Marek Kalita
86 oddanych głosów
Data urodzenia:
01-10-1958 (64 lat)
Urodził się 1 października 1958 roku w Bytomiu. Wydział Aktorski krakowskiej PWST ukończył w 1981 roku. Na początku kariery związał się z Teatrem im. Stefana Jaracza w Łodzi. Następnie wrócił do Krakowa i grał w m. in. w Teatrze STU i Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej. Był współzałożycielem Teatru Bukleina. W latach 1999 – 2007 był członkiem zespołu Teatru Rozmaitości w Warszawie. Od 2008 roku pracuje w Nowym Teatrze.
Aktor grał u największych reżyserów, m. in. w spektaklach Krystiana Lupy, Andrzeja Wajdy, Jerzego Jarockiego, Tadeusza Bradeckiego i Grzegorza Jarzyny. W 1999 roku po raz pierwszy zagrał u Krzysztofa Warlikowskiego w „Hamlecie”, co zapoczątkowało ich stałą współpracę.
Za swoje role był nagradzany już od czasów studenckich. Za rolę generała w przedstawieniu „Generał” w Teatrze Imka oraz rolę w przedstawieniu „Koniec” w Nowym Teatrze otrzymał nagrodę im. Aleksandra Zelwerowicza.
W filmie zadebiutował w 1982 roku w obrazie „Pajęczyna”. Niezapomniane kreacje stworzył w filmach „Boisko bezdomnych” w reżyserii Kasi Adamik, czy „Świnkach” Roberta Glińskiego.
Marek Kalita jest artystą wszechstronnym. Zajmował się również adaptacją sztuk, reżyserowaniem oraz tworzeniem scenografii. Niejednokrotnie łączył te role. Był w spektaklach zarówno aktorem, reżyserem i scenografem. Pierwsze sztuki wystawiał w teatrach Bukleina, Dialog i Atelier w Krakowie. Potem reżyserował dla wielu warszawskich teatrów oraz dla Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu.
Wyreżyserował m.in. : „Kalimorfę” w warszawskim Teatrze Wytwórnia, „Widzialną ciemność” w Teatrze Dramatycznym w Warszawie, a także „Zbombardowanych” wg dramatu Sarah Kane w warszawskim Teatrze Konsekwentnym. Ogromnie uznanie przyniósł mu spektakl „Generał” wyreżyserowany wspólnie z Aleksandra Popławską. Otrzymał on nagrody na Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. Marek Kalita jest również reżyserem spektaklu „Ichś Fiszer”, zrealizowanego w koprodukcji Nowego Teatru z Teatrem Imka.
więcej
Spektakle z udziałem tego aktora:
Francuzi
Teatralna wyprawa Krzysztofa Warlikowskiego w poszukiwaniu źródeł dzisiejszej europejskiej świadomości i tożsamości.
Początkiem jest monumentalna powieść Marcela Prousta W poszukiwaniu straconego czasu, która portretuje społeczeństwo w trakcie fundamentalnej zmiany związanej z utratą znaczenia dawnej hierarchii, eksplozją jawnego antysemityzmu, a przede wszystkim wybuchem pierwszej europejskiej wielkiej wojny. Nawiązując do stwierdzenia Gilles’a Deleuze’a, że powracają jedynie ci zmarli, których nazbyt szybko i nazbyt głęboko zakopano, Warlikowski wzywa Prousta by toczyć dzisiejszą debatę o Europie.
Równoległość czasu i zmagania, które prowadził z materią czasu Proust zobowiązują do tworzenia sytuacji równoległych. Ideą spektaklu nie jest tworzenie scenicznego ekwiwalentu powieści, ale znalezienie świata równoległego, struktury, przez którą przewleczemy naszą epokę jak przez precyzyjne ucho igielne krytycznego spojrzenia Prousta, z zachowaniem jego szczególności i ostrości widzenia i błyskotliwego poczucia humoru. Pogrążeni wśród czasu, który nie ma struktury linearnej, zbliżamy się do radykalnego obrazu Prousta, w miejscu do tego idealnym, w którym krążą energie społeczne i duchowe, czyli w teatrze.
Premiera: 21 sierpnia 2015 w ramach Ruhrtriennale, interdyscyplinarnego festiwalu w Zagłębiu Ruhry pod arytystycznym kierownictwem Johana Simonsa.
