Paulina Gałązka
1 780 oddanych głosów
Data urodzenia:
21-08-1989 (33 lat)
więcej
więcej
Spektakle z udziałem tego aktora:
To Wiem Na Pewno
Dziwny tytuł… „To wiem na pewno”; ale czy rzeczywiście ktoś w tej sztuce coś wie na pewno? Pozory wskazują, że może tak być.
Oto małżeństwo w średnim wieku, czwórka dorosłych dzieci. Prowadzą zwykłe życie, tylko młodsza córka nadal mieszka z rodzicami. Ale jak to bywa, coś powolutku zaczyna się rozłazić w szwach. Ktoś postanawia wyprowadzić się z własnej rodziny. Ktoś odkrywa, że nie mieści się w skórze swojej płci. Ktoś nie może znieść własnej bezradności po utracie pracy.
Najsilniejszej w rodzinie osobie, matce, która zawsze wie lepiej, także nie udaje się ocalić rozpadającej się wspólnoty. Bo tak naprawdę nikt z nas, nawet najbardziej kochających, niczego nie wie na pewno. Takie życie, tacy jesteśmy.
Andrew Bovell jest Australijczykiem, a wydaje się, jakby napisał sztukę także o nas, tu nad Wisłą.
więcej
Szczegóły
Don Juan
O czym jest „Don Juan”, wszyscy mniej więcej wiedzą. O słynnym uwodzicielu, którego imię oznacza w potocznym języku permanentne i nieukojone uganianie się za kobietami w dosyć jednoznacznym celu, jakim jest zaciąganie ich do łóżka. Ten uwodzicielski dunżuanizm nie zna granic, każda kobieta dobra i każda zasługuje na szybki ślub, byle tylko nasz seksmaniak mógł osiągnąć swoje. Gdyby jednak „Don Juan” był tylko o niepowstrzymanej obsesji erotycznej, szkoda byłoby na to Moliera, autora było nie było „Świętoszka”. Bo „Don Juan” jest też o świętoszkowatym świecie otaczającym bohatera, i erotyczne podboje Juana są także skierowane przeciw niemu. Są etyczną i filozoficzną prowokacją, wyzwaniem rzuconym światu klerykalnej hipokryzji ubranej w piękne słowa. Bo może Boga po prostu nie ma, a jedyną prawdą, w jaką warto wierzyć, jest dwa a dwa to cztery? Gdyby jednak wszystko było takie proste… Don Juan zostaje ukarany w końcu za bluźnierstwo, ale czy świat stanie się przez to lepszy?
Spektakl z Tomaszem Schuchardem w głównej roli reżyseruje Mikołaj Grabowski, twórca głośnego „Cesarza” wg Ryszarda Kapuścińskiego w naszym teatrze.
Sztuka dla widzów od 16 lat.
więcej
Szczegóły
Między łóżkami
Wyobraźcie sobie, że tak kochacie swoje dziecko, że aby zdobyć pieniądze na jego studia godzicie się uprawiać seks na żywo w radiu.
Wyobraźcie sobie, że na łożu śmierci może być bardzo zabawnie.
Wyobraźcie sobie, że złodziej chce żeby go złapała policja.
Wyobraźcie sobie, że ekscentryczna gwiazda rocka jest zwyklejsza od Was samych.
Wyobraźcie sobie, że nieudolna striptiserka wzruszy Was do łez.
Wyobraźcie sobie, że miłość...
Nie, nie wyobrażajcie sobie tego wszystkiego.
"Między łóżkami", to inteligentna komedia Norma Fostera składająca się z sześciu epizodów, które przedstawiają zabawne, ale również wzruszające losy mieszkańców prowincjonalnego miasteczka w Kanadzie. Wszystko dzieje się w ciągu dwóch godzin, choć w sześciu różnych pokojach, w których głównym meblem jest łóżko. Para 50-latków godzących się uprawiać sex na antenie radiowej, włamywacze zawodowiec i amator-księgowy, starzejąca się gwiazda rocka Tommy Quick i jego młodociana fanka pragnąca przeżyć z nim ten pierwszy raz, szef clubu go-go, który musi zwolnić nieudolną striptizerkę, taksówkarka bez zmysłu orientacji w terenie i inni. W sumie 15 postaci granych brawurowo przez piątkę znakomitych aktorów. Doskonała zabawa, ale również refleksja i wzruszenie. Po prostu dobry teatr.
więcej
Szczegóły
Ojciec 2
Osiemdziesięcioletni André (w tej roli Marian Opania), wydaje się być ciągle w niezłej formie. Jednak niepokój najbliższych budzą coraz częściej pojawiające się u niego kłopoty z pamięcią. Anna (Magdalena Schejbal) stara się zapewnić ojcu możliwie najlepszą opiekę, licząc, że to spowolni postęp choroby. Ale to nie utrata pamięci zdaje się być największym problemem starszego pana. Prawdziwym dramatem jest niepokojące rozpadanie się więzi rodzinnych, zanik wzajemnego zrozumienia, społecznej empatii, szczęścia oraz… zwykłego zdrowego rozsądku. Kto w tych okolicznościach zachowa się uczciwie, a kto będzie wykorzystywał nieszczęście? I czyj świat jest prawdziwszy – chorego ojca czy pozornie zdrowej rodziny?
