Marcin Zarzeczny
27 oddanych głosów
Data urodzenia:
11-12-1984 (38 lat)
więcej
Spektakle z udziałem tego aktora:
Zwierzenia bez/robotnego aktora | #gramydlajudy
#gramydlajudy - całkowity dochód ze spektaklu zostanie przekazany na leczenie Judy Turan.
Zwierzenia bez/robotnego aktora,
czyli scenariusz na jednego aktora, najlepiej bezrobotnego.
Zwierzenia bez/robotnego aktora to prawdziwa opowieść o determinacji w dążeniu do realizacji marzeń. Sceny z życia bezrobotnego artysty, pokazane w spektaklu, są na tyle uniwersalne, że każdy człowiek bez pracy zobaczy w nich obraz samego siebie. O sprawach ważnych i trudnych mówi się tu w sposób lekki i żartobliwy, bez użalania się nad własnym losem. Główny nacisk położony jest na budowaniu atmosfery intymnej relacji bohatera z widzem, przypominającej rozmowę przyjaciół. Marcin Zarzeczny, w formie autorskiego monologu, opisuje swoje doświadczenia związane z poszukiwaniem pracy.Zwierzenia... to monodram, który powstał w kuchni bezrobotnego aktora, został wystawiony ponad 100 razy w kilkudziesięciu miastach Polski, Islandii (w Teatrze Narodowym w Reykjaviku), Niemczech (na Festiwalu Arena, gdzie został nagrodzony Koprodukzionspreis), w Indiach (na Festiwalu Kala Ghoda w Bombaju) i w Iranie (na Festiwalu Monologów w Teheranie), a fragmenty scenariusza zostały trzykrotnie opublikowane w USA.
ZWIERZENIA BEZROBOTNEGO AKTORA - WYBÓR RECENZJI
Jego słodko-gorzka opowieść o wzlotach i upadkach młodego aktora zachwyciła publiczność. Posypały się zaproszenia z miast w całej Polsce. Zarzeczny, teoretycznie bezrobotny aktor, rozpoczął intensywne tournee po kraju. Jego spektakl stał się najgłośniejszym i najczęściej granym monoaktem ubiegłego roku, a on stał się
najbardziej zapracowanym aktorem w Polsce.
Chorzy na teatr Karol Mroziński / WPROST
Monodram Zarzecznego jest zjawiskiem unikatowym w polskim teatrze. (...) Zarzecznemu udaje się wytworzyć specyficzny klimat spotkania z kimś bliskim, jakby celem konfrontacji była pogawędka starych przyjaciół.
Bezrobotny aktor zwierza się Ewelina Szczepanik / teatrdlawas.com
(Niespodzianką) był wspaniały występ Marcina Zarzecznego,
zatytułowany „Zwierzenia bezrobotnego aktora. Niesamowite
umiejętności sceniczne pozwoliły artyście zafascynować publiczność swoją osobowością i niezwykłą historią perypetii związanych z poszukiwaniem pracy.
informacjelokalne.pl
Mimo iż monodram trwał półtorej godziny, publiczność cały czas z
zapartym tchem śledziła opowieść o poszukiwaniu angażu na stałe w teatrze czy filmie, wysyłaniu setek maili, szukaniu kontaktów, a w
międzyczasie zarabianiem na życie innymi sposobami.
gniezno.naszemiasto.pl
Jego (Zarzecznego) prawdziwe przygody w formie zabawnych wspomnień z czasu studiów i początków kariery śmieszą do łez. Świetny jest np. słynny monolog Hamleta wygłaszany w języku czeskim.
Aktor bez zasiłku Bronisław Tumiłowicz / Przegląd
Zarzeczny w niepowtarzalny sposób, bez żadnych środków buduje
przedstawienie na oczach widzów. Tworzy intymną więź z odbiorcą,
mającą charakter rozmowy z przyjacielem. (...) Tematem spektaklu jest bardzo aktualne bezrobocie. (...) Każdy odnajdzie tu cząstkę swej historii. (...) (Spektakl) z pewnością warty obejrzenia.
