Krystyna Janda
947 oddanych głosów
Data urodzenia:
18-12-1952 (70 lat)
więcej
więcej
Spektakle z udziałem tego aktora:
Shirley Valentine
Shirley Valentine, która kiedyś miała marzenia (chciała zostać stewardessą!), od lat wiedzie życie kury domowej i żony. Wspomina, przygotowując obiad i popijając wino. Nie ma jednak dość odwagi, by zacząć realizować swoje dawne marzenia. Aż pewnego dnia...
Krystyna Janda jako kura domowa?!!! To całkiem możliwe... ale nie do końca. Znudzona i zahukana żona przy mężu otwarcie wyznaje: Wiesz, co ja sobie całe życie mówiłam? Dzieci dorosną to ja se stąd pójdę. Dzieci dorosły, a ja, co? Nie ma gdzie iść! A poza tym to wiesz, co ludzie mówią? Po czterdziestce to tak jakby już wszystko było i nic człowieka nie rajcuje. Tylko, że u mnie to szybciej poszło! Ja to się tak czułam jak miałam dwadzieścia pięć! Pewnego dnia decyduje się na szaleństwo. Mając powyżej uszu małżeńskich powinności, wszystko postanawia zacząć od nowa. Pragnie się jeszcze cieszyć życiem i, mimo że lat jej nie ubędzie, zamiast mówić: „Boże, mam czterdzieści dwa lata”, woli wykrzyknąć: „Shirley, masz dopiero czterdzieści dwa lata, jak to cudownie!”
więcej
Szczegóły
Zapiski z wygnania
„Zapiski z wygnania” to bardzo osobiste wspomnienia Sabiny Baral, dwudziestoletniej emigrantki roku 1968, która wyjechała razem z rodzicami.
„Ile cierpienia można znieść, zanim się nie oszaleje? Powychodzili z lasów, z dziur w ziemi, z szaf, piwnic i strychów, wyszli półżywi z obozów, wrócili z Syberii i Kazachstanu, do domu, do Polski. A potem, przez następne dwadzieścia trzy lata nie wyjechali (...). Chcieli mieszkać tutaj, tu, gdzie się urodzili ich rodzice i gdzie się urodziły ich dzieci – my. Po wojennej gehennie, po latach cierpienia i strachu, mimo wszystko jeszcze raz zadecydowali, że Polska to ich kraj.
I tych ludzi po 1968 roku Polska wyrzuciła”.
Krystyna Janda została uhonorowana indywidualną nagrodą aktorską za rolę w spektaklu ZAPISKI Z WYGNANIA w 24. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej oraz nagrodą główną na XVII Festiwalu Prapremier Nie/Podległa 2018 za kreację, która przywraca sens i powagę obywatelskiemu zaangażowaniu artysty w sprawy publiczne.
więcej
Szczegóły
Lily
Kryminalna zabawa teatralna. Trup przemieszcza się, pojawia się i znika. Skomplikowana intryga, sprawiająca dużą przyjemność publiczności. I te wyraziste charaktery sceniczne! Świetnie naszkicowanych osiem postaci, w tym para zabawnych i niepoprawnych staruszków – inspektor ciamajda i „wiedząca wszystko sprzątaczka”, czyli znajoma inspektora z młodości, „pomagająca” mu w znalezieniu zabójcy.
Reżyseruje Krystyna Janda, i to także ją oglądamy w roli tytułowej, nieznośnej Lily.
więcej
Szczegóły
Pomoc domowa
Farsa! Pyszna! Jedna z najzabawniejszych, które można zobaczyć na polskich scenach. Marc Camoletti – tytan gatunku, tekst wystawiany kilkadziesiąt tysięcy razy na całym świecie. Mąż (Krzysztof Dracz), żona (Katarzyna Gniewkowska), kochanek (Mirosław Kropielnicki), kochanka (Małgorzata Kocik/Barbara Wypych) i zdrady małżeńskie, jak to w farsie. Jedna noc, jedno mieszkanie, dwie sypialnie i… pomoc domowa (Krystyna Janda), kierująca wydarzeniami. Do tego znikający alkohol – whisky, tequila, rum i szampan, potęgujące nieporozumienia, słabości oraz śmieszności ludzkich charakterów. Jednym słowem – zabawa, i o nią tu idzie. Wspaniały przekład pana Bartosza Wierzbięty.
