Reżyser teatralny. Studiował na Wydziale Wiedzy o Teatrze w warszawskiej Akademii Teatralnej, a w 1999 roku ukończył Wydział Reżyserii Dramatu Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Jeszcze w czasie studiów był asystentem Mai Komorowskiej przy Letnikach M. Gorkiego (w których zresztą zagrał Dwukropka Siemiona Siemionowicza), Rudolfa Zioły przy Burzy W. Szekspira (Narodowy Stary Teatr w Krakowie, 1997) i Andrzeja Wajdy, z którym pracował przy realizacji Klątwy S. Wyspiańskiego (Narodowy Stary Teatr w Krakowie, 1997). W latach 1989-1992 wędrował po Polsce z prywatnym Teatrem im. Kici Koci Zbigniewa Micha i Wojciecha Królikiewicza. W 1998 roku Łukasz Kos wraz z Markiem Wroną wyreżyserował na deskach Teatru Ludowego w Nowej Hucie Dziady cz. III. Celę Konrada A. Mickiewicza. Kolejnym przedsięwzięciem był Zazum w stołecznym Teatrze Dramatycznym (2000). Było to liryczne przedstawienie z tekstami Dariusza Rzontkowskiego, nawiązujące stylistyką do niezapomnianego Kabaretu Starszych Panów. W latach 2001-2003 reżyser związany był z Teatrem Nowym w Łodzi, w którym wyreżyserował: Beztlenowce I. Villqista, współczesną operę kameralną pt. Mężczyzna, który pomylił żonę z kapeluszem M. Nymana, Kurkę wodną S. I. Witkiewicza oraz program rozrywkowy Go-Go, czyli neurotyczna osobowość naszych czasów z tekstami i muzyką Jakuba Przebindowskiego, który cztery lata później wystawił ponownie, tym razem w krakowskim Teatrze Scena STU. Następne realizacje Łukasza Kosa to: – Od dziś będziemy dobrzy P. Sali (Teatr Polski we Wrocławiu), – Sny I. Wyrypajewa (Teatr Rozmaitości w Warszawie) – Koronacja M. Modzelewskiego (Teatr Narodowy w Warszawie), – Paw królowej D. Masłowskiej (Teatr Studyjny PWSFTiT w Łodzi), – Starość jest piękna E. Vilar (Teatr Polonia), – Zapiski tego, który zniknął L. Janačka (Teatr Wielki – Opera Narodowa w Warszawie), – Sonety Szekspira P. Mykietyna (Teatr Wielki – Opera Narodowa w Warszawie), – Klątwa S. Wyspiańskiego (Teatr im. C. K. Norwida w Jeleniej Górze), – Król Duch J. Słowackiego (Teatr Nowy im. K. Dejmka w Łodzi), – Sceny z życia małżeńskiego I. Bergmana (Och-Teatr w Warszawie), – Król dramatu M. Modzelewskiego (Teatr IMKA w Warszawie), – Bobiczek H. Levina (Teatr Zagłębia w Sosnowcu). Łukasz Kos jest również autorem inscenizacji dla dzieci. W warszawskim Teatrze Lalka przygotował spektakle pt. Sklep z zabawkami A. Popescu oraz Janosik. Naprawdę prawdziwa historia M. Walczaka. Na deskach Teatru Polskiego im. H. Konieczki w Bydgoszczy przedstawił współcześnie potraktowanego Kajtusia Czarodzieja J. Korczaka. Bankructwo małego Dżeka R. Bolesty wyreżyserował w stołecznym Teatrze Lalka. Łukasz Kos jest również współautorem (z Jackiem Papisem) filmu dokumentalnego „Zdzisław Maklakiewicz” (1996), traktującym o karierze jednego z najbardziej nietuzinkowych polskich aktorów filmowych. W roku 2004 reżyser zrealizował „Opowieści o zwyczajnym szaleństwie” P. Zelenki dla Teatru Telewizji. W Teatrze Rozrywki wyreżyserował Przebudzenie wiosny S. Saterai D. Sheika.