciał body horrorem. I jeśli prawdą jest, że w horrorach przeglądają się nasze lęki i przeczucia, to choreograficzny język strachu niesie ze sobą potencjał, by zsynchronizować cielesne symptomy aktorek i aktorów z fizycznymi reakcjami publiczności. Daje szansę, by sprawdzić na sobie samych, jaka jest relacja między napięciem teatralnym i mięśniowym i co może przynieść ulgę w sytuacji realnego spotkania ciał, które przez krótką chwilę chcą się razem bać.