SPEKTAKL PRZEZNACZONY DLA WIDZÓW OD 12. ROKU ŻYCIA
więcej
Szczegóły
MY WAY - monolog Krystyny Jandy
MY WAY to wieczór przygotowany przez Krystynę Jandę z okazji jej 70. urodzin. Opowieść o jej wczesnych latach, początkach kariery, przyjaciołach, budowie Teatru Polonia i Och -Teatru. Wspomnienia i aktualności w formie monologu scenicznego.
Zapraszamy!
więcej
Szczegóły
Biała bluzka
„Biała bluzka” oparta na opowiadaniu Agnieszki Osieckiej to opowieść o miłości niemożliwej, bo miłości do opozycjonisty. Historia kobiety niemogącej sobie poradzić ze sobą i z Polską lat stanu wojennego. Tytułowa biała bluzka była marzeniem i znakiem przystosowania do życia w kraju zakazów i nakazów, cenzury, opozycji, kartek na mięso, zaświadczeń z miejsca pracy, dowodów, stempelków i godziny policyjnej i więźniów politycznych. Kraju braku wolności, w którym ułańska fantazja podlewana alkoholem, miłość, przyjaźń i poczucie humoru pozwalały czuć smak życia. Z czasem spektakl stał się „kultowy”, był grany w całej Polsce. Przeglądała się w nim dorastająca młodzież, która uznała, że bohaterka Osieckiej mówi, myśli i czuje jak oni.
Dziś powrót do tamtej opowieści oznacza przedstawienie datowane znów w tamtych czasach. Ale bohaterka – dziś dojrzała kobieta po przejściach – i interpretuje, i myśli odmiennie. To samo, ale w innym zabarwieniu, inaczej akcentując problemy. Spektakl opowiada także nowym pokoleniom, w sposób specyficzny dla Osieckiej, klimat i koloryt czasu minionego. W spektaklu emocje opowiadane są także przy pomocy dziesięciu najważniejszych piosenek Agnieszki Osieckiej. To spektakl muzyczny ilustrowany materiałami filmowymi.
więcej
Szczegóły
Aleja Zasłużonych
Po wielu latach pracy twórczej, zanurzenia w świecie słów, idei, wzniosłych myśli, po latach życia w środowisku literackim, pisarka orientuje się, że kiedy umrze, jej mąż nie będzie miał za co jej pochować...
Opowieść o człowieku samym wobec siebie, wobec bliskich i obcych, wobec urzędnika, urzędniczki, matki, męża. Ale także opowieść o tych innych wobec poetki. Wszystko w ramach niezwykłej sytuacji-próby, którą bohaterka wymyśla ze skrajnej bezsilności i na którą sama siebie okrutnie wystawia.
Dramat jednego z najciekawszych współczesnych poetów Jarosława Mikołajewskiego pisany przewrotną, prześmiewczą rozpaczą lub – jak kto woli – rozpaczliwą ironią z niemałą porcją czułości, a nawet poezji. Życiowe rozliczenie artystki? A może rozliczenie każdego, kto przez całe życie kultywuje marzenia, a w finale musi się zderzyć z twardą egzystencją?
„Proszę – zaznacza Jarosław Mikołajewski – nie doszukiwać się w tej historii moich własnych doświadczeń. Pozlepiałem bohaterkę z różnych postaci, także z siebie, lecz – jak to się mówi – podobieństwo do świata rzeczywistego jest złudne”.
więcej
Szczegóły
32 omdlenia 2
Antoni Czechow mistrzem humoru sytuacyjnego? Owszem. Zanim powstały najsłynniejsze dramaty jak „Mewa”, „Trzy siostry”, „Wiśniowy sad” pisarz marzył o stworzeniu oryginalnego wodewilu rosyjskiego. Niejako „po drodze” powstały jednoaktówki komediowe wystawiane z powodzeniem nie tylko na scenach stołecznych, także i na prowincji. Gatunki komediowe korespondowały z jego ironiczną naturą, prywatną skłonnością do żartu, zawsze przyglądał się z dużym zainteresowaniem aktorstwu komediowemu. 32 omdlenia tworzą trzy żarty sceniczne, jak sam je określał; „Niedźwiedź”, „Oświadczyny” i „Historia zakulisowa”. Czechow stawia krzywe zwierciadło przed swoimi bohaterami, często korzysta z kreski karykatury, dokleja im gogolowskie „nosy”. Ale przede wszystkim bawi i każe nam się głośno śmiać. Jest to typowa „propozycja nie do odrzucenia”. Obsada budzi dreszcz: Krystyna Janda, Jerzy Stuhr, Ignacy Gogolewski.
