Spektakl „Baśnie Andersena” jest nowoczesnym, a równocześnie włączającym, źródłowym i pięknym wyjściem w świat baśni Hansa Christiana Andersena. Zaprasza do rozmowy o pejzażu dziecięcym, w jego komplikacji i niejednoznaczności. Grupa postaci, rodzina, mała społeczność, chroni siebie, swoje więzi i wrażliwość w świecie opowieści. Spotyka się w pewnym miejscu, magicznym mieszkaniu, by kultywować sztukę opowiadania, tworzyć i przeżywać historie. Bohaterowie chcą opowiadać baśnie tak mocno i szczerze, by świat przedstawiony powołać do życia. By zbudować na nowo płaszczyznę porozumienia i wspólnoty. Chcą uwierzyć w siłę andersenowskich historii tak, jakby od tego zależeć miało istnienie całego świata. Kto zresztą zagwarantuje, że nie zależy? Że siła opowieści nie jest siłą ocalającą, życiodajną, kosmiczną? * Podstawą spektaklu są baśnie Andersena w najnowszym, pięknym tłumaczeniu Bogusławy Sochańskiej. Oprócz ulubionych tytułów: „Dziewczynka z zapałkami”, „Brzydkie kaczątko”, „Mała syrenka” czy „Calineczka”, w scenariuszu znajdują się też mniej odkryte teksty. Ważnym źródłem jest pamięć o wspólnej rodzinnej opowieści, świat związany z ustnymi przekazami, rodzinnymi historiami, z opowiadaniem bajek, z kołysankami, z tradycją wspólnego rodzinnego czytania, tworzenia i muzykowania. Aktorzy, oprócz opowiadania, za pomocą rekwizytów, kostiumów, tajemniczych działań, powołują na scenie świat pulsujący życiem, magiczny, wielopłaszczyznowy i – w intencji twórców – jak najbardziej zrozumiały dla uczniów wczesnych klas szkół podstawowych. Spektakl jest również namysłem nad istotą opowieści, nad samą baśnią. Po części będzie więc także lekcją, wykładem interaktywnym na pograniczu teatru i działań z dziedziny pedagogiki teatralnej.