Moja żona odeszła z naszą terapeutką

Komedia

O ile główny bohater sztuki pt. „Moja żona odeszła z naszą terapeutką” w dobrym stylu i z iście europejską ogładą dał radę rozstać się ze swoją eks-małżonką (pieczętując rozstanie koleżeńskim zakładem: Kto pierwszy coś poczuje przy rozstaniu, przegrywa), o tyle porzucenie przez terapeutkę traktuje raczej osobiście. Czy po przeprowadzce do ponownie kawalerskiego mieszkania nasz bohater stanie na nogi, czy raczej szybko wskoczy w kolejne rozczarowanko? Zapewne pomogą mu w tym Empatodeweloper, Ciotka Ambiwalenta, re-dekoratorzy wnętrz emocjonalnych oraz Ninsa Serotonina – roztrzepana recepcjonistka w ośrodku „Radosna Synapsa”.

Klub Komediowy zaprasza na spektakl o rozstaniach, zdradach, awanturach, inbach, milczących wieczorach i krzykliwych porankach, który – mamy nadzieje – napawa optymizmem, a przynajmniej przerażeniem. „Moja żona odeszła z naszą terapeutką” to przedstawienie idealne na pokowidowe tąpnięcie towarzyskie. Komedia rozwodowo-muzyczna. A dla niektórych – płonny poradnik sceniczny, jak zakończyć wieloletni związek i nic przy tym nie poczuć.

więcej

Pinokio

Dla dzieci

Teatralna adaptacja znanej na całym świecie bajki. To przepiękna i wzruszająca opowieść o wystruganym z magicznego drewna pajacyku, który staje się prawdziwym chłopcem.

Gdy poczciwy stolarz Gepetto tworzy Pinokia, ten od razu skacze, śmieje się, płacze i psoci jak prawdziwe dziecko. Jednak jego serce nic nie czuje. Gdy Dobra Wróżka ożywia pajacyka, musi on sam nauczyć się żyć w świecie wielu pokus. Na własnych błędach będzie poznawał dobro i zło. Z początku skupiony wyłącznie na sobie, uciekający od problemów i odpowiedzialności łobuziak, zachłystuje się wolnością. Pragnie być szczęśliwy za wszelką cenę i nie oglądać się na innych. Z czasem jednak dowie się, co tak naprawdę jest w życiu najważniejsze.

Pełna zabawnych przygód historia Pinokia niesie ponadczasowe wartości oraz naukę dla nas samych.

Przedstawienie przeznaczone dla dzieci w wieku 5-12 lat.

więcej

Doktor Dolittle i jego zwierzęta

Dla dzieci

Doktor Dolittle, główny bohater powieści, jest lekarzem. Pewnego dnia pojawia się w jego domu Karmiciel Kotów, który ze względu na ogromną miłość Doktora do zwierząt, namawia go, żeby zamiast ludzi, zaczął leczyć zwierzęta.

Przysłuchująca się ich rozmowie papuga Polinezja postanawia nauczyć Doktora języka zwierząt. Doktor zachwycony możliwością porozumiewania się ze swoimi podopiecznymi zaczyna zgłębiać ich język. Tymczasem w domu Doktora pojawiają się nowe zwierzęta: świnka Geb – Geb i małpka Czi – Czi i to one wraz z papugą Polinezją będą najbliższymi przyjaciółmi Doktora. Wśród wielu przygód, które spotykają naszych bohaterów najważniejszą jest ich wyprawa do Afryki, gdzie Doktor ma leczyć małpy, które zapadły na tajemniczą chorobę. Trudy podróży, uwięzienie przez dzikiego króla Joliginkę, przejście nad przepaścią do Krainy Małp sprawia, że początkowe animozje i złośliwości pomiędzy zwierzętami przeradzają się w przyjacielską więź.

„Doktor Dolittle i jego zwierzęta” to opowieść muzyczna, złożona ze specjalnie skomponowanych do spektaklu piosenek przybliżających młodemu widzowi cechy naszych bohaterów.

