Katarzyna Dąbrowska
1 036 oddanych głosów
Data urodzenia:
14-03-1984 (39 lat)
W 2000 roku wzięła udział w odbywającym się na nidzickim zamku Festiwalu Piosenki Francuskiej, gdzie otrzymała pierwszą nagrodę. W tym samym roku zdobyła także Grand Prix Ogólnopolskiego Konkursu Piosenki Francuskiej w Lubinie w kategorii amatorów. Tam zwrócił na nią uwagę Wojciech Młynarski, który namówił ją na zdawanie egzaminów do szkoły aktorskiej.
W 2006 roku uczestniczyła w Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Petersburgu (II Nagroda w kategorii Piosenka Aktorska) i Konkursie Pamiętajmy o Osieckiej, w którym zajęła pierwsze miejsce. Rok później wygrała Studencki Festiwal Piosenki w Krakowie.
W 2007 roku ukończyła studia na wydziale aktorskim Akademii Teatralnej w Warszawie, grając w spektaklach dyplomowych Usta pełne ptaków (rola Leny-Matki), Tańce w Ballybeg (rola Kate, za którą otrzymała nagrodę na Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi) oraz spektaklu muzycznym w reżyserii Mariusza Benoit MP3.
Po studiach przez dwa miesiące współpracowała z Teatrem im. Wilama Horzycy w Toruniu. Od sezonu 2007/2008 jest aktorką Teatru Współczesnego w Warszawie, gdzie debiutowała rolą Leni w Procesie Franza Kafki w reż. Macieja Englerta. W 2008 roku dołączyła do stałej obsady serialu Na dobre i na złe, w którym gra chirurga Wiktorię Consalidę.
Razem z Moniką Węgiel i Agnieszką Judycką tworzy trio wokalne Amok. W grudniu 2011 roku zespół wydał swój debiutancki album zatytułowany Amok utrzymany w klimacie jazzu i bluesa.
więcej
więcej
Spektakle z udziałem tego aktora:
Gdybym cię nie poznał
Spektakl dla niepoprawnych romantyków
Wszystko zaczęło się od niewinnego pocałunku dwojga dzieciaków… Pogrążony w żałobie po stracie żony i dzieci Eduardo zapada w sen, w którym pragnie wyśnić alternatywną wersję swojego życia. Chce nigdy nie spotkać ukochanej Elisy i tym samym nie przeżyć tak bolesnej straty. Okazuje się jednak, że niezależnie od podjętych decyzji ścieżki Eduardo i Elisy zawsze się przecinają – choć oni nie zawsze potrafią to dostrzec.
„Gdybym cię nie poznał” to opowieść o nieoczywistej naturze miłości, to także pytanie o to, co decyduje o naszym życiu – świadomy wybór, przypadek, a może przeznaczenie.
Spektakl w reżyserii Jarosława Tumidajskiego będzie polską prapremierą tego tekstu.
________________________________________________________________
Uprzejmie informujemy, że zgodnie z nowym ROZPORZĄDZENIEM RADY MINISTRÓW w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii, zostały zniesione ograniczenia obowiązujące w instytucjach kultury, natomiast w związku z wciąż licznymi przypadkami zakażeń, zalecamy noszenie maseczek na terenie teatru.
więcej
Szczegóły
Lepiej już było...
Esmeralda Quipp, była aktorka szekspirowska na emeryturze, bardzo skromnej emeryturze , nie dość, że traci ukochanego kota , to również dach nad głową. Jako osoba niekonwencjonalna i bardzo zdesperowana usiłuje w niebanalny sposób rozwiązać swoje problemy.
W staraniach o przetrwanie uroczej starszej pani bardzo się przydają aktorskie umiejętności, poczucie humoru, optymizm i empatia. Śledzimy jej zabiegi - rodem z komedii gangsterskich - z podziwem i rozbawieniem, co nie przeszkadza nam zadumać się nad smutnym losem wielu samotnych, niedofinansowanych, ale mniej sprytnych życiowo emerytek.
