GALANTERIES FRANÇAISES

Wydarzenia
GALANTERIES FRANÇAISES

RECITAL KLAWESYNOWY MACIEJA SKRZECZKOWSKIEGO

IV FESTIWAL BAROKOWY POLSKIEJ OPERY KRÓLEWSKIEJ – MUZYKA FRANCUSKA

Trudno wyobrazić sobie muzykę francuską II połowy XVII i pierwszych dekad XVIII wieku bez klawesynu. Ten niezwykły instrument – symbol elegancji i wyrafinowania – cieszył się szczególnym uznaniem na dworze królewskim i wśród arystokracji. Kompozytorzy prześcigali się w wyszukanych ornamentacjach, innowacjach technicznych oraz wysublimowanych układach melodycznych i harmonicznych. Suity Louisa Couperina, przedwcześnie zmarłego nestora potężnego rodu muzyków, zachwycają bogactwem harmonicznym i polifoniczną inwencją. Taneczny charakter gatunku w sposób szczególny wyczuwał Jacques Champion de Chambonnières – kompozytor i instrumentalista, ale także utalentowany tancerz, który występował na jednej scenie nawet z samym Ludwikiem XIV. Zabrzmi również utwór najbardziej znanej kompozytorki czasów ancien régime – Élisabeth Jacquet de La Guerre. Bo choć amatorska gra na instrumencie stanowiła standardowy element edukacji kobiet, to dążenie do niezależnej muzycznej kariery było czymś wyjątkowym.

Drugą część koncertu otworzą trzy ilustracyjne miniatury Jeana-Philippe’a Rameau. L’Agaçante to określenie irytującej osoby lub rzeczy, a La Livri stanowi elegię na śmierć hojnego mecenasa sztuki. La Dauphine, jeden z ostatnich utworów klawesynowych Rameau, prawdopodobnie uświetnił ślub delfina Ludwika Ferdynanda (syna króla Ludwika XV) z Marią-Józefą Saską w 1747 roku. Nie zabraknie też kompozycji François Couperina, który już za życia cieszył się przydomkiem „Le Grand”. Każda z miniatur ułożonych w Dix-neuvième Ordre jest opatrzona tytułem, wszak sam twórca podkreślał, że pisząc je, zawsze miał przed oczyma „jakiś obiekt, dostarczany przez rozmaite sytuacje”. Program koncertu zamknie Suita G-dur, oryginalnie napisana przez Antoine’a Forqueray’a na violę, a po śmierci kompozytora poddana transkrypcji na klawesyn przez jego syna – Jeana-Babtiste’a. Tytuły jej poszczególnych części stanowią ukłon wobec słynnych paryskich muzyków: Jeana Dubreuila, Jeana-Marie Leclaira czy René du Buissona.

„Tak jak istnieje wielka różnica pomiędzy gramatyką a recytacją, tak pomiędzy zapisem nutowym a dobrym wykonaniem jest ona niezmierna” – twierdził François Couperin. Tajniki francuskiego stylu odkryje przed publicznością jeden z najbardziej utalentowanych klawesynistów młodego pokolenia – wielokrotnie nagradzany Maciej Skrzeczkowski.

Marta Dziewanowska-Pachowska