Spektakl powstał z potrzeby zmierzenia się z wrażliwością najbardziej wymagającego teatralnego widza.

Wiek: 4 – 12 lat.

więcej

Żywot Józefa

Dramat

Fundacja Uwaga na Kulturę!, Akademia Teatralna im. A. Zelwerowicza w Warszawie oraz Dzielnicowy Ośrodek Kultury Ursynów mają zaszczyt zaprosić na premierę pierwszego oryginalnego polskiego dramatu pt. „Żywot Józefa” autorstwa Mikołaja Reja, w adaptacji i reżyserii Jarosława Gajewskiego.


* ZAZDROŚĆ *NAMIĘTNOŚĆ *MIŁOŚĆ *POWODZENIE *PRZEZNACZENIE *OCALENIE
- wszystko to (i wiele więcej) w jedynym w swoim rodzaju projekcie badawczo-artystycznym.

Spektakl powstaje w ramach projektu „Pracownia staropolska”, dofinansowanego przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Urząd Marszałkowski Województwa Mazowieckiego.

więcej

Miny polskie

Dramat

Scenariusz autorstwa Tadeusza Nyczka i Mikołaja Grabowskiego oparty jest na „Wyzwoleniu” i „Legionie Stanisława” Stanisława Wyspiańskiego, „Opisie obyczajów za panowania Augusta III” Jędrzeja Kitowicza, „Pamiątkach Soplicy” Henryka Rzewuskiego, utworach Witolda Gombrowicza: „Dziennikach”, „Ferdydurke”, „Operetce”, „Ślubie” oraz „Mimice” – XIX-wiecznym podręczniku dla aktorów autorstwa Wojciecha Bogusławskiego.

Miny polskie są próbą rozpoznania i opisania schematów, które organizują życie narodowe. Gesty, miny, pozy – gombrowiczowskie gęby, które przyprawiamy innym lub za którymi sami się chowamy. Życie narodu – społeczne, polityczne, artystyczne – od wieków w pętach obyczaju i konwenansu. Polska dawna i współczesna, które wzajemnie się w sobie przeglądają.

Mikołaj Grabowski od dawna interesuje się istotą czy też genem polskości. Odkrywa go w świadectwach kultury sarmackiej, szlacheckich gawędach i pamiętnikach, ale także w krytycznych przetworzeniach, polemikach czy nawet parodiach, jakim dawne tradycje i mentalność Polaków poddała nowoczesna literatura, zwłaszcza Gombrowicz. Z obu tych źródeł wyrosły tak znakomite przedstawienia Grabowskiego, jak „Pamiątki Soplicy” wg Henryka Rzewuskiego, „Trans-Atlantyk” wg Gombrowicza czy legendarny „Opis obyczajów…” wg ks. Kitowicza.

Miny polskie są kolejnym portretem naszej zbiorowości, jej „czerepu rubasznego” i „duszy anielskiej”. Stawiają pytanie o to, czy istnieje coś takiego, jak charakter narodowy i w czym on się przejawia. Co pozostaje w nas stałe i niezmienne mimo zmieniających się okoliczności historycznych.

Można więc powiedzieć, że jest to przedstawienie o odwiecznym przymusie strojenia min i „przyprawiania gęby”, jak to opisywał Gombrowicz. I o „robieniu Polski na każdym kroku i codziennie”, jak to ujmował Wyspiański. Gdzie pod tymi manifestacjami kryje się autentyczność Polaków? Oto pytanie.

więcej

Dodo: Bal na wulkanie

Kabaret

Dajmy na to, że istnieje gdzieś kraj wyjątkowy. Dumny i wybitny. Idealny od gór do morza.

Zespół kabaretu DODO ma zaszczyt zaprosić Państwa do tej nieskazitelnej krainy - nie potrzeba wiz ani paszportów!