_________________________________________________
Uprzejmie informujemy, że zgodnie z nowym ROZPORZĄDZENIEM RADY MINISTRÓW w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii, zostały zniesione ograniczenia obowiązujące w instytucjach kultury, natomiast w związku z wciąż licznymi przypadkami zakażeń, zalecamy noszenie maseczek na terenie teatru.
więcej
Szczegóły
Szelmostwa Lisa Witalisa - czytanie online
Link do bezpłatnej transmisji znajdziesz na stronie internetowej Teatru Współczesnego: KLIKNIJ TUTAJ
Nagranie będzie dostępne do 31 marca 2021r.
Eksperyment teatralny w trybie zdalnym na szesnaście telefonów plus jeden - w czasie pandemii.
więcej
Szczegóły
Sztuka bez tytułu l #WspieramKulture
Link do bezpłatnej transmisji znajdziesz na stronie internetowej Teatru Współczesnego: KLIKNIJ TUTAJ
Spektakl będzie dostępny tylko w dniu pokazu 31 maja od godz. 19.00 w czasie trwania spektaklu
Pokaz dostępny tylko na terytorium Polski.
Popełniona przez niespełna dwudziestolatka "Sztuka bez tytułu" jest zapisem obrazu świata, mikrokosmosem, w którym, jak pod szkłem powiększającym możemy zobaczyć ludzi z całą ich bezradnością wobec życia i determinacją, by nadać mu jakikolwiek sens.
Perspektywa, z której ów świat widzi i opisuje młody Czechow fascynuje bezkompromisowością, bezczelnością i przenikliwością - zwłaszcza w demaskowaniu ludzkich relacji. Jest dzięki temu na wskroś współczesna. Czechow odsłania naszą ludzką pokrętność, małość, słabość, nasze bezradne poczynania i jednocześnie patrzy tak wyrozumiale i tak głęboko - aż do istoty człowieczeństwa.
Agnieszka Glińska
...jest Płatonow ze wszech miar sztuką fascynującą. Niezwykła dojrzałość refleksji nad kondycją ludzką budzi wręcz wątpliwość, czy mógł ją napisać zaledwie dwudziestoletni młodzieniec [...] odnajdujemy bowiem w niej niemal wszystkie problemy, wątki, motywy, postacie występujące w późniejszych jego sztukach: słynne pauzy, pozornie chaotyczne rozmowy, rekwizyty, sytuacje.
René Śliwowski, Antoni Czechow
więcej
Szczegóły
Kuchnia Caroline
Caroline Mortimer jest gwiazdą telewizyjnego programu kulinarnego. Co tydzień oglądają ją dwa miliony widzów, książki jej autorstwa rozchodzą się w niebotycznych nakładach, jej życie jest idealne – ma kochającego męża, wspaniałego syna, który właśnie ukończył studia z wyróżnieniem, i piękną posiadłość. Jednak w pewien czerwcowy wieczór nad dom i życie Caroline nadciąga burza. Bo gdy gasną światła i kamery przestają nagrywać, pojawia się niewygodna prawda, a perfekcyjne życie okazuje się być tylko pozorem, iluzją.
Dla Widzów od lat 16.
____________________________________________________
Uprzejmie informujemy, że zgodnie z nowym ROZPORZĄDZENIEM RADY MINISTRÓW w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii, zostały zniesione ograniczenia obowiązujące w instytucjach kultury, natomiast w związku z wciąż licznymi przypadkami zakażeń, zalecamy noszenie maseczek na terenie teatru.
więcej
Szczegóły
Zbrodnie serca
Każda rodzina ma swoje tajemnice i dziwactwa. Trzy siostry Magrath mieszkające w prowincjonalnym miasteczku w stanie Missisipi mają ich szczególnie wiele… Pełna gorzkiego humoru, nagrodzona Pulitzerem opowieść o tym, że nigdy nie jest tak źle, żeby nie mogło być gorzej. To także historia o ocalającej mocy międzyludzkich relacji i o tym, że najlepszymi narzędziami, by poradzić sobie z szaleństwem świata, są dystans i pogoda ducha.