Polska premiera: 3 października 2015
więcej
Szczegóły
Koniec
Spektakl Krzysztofa Warlikowskiego korzysta z trzech tekstów: niezrealizowanego scenariusza filmowego Bernarda-Marie Koltèsa Nickel Stuff, Procesu Franza Kafki oraz fragmentów powieści J.M. Coetzeego Elizabeth Costello. Bohaterowie docierają w nich do sytuacji granicznej, stają przed bramą: prawa, życia, śmierci. Chcą zobaczyć, co jest po drugiej stronie, przejść tam, przedostać się. Stajemy przed tajemnicą. Umiemy wyobrazić ją sobie tylko naszą miarą, chcemy zamknąć ją w dostępnym nam języku, znanych doświadczeniach cielesności. Z tego choćby powodu jesteśmy skazani na klęskę. Zaufajmy Orsonowi Wellesowi, który zmierzył się z Procesem, z historią o człowieku przychodzącym do bramy prawa:
Prawdziwej tajemnicy nie da się zgłębić i nic nie jest w niej ukryte. Nie ma nic do wyjaśnienia... Powiedziano, że logika tej historii jest logiką snu. Czujesz się zagubiony w labiryncie? Nie szukaj wyjścia. Nie zdołasz go znaleźć... Wyjście nie istnieje.
Gdzie wyjście nie istnieje, trzeba przejść przez teatr.
więcej
Szczegóły
Wyjeżdżamy
Po 13 latach od premiery Kruma Krzysztof Warlikowski powraca do twórczości Hanocha Levina. Krum wracał do ojczyzny po nieudanej wyprawie za granicę, wciąż pełen nadziei na spełnienie. Teraz wszyscy chcą gdzieś wyjechać.
Wielka światowa wędrówka w tekście Levina znajduje swoje lokalne oblicze i lokalną skalę, w której odzwierciedlają się wszystkie niepokoje i ruchy w skali makro. Szykuje się rebelia, bunt dojrzałości przeciwko zawłaszczaniu terytorium wolności i wtłaczaniu naszego życia w tryby spokoju, oferowanego w zamian za uległość. W komedii na osiem pogrzebów kierunek podróży najczęściej prowadzi na tamten świat. Mimo biletu w jedną stronę, ochota na wyjazd nie maleje. Czy naprawdę jednak życie jest gdzie indziej? Czy nie lepiej i mądrzej skoncentrować się na budowie wspólnoty? Czy teraz jest czas romantycznych gestów, czy pozytywistycznej pracy dla wspólnego dobra?
Premiera: 14.06.2018
więcej
Szczegóły
Kino Moralnego Niepokoju
Spektakl inspirowany książką „Walden, czyli życie w lesie"" H. D. Thoreau oraz kinem moralnego niepokoju, szczególnie filmami Krzysztofa Kieślowskiego i Andrzeja Wajdy.
Zderzając XIX-wieczny manifest o życiu prostym i w zgodzie z naturą oraz kino pokolenia naszych rodziców, które reagowało bezpośrednio na wydarzenia społeczno-polityczne w Polsce w latach 70. i 80., chcemy poszukać odpowiedzi na pytanie, czy w dzisiejszym świecie moralność, rodzina, praca, wspólnota, przyroda są skompromitowanymi hasłami z innej epoki, czy też ulegają dynamicznej metamorfozie.
Dwa źródła inspiracji łączy w spektaklu samotny bohater – niezależnie czy jego naturalnym środowiskiem jest wielkomiejskie społeczeństwo, czy romantyczne pustkowie nad leśnym jeziorem.
Walden w naszym spektaklu to opowieść o znikaniu, wycofywaniu się z życia, a w kontekście tematów kina moralnego niepokoju to gest obywatelskiego nieposłuszeństwa. Można czytać nasz projekt zarówno jako przekorną fantazję o życiu bez ludzi, jak i mroczną fantazję o życiu wśród nich. wśród nich.
Premiera: 25 kwietnia 2019
więcej
Szczegóły
Odyseja. Historia dla Hollywoodu
Spektakl Krzysztofa Warlikowskiego inspirowany „Odyseją” Homera, na podstawie „Powieści dla Hollywoodu” i „Króla kier znów na wylocie” Hanny Krall.
