To przedstawienie bez słów – przemawiające do nas sytuacjami i obrazami. Utrzymane w konwencji teatru plastycznego. W swojej płynnej zmienności epizodów jest niczym filmowa opowieść – nieznająca czasowych ani przestrzennych ograniczeń. Okna to spektakl, który opowiada o znaczeniu i sile domu. O przestrzeni naszego zakorzenienia w niepewnym i zmiennym świecie. O magicznej wartości domu, który jest dla każdego człowieka centrum świata. To opowieść o tym, jak krucha i łatwa do fizycznego unicestwienia jest ta domowa ostoja. Ale, i może przede wszystkim, Okna to opowieść o sile instynktu życia, który pozwala człowiekowi odradzać się i trwać wśród nawet najbardziej niesprzyjających kolei losu. „Okno. Ten niezwykle powszechny przedmiot codziennego użytku jako metafora niesie ze sobą wielowymiarowy charakter. Okno to z jednej strony nostalgia, tęsknota, nadzieja. Z drugiej zaś - smutek, strach, rozpacz, stupor i zobojętnienie. To potencjalne źródło wolności i tlenu, a paradoksalnie dowód zamknięcia, zniewolenia i stagnacji. Dla niektórych okno jest jedynym źródłem ciepła, światła i radości. Dla innych może być nośnikiem chłodu, mroku, fobii i lęków. To za nim kryje się wszystko to, co warto podziwiać, jak i to, czego widzieć byśmy nigdy nie chcieli. Ono chroni nas przed złowrogim odgłosem wichury, ale też trzyma w tajemnicy przed światem nasze własne jęki i utyskiwania. Okno to wreszcie wiedza. O życiu, ludziach, nieuchronnym przemijaniu i o nas samych - bo niekiedy chcąc dojrzeć, co kryje się za nim, przy odpowiednim świetle, dostrzegamy swoje własne odbicie.” - Lech Walicki Spektakl dla widzów od 15 lat.