Przed Państwem zespół opuszkowy Wallenberga, gruźlica, stwardnienie rozsiane i lęk. Wyłuskałam z dzienników św. Faustyny, Barbelliona i Wata opisy ich chorób, bo w literaturze – poza okrutnym nowotworem – najczęściej są one ukryte, a schorzenie fabularne to nieprawda, jeśli pisarz go nie doświadczył. Główną treścią tych dzienników nie jest zdrowie, więc musiałam odcedzić Chrystusa, biologię i politykę. Solidny ateizm, zasadniczy agnostycyzm i głęboka wiara nie ratują przed bólem istnienia, bólem fizycznym i śmiercią. Absurd: zebrałam w jedno miejsce pamiętnikarzy, którzy nigdy się nie spotkali w świecie realnym, aby Państwo usłyszeli ich głos, i dodałam do tego dwa utwory Kalibra 44. Wraz z zespołem stworzyliśmy absurdalną instalację chorobową, organizm, do którego można wejść i który można opuścić w dowolnym momencie. Można chodzić, można usiąść, można się położyć. Jeżeli zastanawia Państwa, dlaczego opis spektaklu jest w pierwszej osobie, to śpieszę z wyjaśnieniem: to ja – Kinga Chudobińska-Zdunik znana jako Cicerone – oprowadzam po instalacji.