Aneta Kasprzak, katedraoteatrze.blogspot.com (UMCS)
więcej
Szczegóły
Pan Tadeusz z M3
Pewnego dnia, na jednym z osiedli, wprost z książki zjawia się w Pan Tadeusz. Na początku domownicy są przerażeni i chcą pozbyć się intruza. Najpierw biorą go hydraulika, później za obłąkanego uciekiniera z zakładu dla psychicznie i nerwowo chorych, żeby w końcu przekonać się do jego obecności. Rodzina, którą nawiedził bohater mickiewiczowskiej epopei to Ewa i Jacek Soplicowie oraz ich córka Zofia – uczennica klasy maturalnej. Rodzinę co rusz odwiedza ich dość wścibska sąsiadka – młoda wdowa – Telimena Wiśniewska. Obecność pana Tadeusza nastręcza rodzinie Sopliców wielu kłopotów. Na początku próbują ukryć niechcianego gościa, później z konieczności muszą go ujawnić sąsiadce Telimenie. Kłopot w tym, że pan Tadeusz mówi wyłącznie wierszem -13 zgłoskowcem. Początkowe próby nauczenia go mówienia „prozą”, czyli normalnie, pełzną na niczym. Pan Tadeusz, mimo kłopotów, które sprawia swoją osobą, pomaga rodzinie Sopliców, m.in. pokochać się na nowo – jako bohater romantyczny, a jako patriota – opowiada Im o historii powstania hymnu Polski, o trudach jakie podejmowali Polacy dążąc do niepodległości… Magia epopei trwa i po Panu Tadeuszu zjawiają się Telimena, prosto ze spaceru po lesie oraz XIX wieczna Zosia. W całą historię został „wplątany” Zenon – prawdziwy hydraulik, który również łączy przeszłość ze współczesnością. Mimo, iż sąsiadka Telimena komplikuje nieco i tak dziwną codzienność państwa Sopliców, to historia, w każdym ze swoich wątków, kończy się pomyślnie.
więcej
Szczegóły
Kontrabanda
Jest rok 1932 – czasy Wielkiego Kryzysu i prohibicji. Przenosimy się w okolice Wodospadu Niagara po kanadyjskiej stronie granicy. Miła i niewielka restauracja otwarta za wszystkie oszczędności przez Irvinga Bubbalowe’a i jego córkę Honey za kilka godzin uroczyście rozpocznie swoją działalność. Główną atrakcją restauracji ma być światowej sławy śpiewak operowy i jednocześnie znakomity kucharz przybyły wprost z Francji – Francois LaPlouffe. Za parę godzin najznamienitsi goście z okolicy przybędą na uroczyste otwarcie restauracji, a mistrz La Plouffe osiągnie wysokie „C” w kulinariach i śpiewie.
Brzmi dobrze? No cóż, nic bardziej mylnego…
Zanim zdąży się rozgrzać piec w restauracji, zjawi się tam bezrobotny kucharz podający się za kogoś innego, policjant Kanadyjskiej Policji Konnej podający się za siebie, inspektorka Departamentu Imigracji „podająca” siebie w ramiona policjanta, kierowca ciężarówki podający wyłącznie skrzynki z towarem i sam szef mafii z Chicago wraz z grupą ponurych gangsterów, którzy niczego nie podają zaś wszystko chcą zabrać… I oczywiście właściciel restauracji wraz z córką, którzy będą musieli podać gościom powód tej całej gastronomicznej katastrofy.
Kontrabanda, to uroczo zagmatwana i zabójczo śmieszna farsa, która uruchamia cały teatralny zasób stylów i konwencji, łącząc w szalonym tyglu żarty słowne z dowcipami sytuacyjnymi i komedią pomyłek. Do tego jak zwykle w Teatrze Komedia – znakomita gwiazdorska obsada, niezwykle efektowna dekoracja i przebojowa inscenizacja. Zabawa i śmiech w najczystszej postaci!
więcej
Szczegóły
Zwierzenia bez/robotnego aktora
‘Zwierzenia bezrobotnego aktora, czyli komedia życiowa na jednego aktora, najlepiej bezrobotnego’ to monodram, który wzrusza, inspiruje, zadaje pytanie każdemu widzowi o jego własne marzenia. Zwierzenia bez/robotnego aktora to prawdziwa opowieść o determinacji w dążeniu do realizacji marzeń. Sceny z życia bezrobotnego artysty, pokazane w spektaklu, są na tyle uniwersalne, że każdy człowiek bez pracy zobaczy w nich obraz samego siebie. O sprawach ważnych i trudnych mówi się tu w sposób lekki i żartobliwy, bez użalania się nad własnym losem. Główny nacisk położony jest na budowaniu atmosfery intymnej relacji bohatera z widzem, przypominającej rozmowę dobrych przyjaciół.
Marcin Zarzeczny, w formie autorskiego monologu, opisuje swoje doświadczenia związane z poszukiwaniem pracy. Zwierzenia... to monodram, który powstał w kuchni bezrobotnego aktora, w ciągu trzech lat został wystawiony blisko 90 razy w kilkudziesięciu miastach Polski, na Islandii (w Teatrze Narodowym w Reykjaviku), w Iranie (na Festiwalu Monologu w Teheranie), w Indiach (na największym multinarodowyym Festiwalu Kala Ghoda), w Niemczech (na Festiwalu Arena w Erlangen, gdzie Zarzeczny otrzymał Nagrodę Koprodukcji), fragmenty scenariusza zostały trzykrotnie opublikowane w USA.