„Ojciec” to przejmująca tragikomedia napisana przez Floriana Zellera, bodaj najczęściej granego dziś na świecie współczesnego dramatopisarza francuskiego. Spektakl reżyseruje Iwona Kempa, znana między innymi ze znakomitych realizacji sztuk i scenariuszy Ingmara Bergmana.
więcej
Szczegóły
Antygona
„Antygona” – wiadomo – superklasyk, arcydzieło dramaturgii światowej. Sofokles opisał tam historię młodej dziewczyny, która wbrew zakazowi króla, skądinąd swojego wuja, postanawia pochować ciało swojego zmarłego brata uchodzącego za zdrajcę ojczyzny. Kto ma rację? – Antygona słuchająca głosu serca i nakazu bogów – czy król Kreon, dla którego zdrada jest zdradą i niczym więcej? Prawda ludzka przeciw zimnemu prawu, obywatelskie nieposłuszeństwo wobec racji stanu. Antygona zginie, ale Kreon nie wygra. Więc może nie warto za wszelką cenę walczyć prawem siły z odruchami serca?
Współczesną inscenizację „Antygony” przygotowuje dla naszego teatru Agnieszka Korytkowska. Obsada przedstawienia łączy cztery pokolenia aktorskie Ateneum. Antygonę gra Paulina Gałązka, Kreona Przemysław Bluszcz.
więcej
Szczegóły
Ojciec
Osiemdziesięcioletni André (w tej roli Marian Opania), wydaje się być ciągle w niezłej formie. Jednak niepokój najbliższych budzą coraz częściej pojawiające się u niego kłopoty z pamięcią. Anna (Magdalena Schejbal) stara się zapewnić ojcu możliwie najlepszą opiekę, licząc, że to spowolni postęp choroby. Ale to nie utrata pamięci zdaje się być największym problemem starszego pana. Prawdziwym dramatem jest niepokojące rozpadanie się więzi rodzinnych, zanik wzajemnego zrozumienia, społecznej empatii, szczęścia oraz… zwykłego zdrowego rozsądku. Kto w tych okolicznościach zachowa się uczciwie, a kto będzie wykorzystywał nieszczęście? I czyj świat jest prawdziwszy – chorego ojca czy pozornie zdrowej rodziny?
„Ojciec” to przejmująca tragikomedia napisana przez Floriana Zellera, bodaj najczęściej granego dziś na świecie współczesnego dramatopisarza francuskiego. Spektakl reżyseruje Iwona Kempa, znana między innymi ze znakomitych realizacji sztuk i scenariuszy Ingmara Bergmana.
więcej
Szczegóły
Między Łóżkami
„Między łóżkami” to inteligentna komedia Norma Fostera składająca się z sześciu epizodów, które przedstawiają zabawne, ale również wzruszające losy mieszkańców prowincjonalnego miasteczka w Kanadzie. Wszystko dzieje się w ciągu dwóch godzin, choć w sześciu różnych pokojach, w których głównym meblem jest łóżko. Para 50-latków godzących się uprawiać sex na antenie radiowej, włamywacze zawodowiec i amator-księgowy, starzejąca się gwiazda rocka Tommy Quick i jego młodociana fanka pragnąca przeżyć z nim ten pierwszy raz, szef clubu go-go, który musi zwolnić nieudolną striptizerkę, taksówkarka bez zmysłu orientacji w terenie i inni. W sumie 15 postaci granych brawurowo przez piątkę znakomitych aktorów. Doskonała zabawa, ale również refleksja i wzruszenie. Po prostu dobry teatr.
więcej
Szczegóły
Mary Stuart
Maria Stuart była najsłynniejszą Szkotką i najsłynniejszą królową tego dzielnego narodu. Był wiek XVI, trwały wojny między protestancką Anglią i katolicką Szkocją, raz jedni byli górą, raz drudzy. Spisek gonił spisek, zdrada goniła zdradę, królowanie to nie był łatwy zawód. Anglicy w końcu okazali się silniejsi i Maria Stuart poszła pod sąd, a potem pod katowski topór. Stała się jedną z wielkich legend nie tylko swojego kraju, pisano o niej uczone książki i teatralne dramaty.
Sztuka współczesnego niemieckiego dramatopisarza Wolfganga Hildesheimera nie zajmuje się jednak historią; opowiada o jednym epizodzie: ostatnich chwilach Marii S. Nie spodziewajcie się jednak żadnych sentymentalnych lamentów nad nieszczęsną władczynią niesłusznie skazaną na skrócenie o głowę. „Mary Stuart” to poetycka fantazja o strojeniu się na śmierć i wykorzystywaniu tej śmierci przez najbliższe otoczenie królowej. Dramatyczny, ale i groteskowy hymn o odchodzeniu pośród oficjalnych fanfar i małych, prywatnych interesów. Spektakl prowadzą dwie znakomite Agaty: jako reżyserka Agata Duda-Gracz i jako Mary – Agata Kulesza.
więcej
Szczegóły
Tramwaj zwany pożądaniem
W jednej z najsłynniejszych ról światowego repertuaru - zmysłowej Blanche poniewieranej przez życie - Julia Kijowska. Jako Stanley Kowalski – Tomasz Schuchardt. Reżyseria, uwaga! Bogusław Linda.
Akcja sztuki rozgrywa się w klimacie końca lat 40. XX wieku w Nowym Orleanie. Pod oknami mieszkania Stelli i Stanleya Kowalskich codziennie przejeżdża tramwaj, który zatrzymuje się na przystanku Desire, czyli Pożądanie. Pewnego dnia wysiada z niego Blanche DuBois, siostra Stelli…
O „Tramwaju zwanym pożądaniem” mówi się: „współczesna sztuka obyczajowa”. Dziś i współczesność inna, i inne obyczaje. A co one znaczą w spektaklu Bogusława Lindy – sprawdźcie sami.
więcej
Szczegóły