„Czy jest lekarz na sali?!”
więcej
Szczegóły
Maria Callas. Master Class
owrót Callas. Po latach, po wielu nowych opracowaniach Jej życia, setkach materiałów zamieszonych przez ostatnie 20 lat, wywiadów i filmów na youtube, po dwóch biograficznych filmach kinowych i kilku telewizyjnych, nowa interpretacja niezwykłego tekstu teatralnego Terrence’a McNally’ego MARIA CALLAS. MASTER CLASS.
I znów reżyseruje Andrzej Domalik, w roli Marii Callas na nowo Krystyna Janda, w nowym ujęciu. To wielokrotnie nagradzany, grany na całym świecie tekst. O miłości do sztuki. Do muzyki. Fascynujący. Dowodzący tezy, że życie bez sztuki nie ma sensu. Że sztuka potrafi sprawić, że wszystko, nawet codzienność, nabiera bogactwa i wartości. Opowieść o artystce, która z kolei sztuce oddała wszystko. Sztuce, która uczyniła ją szczęśliwą i podziwianą, a jednocześnie – samotną i zawiedzioną życiem. Wielka opowieść o pracy, warsztacie i relacji artysty z publicznością.
więcej
Szczegóły
Pamiętnik z Powstania Warszawskiego
Krystyna Janda dokonując adaptacji "Pamiętnika z Powstania Warszawskiego" Mirona Białoszewskiego, stworzyła nową przestrzeń odbierania tego dzieła. Spektakl w jej adaptacji, z muzyką skomponowaną przez Jerzego Satanowskiego, to wejście na zaskakująca ścieżkę dźwiękową „słyszalną” już w "Pamiętniku...". Ta interpretacja pozwala, poprzez słuchanie, mówienie i śpiew, wyrazić to, czego słowo pisane nie odda.
W spektaklu Krystyny Jandy widzowie usłyszą litanię miasta i ludzi, bowiem przestrzeń tworzą w tym spektaklu muzyka, mówienie i śpiew. Ta proza, by wybrzmieć, potrzebuje zasłuchania się; zanurzenia w słowach – strzałach, zdaniach – hukach, sylabach – kanonadach, rumorze, tupocie, krzykach, pieśniach, litaniach i modlitwach. Słowa bohaterów „Pamiętnika...” są z dźwiękami zagłady miasta połączone niczym pępowiną. Tworzą rytm i melodię walczącego miasta.
I wydobywanie.
I odsypywanie.
I gaszenie.
I pomoc.
I nowe bomby.
I krzyk.
– Najświętsze serce Jezusa, zmiłuj się nad nami.
– Najświętsze serce Jezusa, zmiłuj się nad nami.
Wycie samolotów i bomb.
– Najświętsze serce Jezusa… zmiłuj się nad nami…
I huk! I koniec!
więcej
Szczegóły
Dwa miliony kroków
Była sobie dziewczynka. Ani mała ani duża - w sam raz. Tak jej się przynajmniej wydawało. Miała na imię Lidka i bardzo tego imienia nie lubiła. Nie lubiła też zup, deszczu i szurających kapci swojego nieco zwariowanego dziadka. Nie lubiła kiedy ciągle sprawdzał pogodę, chociaż nigdy nigdzie nie wychodził. Ale najbardziej nie lubiła kiedy jej mama wyjeżdżała. Lubiła za to, kiedy mama wracała. Najpierw raz na miesiąc, później raz na dwa miesiące, a w końcu tylko na święta. Lubiła myśleć o mamie przed snem, a potem śnić o niej i budzić się z myślą, że jest obok. Ale mama była w Bergamo, we Włoszech, dwa miliony kroków stąd.
Poznajcie niezwykłą historię życia zwariowanej Lidki, jej podróży i zakochanego w dziewczynie Adriana. To spektakl o problemach, ale i o urokach wchodzenia w dorosłość, skierowany zarówno do młodzieży, jak i do całej rodziny. Powstał na podstawie książki Piotra Rowickiego „16.10 do Bergamo”, wyróżnionej w Konkursie Literackim im. Astrid Lindgren.
