W dawnych czasach zwyczaj składania sobie nawzajem darów i życzeń związany był z kalendą styczniową, czyli pierwszym dniem stycznia. Dlatego też pieśń noworoczną, w której zawarte były życzenia pomyślności i urodzaju na nowy rok, zaczęto nazywać kolędą. Kiedy w XIII wieku franciszkanie zapoczątkowali zwyczaj jasełkowego kołysania Dzieciątka, a przy szopce lub żłóbku wystawiano misteria bożonarodzeniowe, kolędy zaczęły być utożsamiane z pieśniami Bożonarodzeniowymi. Dziś kolęda jest wspólną własnością wszystkich, bez względu na narodowość i poziom kultury duchowej, a śpiewanie kolęd i – jakże charakterystycznych dla naszej kultury ludowych pastorałek – najpiękniejszym zwyczajem polskich rodzin. Jak co roku studenci Katedry Wokalistyki Wydziału Sztuk Scenicznych łódzkiej Akademii Muzycznej chcą zaprosić publiczność do wspólnego przeżywania radości płynącej z kolędowania. Tegoroczny program, zatytułowany Idą kolędnicy albo pastorałka w strasznym dworze, przypomni nie tylko tradycyjne polskie kolędy, ale także liczne pastorałki, pochodzące m.in. z nieco już dzisiaj zapomnianej Pastorałki Leona Schillera i Jana Maklakiewicza, której prapremiera miała miejsce 24 grudnia 1922 roku w Salach Redutowych Teatru Wielkiego w Warszawie. O polskich zwyczajach noworocznych przypominają nam też dobitnie Jan Chęciński i Stanisław Moniuszko w pierwszych scenach II aktu naszej operowej epopei narodowej, jaką bez wątpienia pozostaje Straszny dwór. Nic dziwnego, że studenci kierunku wokalistyka postanowili w ramach przygotowywanego koncertu ukazać także nieco muzyki ojca polskiej opery narodowej. W widowisku nie zabraknie też odniesień do tradycyjnych ludowych szopek w formie żywych obrazów czy orszaku Trzech Króli, zaś całość będą łączyć ze sobą przyśpiewki kolędników, w tym tych o odwiecznym dyspucie diabła i anioła.