Daniel Kehlmann – wybitny austro-niemiecki pisarz, eseista i dramaturg. Autor znakomitych powieści będących światowymi bestsellerami. Jego dramat „Wigilia” to najwyższej próby literackiej thriller psychologiczny. Niezwykle aktualny pod każdą szerokością geograficzną temat, doskonała konstrukcja dramaturgiczna, znakomite dialogi: precyzyjne, inteligentne, z doskonałymi pointami. Autor, który niewątpliwie rozumie istotę teatru, stawia przede wszystkim na aktorów, na silne osobowości sceniczne, na ich talent i kreacyjność, dając bezbłędną partyturę literacką. Sztuka „Wigilia” to klasyczny dramat skomplikowanych relacji kat-ofiara. Niczym w „Procesie” Kafki, mamy pokazane kolejne etapy zniewolenia człowieka. Rzeczywistość sztuki (niestety przypominająca tę nas otaczającą) pokazuje, że nie istnieje strefa intymności i prywatności; że nasze życie jest nieustannie inwigilowane. To również rzeczywistość, gdzie nadzór państwa – państwa totalitarnego – myli obronę swobód i wolności obywatelskich z działalnością terrorystyczną. To próba złamania niezłomności człowieka, wartości jego ideałów. Walka bezwzględnego oraz inteligentnego urzędnika policji z intelektualistką i wolnomyślicielką przeradza się w walkę dwóch silnych osobowości. Utwór analizuje jakie związki zachodzą między świadomością zjawiska anarchii, terroryzmu, a terrorystycznymi atakami w imię rzeczywistych lub urojonych idei. Dość znamienne, że akcja sztuki (dziejąca się na scenie w czasie rzeczywistym) rozgrywa się w tym szczególnym nie tylko dla katolików dniu roku – - w Wigilię Bożego Narodzenia. Rzadko się zdarza, aby utwór dramatyczny w głęboki, niezwykle wnikliwy sposób ukazywał współczesne problemy i zagrożenia, a jednocześnie był pasjonującym pojedynkiem protagonistów, pojedynkiem trzymającym w napięciu jak przystało na znakomity thriller. „Wigilia” daje aktorom materiał na brawurowe role, a widzom gwarantowaną satysfakcję z pasjonującej propozycji teatralnej.