Strach zżerać duszę

Teatr Powszechny

Dramat

7,9/ 10

„Szczęście nie zawsze jest radosne” – to motto filmu o historii miłosnej młodego imigranta i starszej sprzątaczki, który w latach siedemdziesiątych wywołał zamęt w Niemczech. W Polsce XXI wieku szczęście, dobrobyt i spokój cały czas stanowią synonim godnego życia, ale rzadko zadajemy sobie pytanie: czyim kosztem jest nam dobrze i wygodnie?

„Strach zżerać duszę” to tragikomiczna opowieść o społeczeństwie, które tak dobrze czuje się we własnym, zamkniętym gronie, że za wszelką cenę usunie z horyzontu wszystkich, którzy nie wpisują się w jednolity krajobraz. To także portret naszych uprzedzeń, które bywają kuriozalne i śmieszne, przesadzone i absurdalne. Być może w chwili, w której śmiejemy się ze społecznych tabu, śmiejemy się tak naprawdę z nas samych – i być może ten śmiech bywa oczyszczający.

Na scenie występuje Grzegorz Artman, Julian Świeżewski, Karolina Adamczyk, Klara Bielawka.

Czas trwania: 85 minut

Zwiastuny

Występują

więcej

Twórcy

Reżyseria: Agnieszka Jakimiak

Dramaturgia i scenografia: Mateusz Atman

Przekład: Iwona Nowacka

Choreografia: Agata Maszkiewicz

Muzyka: Łukasz Jędrzejczak

Kuratorka: Marta Keil

Produkcja: Kuba Olszak/Barbara Sadowska

więcej

Opinie naszych widzów (3)

8,0/ 10

Teatr Powszechny to scena nieprzewidywalna. Podobnie było i tym razem. A zatem był teatr w teatrze, teatr o teatrze, wciąganie publiczności do akcji, wreszcie emisja fragmentów filmu. Wszystko to sprawiało wrażenie pewnego chaosu, ale takie właśnie mamy czasy. Ciekawie było zobaczyć aktorską młodzież. Spektakl nie dla każdego, ale warto zaryzykować.

pr.....@....pl / 01 października 2019
8,0/ 10

Najlepiej przed spektaklem zobaczyc film o ktorym jest sztuka, inaczej bedziesz mial tylko fajny obrazek i raczej nic nie zrozumiesz. Wielkie brawa dla aktorow (szczegolnie dla Karoliny Adamczyk), swietnie zagrali swoich bohaterow. Natomiast, ja caly czas mialem wrazenie ze spektakl zostal wyrezyserowany przez Iwana Wyrypajewa (pozniej zobaczylem na ulotce ze jadnak nie), jego styl i sposob dotarcia do widza (wielokrotnie powtarzajace sie kawalki wypowiedzi, co jakis czas zmieniajace sie tempo wypowiadania sie aktorow, co chwila wracanie do konkretnego wyrazu albo slowa, kiedy wydaje sie ze ogladasz rap battle miedzy aktorami it.d). Dj za oknem- widzialem juz to kilka razy w Nowym Teatrze. Wiec zbieranie "ciekawostek" (sam film jak fundament, stlistyka Wyrypaewa, obraz podobny do "Exhausted" Claude Bardouli itd.) i pokazanie to w sposob swojego produktu, dla mnie jest troche zalosne...; "Nie mam swojej wyobrazni, posklejam te puzzle tak, zeby "ograniczony widz" tego nie wychwycil" . Jednak mimo wszystko, spektakl uwazam za udany, ale ja osobiscie lubie w teatrze odkrywac cos nowego a nie ogladac mixowane covery - " z calego swiata po nici - dla nagiego, koszula", ale coz, kazdy zarabia jak moze... :)

ja.....@ic...ud.com / 18 grudnia 2018
1,0/ 10

Aktorzy starają się jak mogą ale tekst ma moim zdaniem mało sensu. Szkoda.

Ka.....@gm...il.com / 17 listopada 2018