____________________________________________________________
Uprzejmie informujemy, że zgodnie z nowym ROZPORZĄDZENIEM RADY MINISTRÓW w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii, zostały zniesione ograniczenia obowiązujące w instytucjach kultury, natomiast w związku z wciąż licznymi przypadkami zakażeń, zalecamy noszenie maseczek na terenie teatru.
więcej
Szczegóły
Czas barbarzyńców
Polska prapremiera sztuki z gatunku political fiction cenionego angielskiego dramaturga, tłumacza i reżysera, Dona Taylora (1936 – 2003).
To przypowieść o słabnącej demokracji liberalnej w Imperium Rzymskim, dawnym, a zarazem współczesnym, w którym niespodziewanie władzę przejmują barbarzyńcy. W wyniku radykalnych decyzji nowej ekipy rządzącej rozpoczyna się proces upadku dotychczasowych wartości, obyczajów i kultury. Jednak autor nie koncentruje się wyłącznie na politycznym wymiarze tej historii, pokazuje, jak barbarzyński żywioł wpływa na codzienne życie, jak rozpadają się przyjaźnie, kompromitują elity. Czy Julia dla kariery poświęci swoje przekonania i kochanka? Czy Adrian, idąc na dalekie artystyczne kompromisy, zachowa fotel dyrektora teatru? I jak te zdarzenia zmienią Marcusa? Don Taylor daje nam okazję prześledzić losy ludzi, którzy zostali zmuszeni podjąć – być może – najważniejsze decyzje w swoim życiu.
więcej
Szczegóły
Kamień
Powikłane losy trzech rodzin, mieszkających kolejno w jednym z domów w Dreźnie w burzliwych czasach przed i po II wojnie światowej – od 1933 do 1993 roku, opowiedziane głównie przez kobiety, przedstawicielki trzech pokoleń. Kunsztowna kompozycja scen rozsypanych w czasie wzmacnia napięcia między bohaterkami, pozwala stopniowo odkrywać głęboko skrywane prawdy o ich przeszłości.
Uprzejmie informujemy, że zgodnie z nowym ROZPORZĄDZENIEM RADY MINISTRÓW w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii, zostały zniesione ograniczenia obowiązujące w instytucjach kultury, natomiast w związku z wciąż licznymi przypadkami zakażeń, zalecamy noszenie maseczek na terenie teatru.
więcej
Szczegóły
Niepoprawni (Fantazy)
Do siedziby hrabiostwa Respektów, gdzieś na Podolu, na kresach byłej Rzeczypospolitej (jest rok 1841) zjeżdżają goście. Żeby ratować podupadły majątek, hrabia Respekt stara się dobrze wydać córkę za mąż. Akcja sztuki toczy się właśnie wokół zaplanowanego mariażu.
Ale oprócz oczekiwanego przyszłego zięcia, bogatego hrabiego Fantazego, przyjeżdżają też goście nieoczekiwani: z mroźnego Sybiru rosyjski major z zesłańcem Janem - niezapomnianym ukochanym hrabianki, a ze słonecznego Rzymu – porzucona duchowa kochanka Fantazego, hrabina Idalia i… skutecznie zakłócają misternie ułożone plany. Wszystko teraz miesza się jak w tyglu: miłość, zazdrość, poświęcenie, duma, honor, poniżenie, blichtr wielkopański z prostotą, przyziemność z duchowością, groźba nędzy z mnożącymi się milionami. Komedia ściera się z tragedią, patos z groteską…
więcej
Szczegóły
Najdroższy
Komedia lekka, zwana też „komedią bulwarową”, to typowa specjalność Francuzów, a jej najlepszym współczesnym twórcą jest niewątpliwie Francis Veber (ur.1937). Dramaturg, scenarzysta, reżyser, producent filmowy znany jest w Polsce głównie z filmów m.in.: „Tajemniczy blondyn w czarnym bucie” (1972), „Pechowiec” (1981), „Kolacja dla palanta” (1998 – Cezar za scenariusz, nominacja za reżyserię), „Plotka” (2001), „Czyja to kochanka?”(2006). Widzowie teatralni znają przede wszystkim jego brawurową komedię „Kolacja dla głupca”.