Proszę wziąć ze sobą jedynie dobre samopoczucie oraz wygodne buty, ponieważ mamy zamiar wytańczyć się do końca.

Serdecznie zapraszamy na III program kabaretu pt: "BAL NA WULKANIE"!

więcej

Cudowna lampa Aladyna

Dla dzieci

„Cudowna lampa Aladyna” to opowieść o zaczarowanej lampie, z ukrytym w niej, spełniającym wszystkie życzenia duchem Dżinem. Jest to jedna z najbardziej znanych baśni z „Księgi Tysiąca i Jednej Nocy”. Przepełniona magią i tajemnicą bajka powstała właśnie na podstawie tej historii oraz jednej z „Klechd sezamowych” Bolesława Leśmiana.

Spektakl opowiada przygody młodego Aladyna i Czarnoksiężnika Roeoendera. Czarnoksiężnik pragnie za wszelką cenę dostać się do jaskini pełnej skarbów i zdobyć wyjątkową lampę. Jednak dostęp do tej kryjówki ma jedynie Aladyn. Czarodziej postanawia więc odnaleźć młodzieńca i podstępem nakłonić go do wejścia do skarbca. I gdy magiczny przedmiot ze spełniającym życzenia duchem jest już na wyciągnięcie ręki Roeoendera, sprawy przybierają nieoczekiwany obrót. W czyje ręce trafi dająca władzę niezwykła lampa? Jak potoczą się losy perskiego chłopca? Czy spełnienie wszystkich życzeń może zagwarantować szczęście? W ten wyjątkowy, magiczny i baśniowy świat wprowadzą widzów zapierające dech w piersiach, nowoczesne projekcje multimedialne.

Wiek: od 5 lat.

więcej

Dodo: Wiosenne protesty

Kabaret

Zapraszamy na kabaret literacki w Teatrze Scena - Dodo: Wiosenne protesty!

więcej

Dodo: Cztery płaczki

Kabaret

Nastały w Polsce czasy niesłychanie interesujące – pod względem zarówno politycznym jak i społecznym. Jesteśmy jak wirująca, niedomknięta pralka, która nie wiadomo kiedy skończy prać – a na dodatek nie mamy pojęcia co w niej znajdziemy po otwarciu dzrzwiczek. Wydaje się, że przy takiej ilości absurdów, pretensji z każdej strony i polskiej prywaty, nastał doskonały czas na stworzenie kabaretu – a już najlepiej, gdyby był to kabaret literacki, którego dotkliwie brakuje.

Po takich mistrzach jak Jeremi Przybora, Jerzy Dobrowolski, czy Edward Dziewoński pozostała pewna luka w materii kabaretu. Aktualnego kabaretu, który operuje zarówno słowem jak i piosenką literacką – w której tekst wraz z muzyką prowokują do zadawania pytań. Zależy nam na powróceniu do tej jakości i elegancji. Operując współczesnymi tematami chcemy korzystać ze sprawdzonych środków wyrazu.

W pierwszym programie kabaretu „DODO” pt: „Cztery płaczki”, spróbujemy się zastanowić nad granicą współczesnego kabaretu i jego formą. Co wypada, a co nie? Czy może cierpimy na deficyt liryczny? A może wszyscy powinniśmy śmiać się z samych siebie, bo tylko to nam zostało?

więcej

DODO

Nastały w Polsce czasy niesłychanie interesujące – pod względem zarówno politycznym jak i społecznym. Jesteśmy jak wirująca, niedomknięta pralka, która nie wiadomo kiedy skończy prać – a na dodatek nie mamy pojęcia co w niej znajdziemy po otwarciu dzrzwiczek. Wydaje się, że przy takiej ilości absurdów, pretensji z każdej strony i polskiej prywaty, nastał doskonały czas na stworzenie kabaretu – a już najlepiej, gdyby był to kabaret literacki, którego dotkliwie brakuje.

