„Ja, Sendlerowa. Wypowiadam wojnę Hitlerowi! O tak! No chodź! W ząbek czesany i wszyscy w ząbek czesani. Takiego wała! Co mi tu będzie jakiś psychopata wprowadzał jakieś swoje zasady higieny międzyludzkiej. Nie zostawię tego. Bo płonie we mnie gniew, bo jestem wkurwiona, bo bardzo, naprawdę bardzo nie podoba mi się to wszystko i nie mam zamiaru nic z tym nie robić”.
Dzieci uratowane kontra dzieci martwe. Gorzkie równania i statystyki. Bohaterstwo osoby, która uratowała wiele żydowskich dzieci, bohaterstwo będące kroplą w morzu krwi. Kobieta prowadząca nierówną walkę ze śmiercią, podłością, pragmatycznym równaniem siły.
Sendlerowa występuje jako symbol nieprzejednania w świecie ryzykownych wyborów, symbol walki o pokój, niepodległości osobistej, także jako symbol międzyludzkiej empatii walczącej z bezwzględną, chłodną maszyną. Ale „Ja, Sendlerowa” jest także opowieścią o przejmowaniu osobistej historii dla zbiorowego poczucia komfortu, opowieścią o ostatecznej samotności bohaterstwa, rozczarowaniu oraz o samotności człowieka wobec okrucieństwa i obojętności świata.
Występują
Alicja Czarnik, Aleksandra Konior, Monika Kufel, Łukasz Gawroński, Karol Śmiałek
więcej
Realizacja
Reżyseria: Ana Nowicka
Tekst: Bartek Harat
Muzyka: Adrian Konarski
Scenografia i kostiumy: Monika Kufel
Choreografia: Katarzyna Kleszcz
więcej
Opinie naszych widzów (1)
7,0/ 10
Krótki (niecala godzina), koncowka niezadowalajaca- mówiąc szczerze myslalam ze to czas na przerwę i zdziwiły mnie oklaski ludzi na zapowiadający się koniec. Rola sendlerowej moglaby zostac ukazana w mniej ironiczny, współczesny sposób (typu niezbyt zabawne wstawki typu polska mistrzem polski), ale aktorka świetna i mimo słabej roli, świetnie ja odegrała. Reszta super.
W tym momencie wyszukujemy najbliższe Ciebie miasto w którym prowadzimy sprzedaż wejściówek i
biletów. W
celu zwiększenia dokładności zaakceptuj prosbę o udostępnienie lokalizacji w Twojej
przeglądarce.