Wędrówka od Homera i jego bohatera Odysa do Hanny Krall i jej bohaterki Izoldy, Żydówki, która przez całą wojnę dokonywała czynów godnych Odysowych zmagań, aby uratować męża. Dwie wielkie awantury: jedna związana z pierwszą wojną ludzkości, czyli zdobyciem Troi i druga będąca rezultatem drugiej ze światowych wojen. I my dzisiaj, co mamy z tym wszystkim wspólnego? Dokąd chcielibyśmy powrócić? Jak wygląda nasz Hades? Gdzie są bogowie? Gdzie Pallas Atena, która tak bardzo zabiegała o powodzenie Odysa? A Matka Boska, która ochraniała Izoldę? Czy bogowie także stracili wiarę w możliwość powrotu, a znając przyszłość, widzą, że świat wkroczył w rejony nieodwracalnego? Wszyscy żyjemy w lęku i osamotnieni nie umiemy nic z nim zrobić. Oswajamy go przez lekceważenie.
Homer opiewał czyny Odysa, przytaczając pieśni wędrownych aojdów. Dzieje Izoldy, które jej zdaniem stanowią znakomitą kanwę dla hollywoodzkiego filmu, doczekały się książki Hanny Krall Król kier znów na wylocie. A co z pamięcią o nas? Czy warto komuś zaprzątać tym głowę?
Krzysztof Warlikowski buduje panoramę nieoczekiwanych analogii. W wędrówce wolnych skojarzeń przeprowadza przez zaskakujące pejzaże i konstelacje postaci, badając stan naszej gotowości na kolejną globalną awanturę ludzkości, a także podaje kilka sprawdzonych sposobów na przetrwanie.
Premiera: 04.06.2021
więcej
Szczegóły
Generał
Ten spektakl oraz kreacja Marka Kality zachwyciły Sławomira Mrożka. Pokazuje najbardziej kontrowersyjną postać polskiej historii ostatnich lat – nie z perspektywy wielkich politycznych debat oraz wielkiej historii, lecz prywatnie.
Generał zamknięty w osłoniętym czerwonymi kotarami pokoju swojej willi czeka
na wyrok, jaki w procesie mają wydać przedstawiciele narodu. Lecz największe oskarżenie formułuje jego córka – ofiara najgroźniejszej dyktatury: domowej, rodzinnej. Bardziej niż postać tragiczną generał przypomina marionetkę rozgrywającą swój spektakl w teatrze historii. Marionetkę grającą dla siebie – własne wyobrażenie historii. Niczym lalka w gabinecie luster, którą tworzy chora wyobraźnia. Generał został sportretowany w relacjach z córką i żoną,
ale też z towarzyszami władzy. Są jak dobry i zły policjant, czyli sprawna maszyna represji. On – pozujący na inteligenta z zasadami, oni – bezwzględni, cyniczni.
Tak jak miniony system. Tak jak każda władza.
więcej
Szczegóły
Uroczystość
Co się stanie, kiedy na jaw wyjdzie mroczna, rodzinna tajemnica? Co, jeśli stanie się to podczas uroczystości 60. urodzin ojca - głowy rodziny? I jeśli to właśnie ojciec znajdzie się w centrum podejrzeń? „Uroczystość” Grzegorza Jarzyny w bezkompromisowy sposób odsłania ciemne kulisy rodzinnych związków, balansując pomiędzy tragedią i farsą. To trzymająca w napięciu historia walki o prawdę, którą każdy musi stoczyć sam.
Przełomowy spektakl Jarzyny oparty jest na głośnym filmie „Festen” Thomasa Vintenberga i Mogensa Rukova, pierwszym i najlepszym obrazie duńskiej Dogmy. W przedstawieniu, prezentowanym z powodzeniem na najważniejszych międzynarodowych festiwalach, występuje czołówka polskich aktorów filmowych i teatralnych: obok Andrzeja Chyry i Jana Peszka m.in. Magdalena Cielecka, Aleksandra Popławska, Marek Kalita, Ewa Dałkowska, Katarzyna Herman, Zygmunt Malanowicz, Adam Woronowicz.