Po takich mistrzach jak Jeremi Przybora, Jerzy Dobrowolski, czy Edward Dziewoński pozostała pewna luka w materii kabaretu. Aktualnego kabaretu, który operuje zarówno słowem jak i piosenką literacką – w której tekst wraz z muzyką prowokują do zadawania pytań. Zależy nam na powróceniu do tej jakości i elegancji. Operując współczesnymi tematami chcemy korzystać ze sprawdzonych środków wyrazu.

W pierwszym programie kabaretu „DODO” pt: „Cztery płaczki”, spróbujemy się zastanowić nad granicą współczesnego kabaretu i jego formą. Co wypada, a co nie? Czy może cierpimy na deficyt liryczny? A może wszyscy powinniśmy śmiać się z samych siebie, bo tylko to nam zostało?

więcej

Ukraiński Dekameron

Komedia

Polska premiera „Ukraińskiego Dekamerona” Klima w reżyserii Vlada Troickiego to, zgodnie z podtytułem sztuki „teatr śmiechu i grzechu”, metafizyczna komedia, która łączy lekkość, rubaszność, zachłanne poszukiwanie miłości i rozkoszy życia – tak charakterystyczne dla Boccaccia, z melancholijnym obrazem świata zamieszkiwanego przez ingerujące w ludzkie sprawy duchy – wizją wywiedzioną z ukraińskich pieśni i Gogolowskich opowiadań inspirowanych wschodnim folklorem.

Śmiech i łzy, miłość i żądze, tęsknota za pełnią życia i poczucie niespełnienia przeplatają się ze sobą, tworząc świat doskonały w swej niedoskonałości.

Kobieta wyrzuca męża z domu wmawiając mu, że umarł, a jego dusza wcieliła się w ukrytego pod łóżkiem kochanka. Pop odwiedza ukradkiem parafiankę, podając się jej mężowi za anioła, z którym rzekomo począć ma nowego papieża. Rzezimieszek rozmawia z Diabłami o zbrodni i karze. A Śmierć – krąży po okolicy szukając ofiar i... miłości.

więcej

Dożywocie

Komedia

"Dożywocie" to jedna z trzech najlepszych komedii Fredry, ukazująca świat kapitału i kapitalistów. Jej głównymi bohaterami są ofiary wszechwładzy pieniądza: lichwiarz Łatka, nicpoń i hulaka Leon Birbancki oraz podupadający finansowo ziemianin Orgon. Motyw dożywocia, czyli stałych procentów od zdeponowanego majątku, stał się znakomitym kluczem do podwójnej intrygi – rzec można miłosnej i finansowej.

Łatka, wszedłszy w posiadanie dożywocia Birbanckiego, staje się jego tajemniczym aniołem stróżem. Wiedząc, że śmierć podopiecznego pozbawiłaby go zysków, nie szczędzi zabiegów by uchronić swoją żywą lokatę przed zgubnymi skutkami hulaszczego życia. Jednocześnie widząc marność swych starań, próbuje zbyć dożywocie innemu lichwiarzowi – Twardoszowi, któremu zachwala zdrowie i kondycję Birbanckiego niczym najlepszy produkt bankowy gwarantujący długofalowe, pokaźne zyski.

Równolegle ze sprawami biznesowymi Łatka prowadzi swoje sprawy uczuciowe. Planuje rozkochać w sobie i skłonić do małżeństwa Rózię – córkę Orgona. Sądzi, że dziewczyna, rozumiejąc zasady, które rządzą światem, pójdzie za niego, by ratować tonącego w długach ojca.

Ostatecznie żadna z inwestycji Łatki nie przynosi oczekiwanego zwrotu.

Dla Filipa Bajona, który wielokrotnie realizował klasykę polską w kinie, teatrze i telewizji, "Dożywocie" jest opowieścią nie o jednym, a o wielu wilkach z Wall Street – ludziach którzy mogli mieć wszystko, mieli niemal wszystko i wszystko stracili, ponieważ myśląc, że kochają życie kochali tylko pieniądze.

więcej

Dziewczynki

Tragedia

Lubimy myśleć o sobie, że jesteśmy dobrzy.

