Polska aktorka teatralna i filmowa, artystka kabaretowa i piosenkarka. W czasie wojny brała udział w zajęciach krakowskiego konspiracyjnego Studia Dramatycznego Iwo Galla. Od 1953 r. występowała w teatrach warszawskich. W filmie debiutowała w 1953 u Jana Rybkowskiego epizodem w Sprawie do załatwienia. Najlepsze swoje role zagrała u Wojciecha Jerzego Hasa - pełną liryzmu i kobiecości barmankę Zosię w Złocie (1961), zupełnie odmienną, wyniosłą i władczą postać pięknej Camilli de Tormez, macochy Paszeki w Rękopisie znalezionym w Saragossie(1964) oraz skromną i skupioną postać Jadwigi w Szyfrach (1966). Jednak najwybitniejszą kreację stworzyła w filmie Jak być kochaną (1962), gdzie wcieliła się w postać aktorki Felicji. W 2012 roku Krafftówna zagrała w farsie Trzeba zabić starszą panią Grahama Linehana w reżyserii Cezarego Żaka w warszawskim Och-Teatrze, a w 2014 - w Jesiennych manewrach Petera Cooke'a w reżyserii Krzysztofa Szustera w Teatrze Syrena. W 2016 roku ukazała się biograficzna książka o Barbarze Krafftównie - Krafftówna. W krainie czarów autorstwa Remigiusza Grzeli.