„Dzikie Łabędzie" jest jednym z najbardziej znanych utworów Hansa Christiana Andersena. Ta poetycka, nasycona elementami grozy baśń, to historia braci królewiczów i ich siostry Elizy, skrzywdzonych przez złą macochę. Dziewczyna zostaje oszpecona, a jedenastu braci zamienionych w dzikie łabędzie. Dzięki poświęceniu siostry bracia odzyskają ludzką postać. Ale by ich uratować, bohaterka musi przejść wiele trudnych prób, wyrzec się wszystkiego co ma, narazić na śmieszność, znosić ludzkie szyderstwa i zawiść, a nawet otrzeć się o śmierć. „Dzikie Łabędzie" to baśń o wytrwałości, o nieustępliwym dążeniu do szlachetnego celu i o ostatecznym zwycięstwie nad złem. W historii Elizy gotowej zrobić wszystko dla uratowania braci, można się doszukać analogii do dziejów Kaja i Gerdy, ale ta opowieść Andersena jest chwilami bardziej mroczna od „Królowej Śniegu”. W przedstawieniu „Dzikie Łabędzie" prastare elementy i motywy baśniowe zostają pokazane we współczesnej scenicznej formie zawierającej ciekawe rozwiązania inscenizacyjne, oparte na animacji. Atutami przedstawienia są muzyka i piosenki, pełne ekspresji układy choreograficzne oraz malarska scenografia i zaprojektowane w groteskowych formach kostiumy.