Nawet jeśli nie jesteśmy heroicznie dobrzy to przecież nie jesteśmy źli aż do końca. Może nawet trochę lepsi od innych. Szanujemy wartości, brzydzimy się przemocą, wydaje nam się, że ostro widzimy granice między dobrem i złem… a jednocześnie z zadziwiającą łatwością i beztroską krzywdzimy innych, nie rozumiejąc nawet rozmiarów swojej winy. W imię nieokreślonych celów manipulujemy i bezwiednie ulegamy manipulacji. Uzależniamy się od poczucia, że jesteśmy najważniejsi, najmądrzejsi, najlepsi i zatracamy się w szaleńczej pogoni za władzą. Możesz się przed tym bronić. A zło i tak cię dopadnie.

więcej

Zwiastowanie

Tragedia

Jeden z najważniejszych francuskich tekstów dramatycznych XX wieku w opracowaniu wybitnego estońskiego reżysera Lembita Petersona.

Anne Vercors, głowa rodziny, zarządca dobrze prosperującego gospodarstwa Combernon, ku zaskoczeniu wszystkich opuszcza dom, by wyruszyć w samotną pielgrzymkę do Jerozolimy. Wiedząc, że może nigdy nie wrócić, oddaje swą starszą córkę Wiolenę, wraz z dorobkiem całego życia, przybranemu synowi Jakubowi Hury. Czy losy rodziny Anne ułożą się tak, jak sobie tego życzył? Czy też Bóg powołał ich do innego życia?

"Zwiastowanie”, którego akcja toczy się w średniowiecznej Francji, to poetycka opowieść o naturze wiary, o zaufaniu do Boga i ludzi, a także - o powołaniu, które może odmienić życie, jeśli potrafimy je dostrzec i zaakceptować. Chęć realizacji woli Boga wiąże się w przypadku bohaterów dramatu z rezygnacją z własnych marzeń, planów i tego, co najbardziej kochają.

więcej

Karnawał czyli pierwsza żona Adama

Komedia

W latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych w repertuarze Teatru Polskiego pojawiło się dziewięć sztuk Sławomira Mrożka, w tym trzy prapremiery: "Ambasador", "Kontrakt", "Portret" i jedna prapremiera polska: "Letni dzień". Dzięki uprzejmości Autora Teatr Polski znów stanie się domem Mrożka – wydarzeniem roku jubileuszowego będzie prapremiera sztuki "Karnawał czyli pierwsza żona Adama" w reżyserii Jarosława Gajewskiego.

Utwór powstawał długo, temat pojawił się jeszcze w Meksyku. Sławomir Mrożek zaczerpnął temat "Karnawału..." z popularnej meksykańskiej pieśni. Prace nad tekstem przerwała choroba, a po powrocie do zdrowia ludowa pieśń nabrała dla dramatopisarza nowego, pełniejszego wymiaru. Postanowił wrócić do pisania "Karnawału...".

Akcja dramatu rozgrywa się prawdopodobnie w rajskim ogrodzie, dokładnie 22 czerwca. Pogoda jest piękna. Szatan jak zwykł to czynić od początku Stworzenia, majstruje przy losach człowieka. W upalną, czerwcową noc Lilith - mistyczna pierwsza kobieta - ponownie uwodzi Adama...
W "Karnawale..." można odnaleźć elementy wodewilu i misterium, poważny ton dramatu współistnieje bowiem z charakterystycznym dla Mrożka poczuciem humoru. To, co najważniejsze zapisane zostało w podtekstach rozmów między bohaterami, którzy niczym pierwsi ludzie przyglądają się sobie uważnie, studiują siebie nawzajem, a zdobytą wiedzę i umiejętności wykorzystują by toczyć ze sobą rozmaite wojny i wzajemnie się zdobywać. Mrożek-Baltazar tworzy nowe theatrum mundi.

więcej

Wieczór Trzech Króli

Komedia

"Wieczór Trzech Króli", komedia omyłek Williama Szekspira jest jednym z jego najpopularniejszych utworów, którego komizm jest uniwersalny i zasadzony tak na niuansach słownych żartów, jak i na obserwacjach różnic płci, a także samego społeczeństwa, rozwarstwionego i proszącego się o satyrę.

