Niby każdy wie, czym jest taniec. Według ogólnie przyjętej definicji taniec to zorganizowane rytmiczne ruchy ciała, najczęściej z towarzyszeniem muzyki. Ale już określenie, kiedy taniec staje się sztuką, a kiedy nią nie jest, nastręcza wiele trudności. Czy musi być on poddany określonej konwencji, opowiadać jakąś historię, czy też wystarczy improwizacja na jakiś określony temat albo i bez tematu. Gdzie umieścić w tej systematyce tańce ludowe, towarzyskie czy religijne? Niby intuicyjnie potrafimy to odróżnić, ale świadomie lub nie, coraz częściej zacieramy granice pomiędzy, bo czy np. ruchy performera są już tańcem, czy bezruch jest zaprzeczeniem tańca, czy jego naturalną konsekwencją. Artyści ćwicząc rozmaite przekroczenia, koncepty i badania nad ciałem odwracają się od podstawowej definicji tańca, która podaliśmy na wstępie. Nasz pokaz „Z powrotem do tańca” jest próbą sprawdzianu, czy jest ona jeszcze aktualna i czy może być użyteczna w przygotowaniu przedstawienia, która ma wyrazić emocje jego twórców i wykonawców.