Prapremiera wersji angielskiej w Teatrze Narodowym w Reykjaviku na Islandii, 83 wystawienia: w Polsce w prawie 40 miastach kraju, wystawienia w Teheranie/Iran w grudniu 2014, w Niemczech/Nagroda Koprodukzionspreis/Erlangen w 2015, Kala Ghoda Festival w Mumbaju/Indie, zaproszenie na Festiwal Teatralny EAST w Wenezueli, trzy publikacje obszernych fragmentów scenariusza w tym roku w amerykańskich magazynach ‘Thought Notebook’ oraz Insomniac Propagandist' mających siedzibę w Chicago, wystawienie w Teatrze Powszechnym w Warszawie w kwietniu br., premiera w Teatrze Żydowskim w Warszawie we wrześniu bieżącego roku, artykuł ‘Chorzy na teatr’, którego jestem bohaterem i który ukazał się we Wproście 25 VIII 14, wspaniałe recenzje, maile i telefony od widzów, ich zainteresowanie dalszymi losami Bezrobotnego Aktora. ‘Zwierzenia bezrobotnego aktora-spektakl, który odniósł ogromny sukces w kraju rozpoczął karierę międzynarodową.
więcej
Szczegóły
Kantata na cztery skrzydła
Spektakl na podstawie współczesnej sztuki Roberta Bruttera w reżyserii Łukasza Lewandowskiego. „Kantata..” jest tragikomedią, w której główna postać –Dziewczyna - po serii trudnych życiowych sytuacji podejmuje decyzję o samobójstwie.
Na jej drodze stają dwa anioły, których celem jest ocalenie jej życia. Sztuka dotyka ważnych zagadnień takich jak wybaczenie, duchowość, przyjaźń i miłość.
Bohaterką dramatu "Kantata na cztery skrzydła" jest kobieta, która przechodzi załamanie nerwowe. Straciła rodzinę, pracę, nie widzi sensu życia. Dziewczyna (główna postać), to bohater uniwersalny-everyman, postać bliska widzowi-czytelnikowi. Jej samotność, bezradność, lęk przed rozwiązywaniem własnych problemów i chęć ucieczki przed nimi - to schemat, z którym, być może, każdy się kiedyś zmierzył.
Reżyser spektaklu, Łukasz Lewandowski, pisze: „Kantata…” to próba opisu momentu, którego pewnie każdy z nas w życiu doznał, ale o którym tak trudno nam mówić. Każdy z nas doświadczył lub doświadczy rozpaczy. Powody mogą być najróżniejsze, sposoby jej przeżywania równie skomplikowane jak bolesne. Rozpacz jest jak otchłań – przeraża, ale potrafi wciągnąć i nie chce puścić. Wielu z nas szuka wtedy pomocy w kimś lub czymś, ale tkwiąc w tym doświadczeniu i tak jesteśmy bezgranicznie samotni i bezradni. Kto lub co może nam pomóc? O tym chcielibyśmy opowiedzieć. Jest to jedna z ludzkich historii, w której o duszę i ciało kobiety w granicznej rozpaczy walczą Anioły. Cóż to za Anioły i cóż to za kobieta niechaj pozostanie zachętą do zobaczenia spektaklu.”
Historia przedstawiona w dramacie, to w istocie historie, które "dzieją się" cały czas - symboliczne Anioły mają pełne ręce roboty. Wiecznej roboty - przedstawiona sfera sacrum i profanum to zarazem nadzieja, ale i nieuchronność konfrontacji z tym, co w życiu trudne.
Z definicji kantata zakłada wieloodcinkowść, co można przełożyć na to, że podobne historie powtarzają się lub dzieją równolegle.
Forma utworu, jest otwarta i mieści w sobie wiele konwencji - od komedii po klasyczny dramat. Dowcip zawarty w dramacie daje aktorom możliwość użycia szerokiego zakresu artystycznych środków.
więcej
Szczegóły
Simy na stażu
„Simy na stażu” to opowieść o pokoleniu Y, pracującym na bezpłatnych stażach.
Główni bohaterowie dzielą się z widzami swoimi doświadczeniami z kolejno odbywanych staży. Inspiracją do napisania spektaklu były autentyczne wydarzenia studentów, jak i niezwykle popularna, symulacyjna gra The Sims. Sytuacja, w jakiej znajdują się stażyści, jest łudząco podobna do zasad w grze: postacie regularnie otrzymują kolejne polecenia – gra nie ma końca.