Jarzyna trafia swoim przedstawieniem w czułe punkty
„New York Times”
Cudowna machina teatralna, czysty klejnot
„Le Figaro”
więcej
Szczegóły
Krum
Bohater "Kruma" Hanocha Levina powraca do rodzinnego miasta, w którym czeka na niego matka, przyjaciele i cała społeczność. Świat, który zastaje Krum, dotknięty jest jednak jakimś paraliżem. Jakby rzeczywistość, do której powraca bohater, znieruchomiała w oczekiwaniu na coś, co w końcu nada jej sens, co uruchomi zdarzenia. I tak się dzieje, ale działania bohaterów okazują się chaotyczne, a rozbudzone życie prowizoryczne, wypełnione powtarzalnym rytmem narodzin, wesel i pogrzebów. Krum wydaje się postacią najbardziej bierną. Ktoś inny żeni się, ktoś inny umiera, ktoś inny wyjeżdża. Być może w ten sposób spełniają się różne warianty losu bohatera. Postawiony w sytuacji widza, który na chwilę zawiesza swoją tożsamość i całkowicie poddaje się iluzji, Krum ogląda jak we śnie, zrealizowany w formie teatralnego spektaklu, katalog swoich marzeń i obaw.
więcej
Szczegóły
Apokalipsa
Europę po dwóch wojnach światowych przenikają wciąż włókna i strzępy ideologii. Pier Paolo Pasolini udziela ostatniego wywiadu i w kilka godzin później ginie. Jego zmasakrowane ciało z plaży w Osti staje się ponurym prognostykiem dla Europy. Następnego dnia Oriana Fallaci pisze do niego list, ujawniając sekrety ich ambiwalentnej przyjaźni. U bram Włoch stoi obcy, by dołączyć do proletariackich mas...
Michał Borczuch powołuje do życia bohaterów tamtych wydarzeń, i ówczesne konflikty, które dzisiaj nabierają śmiertelnej wyrazistości. Osobiste przekleństwa Pasoliniego i Fallaci stają się pożywką dla upiornych współczesnych postaci.
Dobra córka i wyrodny syn starej dobrej Europy. Inspiracje przedstawienia Michała Borczucha tkwią w dwóch radykalnie wyrazistych a jednocześnie przeciwstawnych dyskursach traktujących o cywilizacji Zachodu i jej fantazmatycznym Innym – uosobionym w postaci wyznawcy Islamu, terrorysty, nielegalnego imigranta. Literacką inspirację dla scenariusza stanowią dwie postaci: ikona dwudziestowiecznego dziennikarstwa politycznego, Oriana Fallaci oraz reżyser, dramatopisarz i poeta, Pier Paolo Pasolini.
więcej
Szczegóły
Noc żywych Żydów
Wyobraźcie sobie, że z piwnic waszego bloku wychodzą martwi Żydzi, żeby zemścić się na mieście, które o nich zapomniało.
Co byście powiedzieli, gdyby do waszych drzwi zapukali żydowscy zombies - kapitan polskiego wojska - ze swoją równie nieświeżą córką i zażądali włączenia współczesnej muzyki? Jak byście zareagowali, gdyby goście bez rąk i z przestrzelonymi twarzami ruszyli na shopping do Arkadii? A gdyby okazało się, ze trzeba ich bronić przed rodzimymi narodowcami? W takiej sytuacji postawiony zostaje bohater „Nocy żywych Żydów”.
Spektakl na podstawie powieści Igora Ostachowicza „Noc żywych Żydów”, nominowanej do Literackiej Nagrody Nike 2013.
W spektaklach 4 i 5 marca wystąpią: Dominik Rybiałek i Karolina Wasilewska.
więcej
Szczegóły
Krum
Bohater "Kruma" Hanocha Levina powraca do rodzinnego miasta, w którym czeka na niego matka, przyjaciele i cała społeczność...
Świat, który zastaje Krum, dotknięty jest jednak jakimś paraliżem. Jakby rzeczywistość, do której powraca bohater, znieruchomiała w oczekiwaniu na coś, co w końcu nada jej sens, co uruchomi zdarzenia. I tak się dzieje, ale działania bohaterów okazują się chaotyczne, a rozbudzone życie prowizoryczne, wypełnione powtarzalnym rytmem narodzin, wesel i pogrzebów. Krum wydaje się postacią najbardziej bierną. Ktoś inny żeni się, ktoś inny umiera, ktoś inny wyjeżdża. Być może w ten sposób spełniają się różne warianty losu bohatera. Postawiony w sytuacji widza, który na chwilę zawiesza swoją tożsamość i całkowicie poddaje się iluzji, Krum ogląda jak we śnie zrealizowany w formie teatralnego spektaklu katalog swoich marzeń i obaw.
więcej
Szczegóły
Pinokio
Spektakl na podstawie głośnego tekstu Joëla Pommerata, adaptacji klasycznej baśni Carla Collodiego, w tłumaczeniu Maryny Ochab.