Spektakl dla widzów od 10. roku życia
więcej
Szczegóły
Shirley Valentine
Shirley Valentine, która kiedyś miała marzenia (chciała zostać stewardessą!), od lat wiedzie życie kury domowej i żony. Wspomina, przygotowując obiad i popijając wino. Nie ma jednak dość odwagi, by zacząć realizować swoje dawne marzenia. Aż pewnego dnia...
Krystyna Janda jako kura domowa?!!! To całkiem możliwe... ale nie do końca. Znudzona i zahukana żona przy mężu otwarcie wyznaje: Wiesz, co ja sobie całe życie mówiłam? Dzieci dorosną to ja se stąd pójdę. Dzieci dorosły, a ja, co? Nie ma gdzie iść! A poza tym to wiesz, co ludzie mówią? Po czterdziestce to tak jakby już wszystko było i nic człowieka nie rajcuje. Tylko, że u mnie to szybciej poszło! Ja to się tak czułam jak miałam dwadzieścia pięć! Pewnego dnia decyduje się na szaleństwo. Mając powyżej uszu małżeńskich powinności, wszystko postanawia zacząć od nowa. Pragnie się jeszcze cieszyć życiem i, mimo że lat jej nie ubędzie, zamiast mówić: „Boże, mam czterdzieści dwa lata”, woli wykrzyknąć: „Shirley, masz dopiero czterdzieści dwa lata, jak to cudownie!”
więcej
Szczegóły
Zapiski z wygnania
Krystyna Janda stoi na scenie w zwykłej czarnej sukience. Stoi i mówi, czasem sięgnie po papierosa, czasem zaśpiewa. Na scenie dzieje sie tak niewiele i tak wiele zarazem. Słowa, które padają ze sceny tną ciszę. Wzruszają, poruszają i hipnotyzują widzów. Nikt nie sięga po smartfona, nie patrzy na zegarek, nie rozmawia. Tak wielka jest siła tego spektaklu.
„Zapiski z wygnania" w reż. Magdy Umer w roli głównej z Krystyną Jandą właśnie takie są: doskonale ubogie w formę i bogate w poruszającą treść. Scena jest niemalże pusta, mikrofon, stolik z paczką papierosów i tyle. Ale reżyserka i aktorka świadomie i bezbłędnie wykorzystują technikę - przysłaniają w połowie przezroczystym ekranem scenę i wyświetlają na nim zbliżenia twarzy Jandy podczas monologu albo archiwalne zdjęcia. Dzięki temu wyraźnie widzimy, że każdy gest, półuśmiech, każde zmrużenie oka jest po coś.
„Ile cierpienia można znieść, zanim się nie oszaleje? Powychodzili z lasów, z dziur w ziemi, z szaf, piwnic i strychów, wyszli półżywi z obozów, wrócili z Syberii i Kazachstanu, do domu, do Polski. A potem, przez następne dwadzieścia trzy lata nie wyjechali (...). Chcieli mieszkać tutaj, tu, gdzie się urodzili ich rodzice i gdzie się urodziły ich dzieci – my. Po wojennej gehennie, po latach cierpienia i strachu, mimo wszystko jeszcze raz zadecydowali, że Polska to ich kraj.
I tych ludzi po 1968 roku Polska wyrzuciła”. Sabina Baral
Krystyna Janda została uhonorowana indywidualną nagrodą aktorską za rolę w spektaklu „Zapiski z wygnania” w 24. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.
więcej
Szczegóły
Pomoc domowa
Zapraszamy Państwa na świetną, pełną niepochamowanego śmiechu farsę OCH Teatru.
Farsa! Pyszna! Jedna z najzabawniejszych, które można zobaczyć na polskich scenach. Marc Camoletti – tytan gatunku, tekst wystawiany kilkadziesiąt tysięcy razy na całym świecie. Mąż (Krzysztof Dracz), żona (Katarzyna Gniewkowska), kochanek (Mirosław Kropielnicki), kochanka (Małgorzata Kocik/Barbara Wypych) i zdrady małżeńskie, jak to w farsie. Jedna noc, jedno mieszkanie, dwie sypialnie i… pomoc domowa (Krystyna Janda), kierująca wydarzeniami. Do tego znikający alkohol – whisky, tequila, rum i szampan, potęgujące nieporozumienia, słabości oraz śmieszności ludzkich charakterów. Jednym słowem – zabawa, i o nią tu idzie. Wspaniały przekład pana Bartosza Wierzbięty.
