Z umiejętnościami wokalnymi i vis comica mógłby występować w musicalach i zrobiłby z pewnością wielką karierę. Ale na razie Jan Sobolewski, absolwent krakowskiej PWST, związany jest z Teatrem Polskim w Bydgoszczy i tam żongluje przeróżnymi konwencjami teatralnymi. Dobrze to widać w „Dybuku” Anny Smolar. Świetny spektakl skierowany jest do trudnej, bo szalenie wyczulonej na fałsz, chęć przymilania się publiczności - młodzieży. Akcja toczy się w gimnazjum, którego uczniowie chcą wystawić dramat An-skiego.

Z każdą kolejną sceną odkrywamy zarówno meandry samego klasycznego tekstu, jak i to, co wydarzyło się w szkole, co popchnęło ich do podjęcia tego tematu. W wielu scenach aktorzy zwracają się wprost do publiczności, robią jakby przypisy, i są w tym bezpretensjonalni, rozmawiają jak równy z równym. Sobolewski ma tu dodatkowo spektakl w spektaklu, muzyczny stand-up, komediowy żart z innego porządku, ale dobrze komponujący się z całością i usypiający czujność widzów. To on w kluczowym momencie oskarżająco recytuje rozwiązanie szkolnego dramatu. Widzowie mogą znać młodego aktora także ze spektakli: „Delfin, który mnie kochał” Magdy Szpecht, „Wojny, których nie przeżyłam” Weroniki Szczawińskiej czy „Granice” Bartka Frąckowiaka.