Spektakl „Simy na stażu” są spektaklem społecznie zaangażowanym. To sprzeciw wobec nieuczciwości pracodawców – manifest o szacunek dla kształcącego się człowieka. Organizatorzy bezpłatnych praktyk i staży, kusząc obietnicami pracy marzeń, świadomie wykorzystują zaangażowanie młodych ludzi. To właśnie oni, w znacznej mierze są odpowiedzialni za narastającą frustrację, poczucie niższości wobec innych i brak perspektyw pokolenia urodzonego po '89 roku.
więcej
Szczegóły
Requiemaszyna
Spektakl jest kontynuacją prowadzonej przez Martę Górnicką pracy nad stworzeniem nowoczesnego CHÓRU tragicznego, w której centrum leży krytyczna refleksja nad człowiekiem ustanawianym przez kulturowe, społeczne, ekonomiczne i religijne normy.Tym razem głos CHÓRU wymierzony jest w rzeczywistość powszechnego urynkowienia. To ciało/głos społeczeństwa zakleszczonego między terrorem bezrobocia a wymogiem pracy ponad siły. Na scenie staje chór performerów, by wykonać ekstatyczne requiem dla systemu, w którym wolność zmieniła się w technologię władzy. Libretto wykorzystuje wiersze Władysława Broniewskiego, fragmenty przemówień, listów, dziecięcych wyliczanek, które CHÓR zderza z dyskursem filozoficznym i hasłami reklamowymi.
„Jestem całopalną ofiarą każdego systemu” – pisał o sobie Broniewski, ujawniając dramatyczne napięcie między miażdżącą presją ideologii, a wiarą w siłę poetyckiego słowa, które miało zarazem rewolucjonizować świat i ratować podmiotowość. Dziś te teksty, przepisane na chórową maszynerię zbiorowego ciała i głosu, uderzają z nieprawdopodobną siłą. Socrealistyczny hymn pracy brzmi jak korporacyjna pieśń performansu efektywności.
REQUIEMASZYNA to esej o relacji języka i władzy. Punktem wyjścia dla tej pracy stał się rytmiczno-robotyczny język wierszy Broniewskiego i jego wstrząsający poetycki życiorys, który zmiksował się w mojej głowie z kampanią reklamową Benettona Zostań bezrobotnym roku, Marszem Imperialnym z "Gwiezdnych Wojen", dźwiękiem przeżartej rakiem krtani poety. Zależało mi na tym, by obnażyć totalitaryzm współczesnych strategii nadzoru i dyscypliny; mechanizmy, które zmieniają mieszkańców neoliberalnego raju w armię robotników/robotów. (Marta Górnicka, reżyserka)
Producenci dziękują Marii Pijanowskiej-Broniewskiej i Ewie Zawistowskiej za wyrażenie zgody na wykorzystanie w spektaklu tekstów Władysława Broniewskiego.
więcej
Szczegóły
Porwanie Baltazara Gąbki
"Porwanie Baltazara Gąbki" spektakl na podstawie opowiadań Stanisława Pagaczewskiego. Pewnej nocy znakomity badacz i uczony baltazar Gąbka znika w tajemniczych okolicznościach z rodzimego Krakowa. Wszelkie poszlaki wskazują, iż jest to porwanie.
Książę Krak orzeka iż zagadkę może tylko jedna osoba w Królestwie - bohater i wynalazca: Smok Wawelski. Smok - daje się przekonać i wraz ze swym przyjacielem kucharzem Bartolonim wyrusza na poszukiwanie Gąbki. Wyprawa nie należy do najłatwiejszych. Na wspaniałych bohaterów Czai się wiele niebezpieczeństw, przebyć muszą niebezpieczne krainy mi. in: Słonecję, krainę Psiogłowców oraz krainę deszczowców. Czy znajdą profesora, rozwiążą zagadkę jego porwania i czy poradzą sobie z tajemniczym Don Pedro próbującym popsuć im szyki, dowiecie się już jesienią na deskach Teatru Capitol.
więcej
Szczegóły
Zwierzenia bez/robotnego aktora
Zwierzenia bez/robotnego aktora
czyli scenariusz na jednego aktora, najlepiej bezrobotnego.
Zwierzenia bez/robotnego aktora to prawdziwa opowieść o determinacji w dążeniu do realizacji marzeń. Sceny z życia bezrobotnego artysty, pokazane w spektaklu, są na tyle uniwersalne, że każdy człowiek bez pracy zobaczy w nich obraz samego siebie. O sprawach ważnych i trudnych mówi się tu w sposób lekki i żartobliwy, bez użalania się nad własnym losem. Główny nacisk położony jest na budowaniu atmosfery intymnej relacji bohatera z widzem, przypominającej rozmowę dobrych przyjaciół.
Marcin Zarzeczny, w formie autorskiego monologu, opisuje swoje doświadczenia związane z poszukiwaniem pracy. Zwierzenia... to monodram, który powstał w kuchni bezrobotnego aktora, w ciągu dwóch lat został wystawiony ponad 70 razy w kilkudziesięciu miastach Polski, na Islandii i w Iranie, a fragmenty scenariusza zostały trzykrotnie opublikowane w USA.
więcej
Szczegóły