"Wieczór Trzech Króli" zainscenizowany został na gruzach Teatru Polskiego. Dan Jemmett ignoruje tradycję obciążania tekstów Stratfordczyka gęstą smugą współczesnych narracji. Zamiast tego szuka Szekspira wyzwolonego, w którym aktorzy przywdziewając kostium zyskują swobodę, jaką naturalnie mieliby, zrzucając go po zejściu ze sceny.

Spektakl Jemmetta to okazja, aby usłyszeć, jak brzmi Szekspir realizowany przez Brytyjczyka. Szekspir, w którym szuka się żywiołu komicznego, w brawurowych wykonaniach, pełnych zaufania do słowa pisanego. "Wieczór..." to również wyzwanie rzucone młodej części zespołu aktorskiego Teatru Polskiego. Zespół pod wodzą Jemmetta nadaje spektaklowi tempo i brawurę wykonania, wymieniając zarazem energię z widownią.

więcej

Cygan w Polskim. Życie jest piosenką

Muzyczny

"Życie jest piosenką", piosenka jest życiem – ma swoją historię, koleje losu i prywatną przeszłość. Bywa też, że uskrzydlona zaczyna wieść samodzielny żywot i zapada w pamięć pokoleń. Jacek Cygan, znakomity artysta słowa, ma w swoim twórczym dorobku wiele takich utworów.

Dziękuję Mu zatem, że zechciał przyjąć zaproszenie do Teatru Polskiego, gdzie będziemy mogli razem wyśpiewać solidny kawałek historii polskiej piosenki – mądrej, skrzącej się dowcipem, zachwycającej lekkością frazy i niepospolitością skojarzeń. Piosenki, w której odbija się 40 lat przemian jakie dokonały się w Polsce i w nas samych."
- Andrzej Seweryn -

Piosenka lubi być śpiewana. Zaprosiłem do świata moich piosenek aktorów Teatru Polskiego. Kiedy śpiewają znane piosenki, dają im swoje twarze, kiedy śpiewają nowe, dają im swoje dusze. Ten wieczór przyniesie niezwykłe wykonania i zaskakujące interpretacje. Zapowiadam, że do wspólnego śpiewania będę chciał wciągnąć widzów – słyszeliście kiedyś Państwo swoje głosy pod niebem Teatru Polskiego? Aby Was ośmielić, Drodzy Widzowie, sam zaśpiewam. Zapraszam zatem na piosenkowy wieczór, który, mam nadzieję, jednych ściśnie za gardło, innych rozbawi, a wszystkich rozśpiewa.
- Jacek Cygan -

________________________________________________________________________________________________________________________________

Drodzy Widzowie!

Od 1 grudnia prosimy tych z Państwa, którzy zaszczepili się przeciwko COVID-19, o przynoszenie ze sobą na spektakle zaświadczenia/certyfikatu o szczepieniu.

Zgodnie z nowym rozporządzeniem Rady Ministrów Poz. 2177 z dnia 29 listopada 2021 r., w instytucjach kultury aktualny limit miejsc na widowni wynosi 50%, przy czym do limitu nie są wliczane osoby zaszczepione. Jesteśmy zatem zobligowani do prowadzenia sprzedaży biletów i obsługi widowni zgodnie z obowiązującymi restrykcjami. Okazywanie zaświadczeń/certyfikatów o szczepieniu w wersji papierowej lub elektronicznej jest niezbędne do weryfikacji limitu miejsc na widowni.