Czeka nas wyjątkowy wieczór!
więcej
Szczegóły
Matki i synowie
Wielokrotnie nagradzana sztuka, grana z powodzeniem na Broadwayu. Matka nieżyjącego Andre odwiedza Cala - byłego partnera swojego syna.
Kobieta jest pełna nienawiści i uprzedzeń. Nie może przyjąć do wiadomości, że jej syn był gejem. Sercem spektaklu jest konflikt między matką a dawnym partnerem syna, jego nowym towarzyszem i wychowywanym przez nich dzieckiem. Ważne. Niezwykle aktualne. Wzruszające. Bezkompromisowe. O tolerancji.
więcej
Szczegóły
Ucho, gardło, nóż
Monodram Krystyny Jandy. Artystka gra i reżyseruje sama. Jest również autorką adaptacji teatralnej książki Vedrany Rudan (o tym samym tytule), na której oparty jest spektakl.
Tonka Babić, bohaterka kontrowersyjnego „Ucho, gardło, nóż”, to kobieta po pięćdziesiątce, która spędza bezsenną noc. Leży w łóżku przy włączonym bez dźwięku telewizorze i – pochłaniając kolejne tabliczki czekolady – opowiada swoje życie. Przeskakuje z miejsca na miejsce. Tragiczne wydarzenia przeplata komicznymi epizodami, rwie narrację, droczy się z ciekawskim czytelnikiem-podglądaczem. Jest szczera aż do bólu, nie oszczędza nikogo, ale przede wszystkim nie oszczędza samej siebie.
więcej
Szczegóły
Boska!
Światowy hit teatralny! Tekst oparty na historii życia FLORENCE FOSTER JENKINS, słynnej postaci ze świata opery, najgorszej śpiewaczki świata.
To spektakl o tym, że warto realizować nawet najbardziej szalone marzenia. Zabawna i momentami zdumiewająca opowieść o Florence Foster Jenkins – bogatej ekscentryczce, która, nie mając ani słuchu, ani głosu występowała w najsłynniejszych salach koncertowych świata, zapełniając Carnegie Hall do ostatniego miejsca. Radośnie fałszując, wierząc jednocześnie w swój talent i słuch muzyczny, Jenkins mowiła: „Ludzie mogą mówić, że nie umiem śpiewać, ale nikt nigdy nie powie, że nie śpiewałam”. Ta prawdziwa opowieść o jednej z najdziwniejszych postaci dwudziestowiecznej kultury pokazuje jednocześnie, że warto realizować nawet najbardziej szalone marzenia. Płyty z wykonaniami Jenkins sprzedawane są do dziś na całym świecie.
więcej
Szczegóły
Pan Jowialski
PAN JOWIALSKI Aleksandra Fredry – jedna z najbardziej kochanych przez teatr i publiczność komedii. Obok ZEMSTY i ŚLUBÓW PANIEŃSKICH budząca też najżywsze dyskusje krytyki. Jednocześnie to utwór, stwarzający wyjątkowe szanse na wielkie kreacje aktorskie (wiele z ról w JOWIALSKIM przeszło do historii polskiego teatru) i zawsze żywą reakcję publiczności. Boy nazwał PANA JOWIALSKIEGO sfinksem naszej literatury. Dziś komedia Fredry pojawia się na scenie Teatru Polonia. Mamy szansę przejrzeć się w mądrości i humorze wielkiego komediopisarza. Skorzystajmy z niej.
więcej
Szczegóły
Danuta W.
Książka "Marzenia i tajemnice", wydana jesienią 2011 r., spotkała się z ogromnym zainteresowaniem, stała się nie tylko wydarzeniem medialnym, lecz także gorącym tematem społecznym. Danuta Wałęsa przerwała milczenie, ale oddała głos wszystkim kobietom. Czytelniczki odnajdują w niej swoje losy i idą za głosem Autorki. To zaskakujące zjawisko kulturowe, które wciąż żyje.
Spektakl DANUTA W. powstał na kanwie książki Danuty Wałęsy Marzenia i tajemnice, opracowanej przez Piotra Adamowicza, wydanej przez Wydawnictwo Literackie z Krakowa. W odważnej i przejmującej autobiografii autorka opowiada o sobie, swojej rodzinie i burzliwej historii Polski ostatnich dekad. Mówi – jak zawsze naturalna i silna – zarówno o chwilach wspaniałych, jak i o cenie, którą przyszło za nie zapłacić. Opowiada światu swoją wersję wydarzeń.
