Ten drugi dom

Teatr Dramatyczny m. st. Warszawy

Dramat

7,4/ 10

Juliana, kobieta po pięćdziesiątce. Błyskotliwa inteligencja to jej największy atut, ale i największe obciążenie. Karierę naukową porzuciła na rzecz posady w firmie farmaceutycznej. Pewnego dnia w czasie prezentacji jej pamięć buntuje się po raz pierwszy. I wtedy zaczyna się jazda – dla bohaterki, jej męża i dla widza, który próbuje nadążyć za logiką zdarzeń i zachować jasny ogląd sytuacji.

Sharr White opowiadając z brawurą o postępującym przypadku utraty pamięci, równocześnie pokazuje mechanizm wypierania złych doświadczeń uprawiany przez nas wszystkich.

Na scenie występuje Agnieszka Wosińska jako Juliana, Sławomir Grzymkowski jako Ian, Agata Wątróbska jako Kobieta, Tomasz Borkowski jako Mężczyzna.

Czas trwania: 90 minut
Źródło zdjęcia: fot. Katarzyna Chmura-Cegiełkowska

Występują

Agnieszka Wosińska
Juliana

Sławomir Grzymkowski
Ian

Agata Wątróbska
Kobieta

Tomasz Borkowski
Mężczyzna

więcej

Realizacja

Autor: Sharr White

Przekład: Małgorzata Semil

Reżyseria: Agnieszka Lipiec-Wróblewska

Scenografia i kostiumy: Agnieszka Zawadowska

Muzyka: Jan Miklaszewski

Asystentka scenografki: Julia Filińska

Kierownik produkcji: Ewa Słobodzianek

więcej

Opinie naszych widzów (4)

10,0/ 10

tak jak przeczytałam wcześniejszy komentarz trzeba się do niego przygotować dla osób które juź coś w życiu przeszła świetna gra Pani Wosińskiej

iz.....@....pl / 03 marca 2018
8,0/ 10

To trudny spektakl "Ten drugi dom". Agnieszka Wosińska grała bardzo dobrze a zadanie aktorskie nie było łatwe - jest raz kobietą sukcesu, raz cierpiącą matką, która wypowiedziała znamienne słowa do 15-letniej córki i ją straciła, raz żoną wiedzącą, że ją mąż zdradza, naukowcem bez laboratorium, w końcu człowiekiem, z którego zadrwił los - Juliana była wybitnym neurofizjologiem, ona odkryła identamyl - syntetycznego zastępcę zamierających neuroprzekaźników, a skutkiem zamierania neuroprzekaźników jest choroba otępienna. Juliana ma epizod z utratą pamięci, przestaje panować nad swoim życiem, nie wiadomo co się stało z jej córką, ona woli myśleć, że żyje i ma się dobrze, mąż sprawuje nad nią opiekę, ale on jest zimnym typem człowieka - to wszystko doprowadzilo Julianę do załamania w wieku 50 lat. Czworo aktorów, bardzo skąpa scenografia. Widz ma napiętą uwagę by oddzielić rzeczywistość od psychotycznych wyobrażeń Juliany. Nie żałuję, że spektakl obejrzałam, ale to nie była rozrywka a lekcja życia. Bogna Tomaszewska

bo.....@gm...il.com / 04 listopada 2018
6,0/ 10

Spektakl ma wciągającą ale skomplikowaną fabułę. Radzę przygotować się do sztuki.

ag.....@ya...oo.co.uk / 18 grudnia 2017
4,0/ 10

Opis spektaklu raczej wprowadza w błąd niż pomaga zrozumieć o czym jest sztuka.

re.....@gm...il.com / 12 września 2017