François Pignon, ulubiony bohater Vebera - niezaradny życiowo przeciętniak, pechowiec - pojawia się również w najnowszej komedii „Najdroższy” (prapremiera w Paryżu jesienią 2012 w reżyserii samego autora). Tym razem, jako bezrobotny prawnik, porzucony mąż, szukający sposobu na odmianę losu. Jak zwykle u Vebera, twórcy o ogromnym poczuciu humoru, starania bohatera, po serii zabawnych wypadków i zaskakujących zmianach akcji, kończą się w sposób zupełnie nieprzewidziany…
więcej
Szczegóły
Hamlet
„Hamlet”, najbardziej zagadkowa z tragedii Szekspira, wg Eliota - literacki odpowiednik Mony Lisy, daje pole do wielu, często rozbieżnych, interpretacji.
Przez 400 lat realizacje sceniczne „Hamleta” modelowano na obraz i podobieństwo kolejnych pokoleń, wyłuskiwano z tego arcydramatu najbardziej palące współczesnych widzów problemy, przymierzano go do najnowszych odkryć psychoanalityków (np. Freuda), czy hamletologów (np. Kotta). Może warto spróbować uwolnić go z narosłych komentarzy, oswobodzić z uzbieranych przez lata etykiet i ze spreparowanych interpretacji? Przyjrzeć mu się na nowo?
więcej
Szczegóły
Wszędzie jest wyspa Tu
Spektakl Magdaleny Smalary jest równie przekorny jak powyższe zdanie Szymborskiej. Szacunek do języka i osobowości noblistki nie oznacza braku zadziorności, tak jak barwna instrumentalna aranżacja nie musi zakłócać czystego brzmienia poezji.
"Wszędzie jest wyspa Tu" to przedstawienie rozpięte między formą recitalu a wieczoru poetyckiego. Inspiracją do powstania scenariusza były wybrane przez reżyserkę wiersze Wisławy Szymborskiej. Spektakl Smalary ma swoje źródło w "Przypowieści".
Rybacy wyłowili z głębiny butelkę. Był w niej papier, a na nim takie były
słowa: "Ludzie, ratujcie! Jestem tu. Ocean mnie wyrzucił na bezludną
wyspę. Stoję na brzegu i czekam pomocy. Spieszcie się! Jestem tu!"
Przypowieść odnosi się tak do utworu Szymborskiej, jak i do formy literackiej. Zgodnie ze swoją naturą – przypowieść jest prosta, czytelna, wyrazista. Bawiąca alegoriami, zaskakująca skojarzeniami, daleka od oczywistości, poszukująca prawdy w znakach, w starannie dobranych słowach.
Widowisko utrzymane jest w klasycznej formie, skupionej na przekazaniu sensów, ukrytych w wersach poezji Szymborskiej. Na wyspie Tu znajduje się sofa, stolik, maszyna do pisania, krzesło. W tej przestrzeni rezydują cztery postaci kobiece. Ich głosy prowadzą rozbitków przez historię życia, zapisaną w słowach. W tym wielogłosie jest spokój, pewność siebie, wdzięk i potrzeba zatracenia się. Trzech muzyków tworzy na żywo aranżacje, korzystając z instrumentarium, złożonego z wiolonczeli, saksofonu i fortepianu. Poszukują, rozpoczynając od inspiracji. Nie wypaczają znaczeń, zawartych w wierszach Szymborskiej, nawet jeżeli chwilami poczynają sobie odważnie w obszarze muzycznych skojarzeń.
Smalara oddaje hołd Noblistce, nie tracąc przy tym bezpretensjonalności, werwy i zacięcia, z jakim zaprasza widzów do pobytu na wyspie Tu. Jak u siebie poczują się na niej wszyscy miłośnicy poezji, których nie brak wśród naszych widzów oraz wszyscy rozbitkowie poszukujący emocji, wydobywanych ze słów uważną i kunsztowną pracą sceniczną.
więcej
Szczegóły