W roli Danuty Wałęsy zobaczymy Krystynę Jandę, która o swojej pracy nad tekstem i spektaklem mówi tak:
Ten spektakl i ta rola, z legendarnym przywódcą Solidarności i Prezydentem Polski w tle, to jedno z największych moich wyzwań życiowych, nie tylko zawodowych, ale także ludzkich i obywatelskich. Każdego dnia wyznania pani Danuty Wałęsowej budzą mój podziw i wzruszenie. Prostota i szczerość tych wypowiedzi zdumiewa i wywołuje szacunek. Wszystko to budzi ochotę, aby w ogóle historię Polski opowiedzieć od strony kobiet.
więcej
Szczegóły
Weekend z R.
Nawet najbardziej misterny weekendowy plan może wziąć w łeb, jeśli komuś nieopatrznie wymknie się o jedno słowo za dużo…
Clarice postanawia wykorzystać służbowy wyjazd swego męża Rogera i zaprasza na weekend Rodneya, wziętego architekta wnętrz, oraz Roberta, swojego włoskiego kochanka. Rodney ma urządzić na nowo jej dom, czemu raczej nie sprzyjałby nadzór niechętnego zmianom gospodarza, zaś Robert… Cóż, w jego wypadku obecność małżonka byłaby jeszcze bardziej niepożądana. Sęk w tym, że interesy Rogera to również jedynie przykrywka dla schadzki, którą zaplanował z najlepszą przyjaciółką Clarice, Daisie. I wszystko byłoby dobrze, gdyby Clarice nie usłyszała przypadkiem strzępu rozmowy telefonicznej Daisie z Rogerem i nie wymogła na przyjaciółce wizyty, nieświadomie zmuszając męża do odwołania wyjazdu… Precyzyjny plan rozpada się niczym domek z kart, co wywołuje istną lawinę nieporozumień i komplikacji.
Czy bohaterom uda się utrzymać status quo i nadal cieszyć się zarówno urokami spokojnego małżeńskiego pożycia, jak i namiętnością, od której aż kipi w ich burzliwych romansach? Odpowiedź na to pytanie zyskają widzowie „Weekendu z R.”, farsy Robina Hawdona (Wieczór kawalerski, Lewe interesy), napisanej przez autora specjalnie dla Krystyny Jandy!
Robin Hawdon, jeden z najpopularniejszych autorów angielskich komedii i fars, napisał „Weekend z R.” specjalnie dla Och-Teatru i Krystyny Jandy. Umieścił pod napisanym tekstem dedykację „W hołdzie Georges Feydeau” czyli „dedykowane ojcu francuskiej farsy”.
Szalona komedia charakterów i sytuacji, mamy nadzieję, zrealizowana w niekonwencjonalnej interpretacji.
Serdecznie zapraszamy!
więcej
Szczegóły
32 omdlenia
Antoni Czechow mistrzem humoru sytuacyjnego? Owszem. Zanim powstały najsłynniejsze dramaty jak MEWA, TRZY SIOSTRY czy WIŚNIOWY SAD, pisarz marzył o stworzeniu oryginalnego wodewilu rosyjskiego. Niejako „po drodze” powstały jednoaktówki komediowe wystawiane z powodzeniem nie tylko na scenach stołecznych, ale także na prowincji. Gatunki komediowe korespondowały z jego ironiczną naturą, prywatną skłonnością do żartu, zawsze przyglądał się z dużym zainteresowaniem aktorstwu komediowemu. Na 32 OMDLENIA składają się trzy żarty sceniczne, jak sam je określał, NIEDŹWIEDŹ, OŚWIADCZYNY i HISTORIA ZAKULISOWA. Czechow stawia krzywe zwierciadło przed swoimi bohaterami, często korzysta z karykatury, dokleja im gogolowskie „nosy”. Ale przede wszystkim bawi i pozwala nam się głośno śmiać. Jest to typowa „propozycja nie do odrzucenia” z wyśmienitą obsadą: Krystyną Jandą, Jerzym Stuhrem oraz Jerzym Łapińskim/Ignacym Gogolewskim.
więcej
Szczegóły
