„Najgorszy człowiek na świecie” jest sceniczną adaptacją książki Małgorzaty Halber o tym samym tytule. Autorka opisuje w niej swój proces zmagania się z uzależnieniem od alkoholu i narkotyków. Jest to historia 30 – letniej Krystyny (alter ego Halber), która dzieli się z nami swoim doświadczeniem wychodzenia z nałogu, szczegółowo opisuje wszystkie jego fazy – wypieranie, a następnie uświadomienie sobie problemu, podjęcie decyzji o leczeniu, proces terapeutyczny, próbę życia w trzeźwości, zmaganie się z nawrotami. Siła tej historii opiera się na autentycznym doświadczeniu. Chcemy ją opowiedzieć w teatrze ponieważ wierzymy, że jest wartościowa i każdy widz odnajdzie w niej coś dla siebie. Problem głównej bohaterki dotyczy alkoholu i narkotyków, ale mechanizm uzależnienia jest podobny bez względu na to czy nałóg dotyczy substancji psychoaktywnej, hazardu, seksu, pracy, internetu czy jedzenia. Chodzi o to, że to „coś” od czego się uzależniamy ma nam pomóc uciec od nas samych, od tego co nas boli, z czym sobie nie radzimy. Rzeczywistość „pod wpływem” staje się łatwiejsza do zniesienia. Dlatego proces leczenia polega przede wszystkim na uświadomieniu sobie tego od czego chcemy uciec. Kiedy już zlokalizujemy naszą ranę, zaczyna się proces zdrowienia - powoli uczymy się nazywać i wyrażać swoje emocje, dajemy sobie zgodę na to, że nie jesteśmy wszechmocni - uczymy się akceptować i kochać siebie takimi jakimi naprawdę jesteśmy. Spektakl na podstawie książki Małgorzaty Halber o tym samym tytule. W spektaklu użyto świateł stroboskopowych Aktorzy palą papierosy podczas występu