31. Festiwal Mozartowski w Warszawie Teatr Warszawskiej Opery Kameralnej Wolfgang Amadeus Mozart "UPROWADZENIE Z SERAJU" ("Die Entführung aus dem Serail") Singspiel w trzech aktach, w oryginalnej niemieckiej wersji językowej z dialogami w języku polskim Kompozytor | Wolfgang Amadeus Mozart Libretto | Johann Gottlieb Stephanie der Jüngere Premiera | 20 kwietnia 2018 r. OBSADA: Konstanze – Joanna Moskowicz Belmonte – Jacek Szponarski Pedrillo – Bartosz Nowak Blonde – Paulina Horajska Osmin – Dariusz Górski Selim – Maciej Miecznikowski Zespół Wokalny Warszawskiej Opery Kameralnej Kierownik: Krzysztof Kusiel-Moroz Zespół Instrumentów Dawnych Warszawskiej Opery Kameralnej Musicae Antiquae Collegium Varsoviense Aleksander Słojewski – mistrz ceremonii Mariusz Karpiński – mim Radosław Kamieniarz – stary skrzypek Katarzyna Reisch – taniec Liliana Rogowska-Tylman, Gabriel Zorzano-Chmielewski – dzieci DYRYGENT Marcin Sompoliński O miłość trzeba walczyć W złożonym labiryncie spektaklu szanowny widz zobaczy nie tylko zajmującą wesołą historię przygód młodych zakochanych osób w bajecznie nieprzewidywalnej Turcji XVIII stulecia, ale i liryczną opowieść i nieprostych relacjach Wolfganga Amadeusza Mozarta i jego żony Konstancji. Dzieło jest o miłości, o tym, że trzeba o nią walczyć. Miłość należy zdobyć, a potem ją utrzymać. Belmonte trafia do obcego kraju z powodu miłości i cierpi ogromnie z powodu miłości, a potem przezwycięża wszystko dzięki miłości. W naszym spektaklu są równoległe dwa wątki: komiczna fabuła i dramatyczna linia życia Mozarta. To nie przypadek, że główna bohaterka ma na imię Konstancja, tak jak żona kompozytora. Urzekł mnie polski teatr. Nie zabiegam i nie planuję swoich prac, po prostu Bóg tak mnie prowadzi. Dzięki temu na swojej drodze życiowej poznałem Warszawską Operę Kameralną i powróciłem do swojej dawnej idei. Śmiech w operze to wielce skomplikowana sprawa, a ja chciałbym, aby te dwa przeciwstawne sobie bieguny – komiczny i dramatyczny – były przedstawione w sposób interesujący dla widza. Ja z natury jestem bardzo ciekawski i w tym przypominam małpę. Z tego powodu reżyserowałem Borysa Godunowa Modesta Musorgskiego oraz Eugeniusza Oniegina Piotra Czajkowskiego we Wrocławiu. Mam w życiu dużo szczęścia. Pragnę wyrazić wdzięczność Pani Dyrektor Alicji Węgorzewskiej-Whiskerd za to, że jest mi dane współpracować ze wspaniałym zespołem artystów. Czerpię z tej pracy ogromną radość i zadowolenie. Jurij Aleksandrow, reżyser