Będziemy niezmiernie wdzięczni za dobrowolne okazywanie certyfikatów szczepienia przez osoby zaszczepione lub wypełnienie stosownego oświadczenia o przyjęciu szczepienia.

Udostępnienie informacji o zaszczepieniu jest dobrowolne, jednakże odmowa okazania certyfikatu może uniemożliwić udział w spektaklu (w przypadku osiągnięcia limitu miejsc dla osób niezaszczepionych lub odmawiających udzielenia informacji o zaszczepieniu).

Ogromnie dziękujemy za wyrozumiałość!

Oświadczenie o stanie zdrowia:
KLIKNIJ TUTAJ

więcej

Parady

Komedia

Tekst jednego z największych ekscentryków w historii polskiej literatury powraca po czterdziestu latach na scenę Teatru Polskiego w brawurowej inscenizacji Edwarda Wojtaszka z choreografią Leszka Bzdyla oraz scenografią i kostiumami Weroniki Karwowskiej.

"Parady" Jana Nepomucena Potockiego powstały dla teatru dworskiego. Pierwszymi odbiorcami utworu była rezydująca na zamku w Łańcucie rodzina żony autora. Tekst składa się z sześciu żartów scenicznych, które łączy galeria bohaterów charakterystycznych dla commedii dell`arte: Gil (Arlekin) – prostoduszny, ale niepozbawiony zdrowego rozsądku sługa, przewrotna trzpiotka - panienka Zerzabella (Kolombina), a także jej ojciec Kasander (Pantalone), kandydat do jej ręki – żołnierz Leander (Capitano/Kochanek) oraz Doktor (Dottore). "Parady" zostały wystawione po raz pierwszy w 1792 roku i od tego czasu cieszą się ogromną popularnością na polskich scenach.

Wojtaszek wraz z zespołem aktorskim Teatru Polskiego potraktowali tekst "Parad" jako wyzwanie zbudowania żywotnej, dowcipnej, współczesnej formy teatralnej, czerpiącej z konwencji commedii dell’arte. Ekspresja zespołu aktorskiego, wspieranego przez choreografię Leszka Bzdyla splata się w "Paradach" ze świadomością formy, tworząc bezpretensjonalne i żywiołowe widowisko.

Spektakl Edwarda Wojtaszka wpisuje się w cykl prezentacji najważniejszych utworów literatury polskiej, realizowanych z autorskim zamierzeniem, przy jednoczesnym poszanowaniu języka i konwencji, w jakich zostały stworzone. Na scenę Teatru Polskiego PARADY powracają po 40 latach od realizacji Lecha Wojciechowskiego w 1972 roku.

więcej

Quo vadis słowami Sienkiewicza, Eliota, Audena i innych

Tragedia

Pytanie „quo vadis?” – Sienkiewicz zadaje je komu? Światu? Byłoby to dziś pytanie powszechne. Pytanie „dokąd zmierzasz, świecie?” zawiera w sobie niepokój, lęk, strach. Lista dzisiejszych przerażeń jest długa; Europa zrezygnowała ze swojej tożsamości odrzucając Dekalog i nic już nie jest tym samym – życie i miłość nie są już najważniejsze, bliźni jest kategorią czysto praktyczną, wiara jest abnegacją nieoświeconych. Tylko, że Sienkiewicz nie kieruje tego pytania do świata. Zło świata, wybuchające co rusz wściekłe ataki demonów, są stałą w tym świecie.

Sienkiewicz wiedział, że Rzym będzie wieczną metaforą tego zła. Święty Piotr, który uciekał z Rzymu, pytanie to zadał Chrystusowi. Chrystus zmierza jeszcze raz do piekła; do miejsca bez Boga. To jest najbardziej interesujące u Sienkiewicza.

Choć w naszym Rzymie będą płonęły krzyże, Apokalipsa według Sienkiewicza jest wizją nadziei; zawsze tam gdzie rośnie niebezpieczeństwo, rośnie także ratunek.

więcej