Uwertura do opery Paria należy do najdoskonalszych dzieł orkiestrowych Stanisława Moniuszki. Umieszczona w przebiegu dramatu po scenicznym prologu, muzycznie jest ściśle związana z akcją opery, w której wątek miłosny stanowi jedynie pretekst do poruszenia ogólnoludzkich zagadnień dotykających społecznych nierówności i niesprawiedliwości. Mimo orientalnej tematyki opery, trudno szukać w tej muzyce wschodnich inspiracji – nie o stylizację tu bowiem chodzi, lecz o uniwersalny przekaz zawarty w błyskotliwych przebiegach i zachwycająco lirycznych ustępach. Nie mniej pociągający jest poemat symfoniczny Odwieczne pieśni Mieczysława Karłowicza ukończony w 1906 roku, a prawykonany rok później w Berlinie. Tryptyk nie ma dokładnego literackiego programu, stanowi raczej wyraz osobistych przeżyć i głębokich refleksji kompozytora, które wyostrzały się podczas jego wędrówek po tatrzańskich szczytach. Owiewał go wówczas – jak sam twierdził – „potężny, wiekuisty oddech wszechbytu”, z którego popłynęła inspiracja do ukształtowania i przetwarzania muzycznych myśli – pełnego melancholii i żaru tematu „nieukojonej tęsknoty”, pogodnego wątku miłości i nawiązującego do autentycznej białoruskiej pieśni pogrzebowej tematu śmierci. Choć cały koncert wypełnia muzyka polska, to w utworach stanowiących jego pierwszą część przeważają wątki uniwersalne – społeczne i duchowe. Natomiast po przerwie zabrzmi kompozycja, w której dominuje silny pierwiastek narodowy. Mowa o II Symfonii c-moll Elegijnej, ukończonej w 1879 roku, w której Zygmunt Noskowski nie tylko cytuje melodię Mazurka Dąbrowskiego w części finałowej, lecz całą kompozycję modeluje w sposób niezwykle dramatyczny, przekonująco ilustrując dojmującą tęsknotę za niepodległością. PROGRAM Stanisław Moniuszko (1819-1872) – Uwertura do opery Paria (oprac. G. Fitelberg) Mieczysław Karłowicz (1876-1909) – Poemat symfoniczny Odwieczne pieśni op. 10 1. Pieśń o wiekuistej tęsknocie 2. Pieśń o miłości i śmierci 3. Pieśń o wszechbycie Zygmunt Noskowski (1846-1909) – II Symfonia c-moll Elegijna 1. Moderato mysterioso – Allegro molto 2. Vivace – Poco tranquillo 3. Elegja. Andante molto sostenuto 4. Finale: „Per aspera ad astra!” Poco adagio – Moderato misterioso 🔴 Zasady uczestnictwa w wydarzeniach organizowanych przez Polską Operę Królewską --> KLIKNIJ TUTAJ 🔴 Spóźnieni widzowie mogą nie zostać wpuszczeni na widownie. ________________________________________________________________________________________________________ W razie pytań jesteśmy do dyspozycji telefonicznie od poniedziałku do piątku w godzinach 9:00 – 17:00 +48 500 309 424