Uwaga! Nasz Pinokio NIE JEST:
o grzecznym chłopcu
o nauce pokory
o stawaniu się normalnym...
Nasz Pinokio JEST:
o wiecznym pragnieniu wolności
o sile buntu
o granicach tożsamości, również cielesnej
Twórcy spektaklu pozostają z dala od archaicznej wizji wychowawczej, opartej na zasadzie: spełnij oczekiwania dorosłych, a dostaniesz nagrodę.
Pinokio o swoją niezależność walczy całym ciałem. Raz po raz buntuje się przeciwko wszelkim autorytetom. Jak dziecko we mgle szuka drogi do wolności, a właściwie – do niepodległości. I – prawdopodobnie, jak wielu jego rówieśników – podejrzewa, że pieniądze dają wolność. Skąd bierze się jego hipermaterializm? Kłamstwo staje się dla niego jedynym narzędziem ucieczki przed biedą, w której żyje Ojciec. Pinokio wstydzi się i kłamie. Ryzykuje i blefuje, gotów stracić życie, byleby nie zdradzić, z jakiego domu pochodzi. Pinokio drażni, jest pełen wad, ale też pociąga i fascynuje. Może i krzywo marzy; za to pozostaje wierny swoim marzeniom.
Pinokio wyzwoli się z drewna dopiero po doświadczeniu wielu pokus i upadków. Daleki od idealu, za to wiecznie niezależny.
więcej
Szczegóły
Apokalipsa
Między wściekłością i dumą Fallaci i uwiedzionym postacią innego Pasolinim rozciąga się przestrzeń przedstawienia.
Europę po dwóch wojnach światowych przenikają wciąż włókna i strzępy ideologii. Pier Paolo Pasolini udziela ostatniego wywiadu i w kilka godzin później ginie. Jego zmasakrowane ciało z plaży w Osti staje się ponurym prognostykiem dla Europy. Następnego dnia Oriana Fallaci pisze do niego list, ujawniając sekrety ich ambiwalentnej przyjaźni. U bram Włoch stoi obcy, by dołączyć do proletariackich mas...
Michał Borczuch powołuje do życia bohaterów tamtych wydarzeń, i ówczesne konflikty, które dzisiaj nabierają śmiertelnej wyrazistości. Osobiste przekleństwa Pasoliniego i Fallaci stają się pożywką dla upiornych współczesnych postaci.
Dobra córka i wyrodny syn starej dobrej Europy. Inspiracje przedstawienia Michała Borczucha tkwią w dwóch radykalnie wyrazistych a jednocześnie przeciwstawnych dyskursach traktujących o cywilizacji Zachodu i jej fantazmatycznym Innym – uosobionym w postaci wyznawcy Islamu, terrorysty, nielegalnego imigranta. Literacką inspirację dla scenariusza stanowią dwie postaci: ikona dwudziestowiecznego dziennikarstwa politycznego, Oriana Fallaci oraz reżyser, dramatopisarz i poeta, Pier Paolo Pasolini.
więcej
Szczegóły
Klara
Śmieszny i dotkliwy spektakl oparty na popularnej powieści Izy Kuny. Klara - singielka tuż przed czterdziestką - wciąż nie może złożyć w całość swojego życia. Miota się w długoletnim związku z żonatym Aleksem, w pogmatwanych stosunkach z matką i z przyjaciółmi. Garściami łyka tabletki nasenne, antydepresanty popija alkoholem, walczy ze swoimi demonami i coraz bardziej ma wszystkiego dość.
Klara w reżyserii Aleksandry Popławskiej to śmieszno–gorzka opowieść o pokoleniu dzisiejszych czterdziestolatków. O ich samotności, braku poczucia bezpieczeństwa, potrzebie miłości i strachu przed nią. Patrząc na bohaterów Klary śmiejemy się z ich neuroz, zabawnych dialogów, desperackich prób ułożenia sobie życia; śmiejemy się, ale tak jakoś przez łzy.
więcej
Szczegóły
