Magdalena Schejbal
1 113 oddanych głosów
Data urodzenia:
07-02-1980 (43 lat)
Magdalena Schejbal od czwartej klasy szkoły podstawowej współpracowała przy programie Truskawkowe studio, gdzie występowała przez siedem lat. Przy serialu dla telewizji edukacyjnej Ja i moje życie współpracowała z Małgorzatą Potocką. Później zdecydowała się studiować socjologię, z której zrezygnowała na rzecz aktorstwa.
Pracę w filmie rozpoczęła od roli Jagody w Głośniej od bomb Przemysława Wojcieszka. Otrzymała nagrodę prezydenta Gdyni za debiut aktorski w filmie. Rok później w filmie Superprodukcja zagrała jedną z głównych ról – dziennikarkę Marysię Melską, którą zdesperowany Yanek Drzazga prosi o pomoc w napisaniu scenariusza do tytułowej superprodukcji. W trakcie studiów w szkole teatralnej we Wrocławiu – do której zdała po tym, jak zrezygnowała z socjologii – gościnnie pojawiła się w serialu Kasia i Tomek i zagrała epizod w Fali zbrodni. Popularność przyniosła jej rola podkomisarz Basi Storosz w serialu Kryminalni. Zrezygnowała wówczas z dalszych studiów. Ostatecznie w 2005 została absolwentką wrocławskiej filii PWST.
W teatrze zadebiutowała w 2003. Wystąpiła w adaptacji powieści Doroty Masłowskiej Wojna polsko-ruska pod flagą biało-czerwoną, którą wystawił Teatr Wybrzeże. Była także asystentką reżysera tego spektaklu. W 2006 wystąpiła w stołecznym Teatrze na Woli w sztuce Król Lear, w którym zagrała Kordelię, córkę Leara, granego przez Daniela Olbrychskiego. W 2008 została aktorką Teatru Ateneum im. Stefana Jaracza.
W 2010 stacja Polsat rozpoczęła emisję serialu Szpilki na Giewoncie, w którym Magdalena Schejbal zagrała główną bohaterkę Ewę Drawską. Za tę rolę Schejbal otrzymała nominację do nagrody Telekamery 2011 w kategorii Aktorka, a także nagrodzona została w plebiscycie Róże Gali w kategorii Media.
W 2010 otrzymała Nagrodę aktorską na Festiwalu Dwa Teatry w Sopocie za rolę w spektaklu W roli Boga.
Od 7 lipca 2012 w radiowej Czwórce prowadzi autorską audycję Schejbalanga. Również w 2012 zasiadła w jury programu Kilerskie Karaoke, emitowanego w telewizji Eska TV.
więcej
więcej
Spektakle z udziałem tego aktora:
Joanna - czytanie performatywne
Joanna z Orleanu i Joanna dzisiaj? Co ma wspólnego dziewczyna należąca do generacji „2.0” z odważną wojowniczką z okresu Średniowiecza? Kilka stuleci minęło a jednak jest wiele punktów stycznych: Joanna z Orleanu i Joanna, nastolatka z naszych czasów. W tejże Joannie mieści się wiele osób: ”Zofia, Krystyna, Ludwika, Anna”. Wszystkie cztery są Joanną. Ale mogłyby by nosić inne imiona. Łączy je wspólna bojaźń i zwątpienie. Poprzez postaci czterech dziewcząt słyszy Joanna głosy, które odbierają jej pewność. Kim więc jest? Co potrafi? Aby pokierować swoją drogą życia, posiada właściwie wiele możliwości, a także poczucie wolności. Ale która z dróg mogłaby być słuszna?
Sztuka 17 października czytana będzie jako monolog, w którym Magdalena Schejbal wcieli się we wszystkie bohaterki. Zmieniają one miejsca akcji, przeistaczają się w postaci znane im z własnego otoczenia. W ramach konwencji „teatralnego tempa” poruszają się swobodnie pomiędzy stuleciami. Stawiają wesołe, brzmiące irracjonalnie tezy i pytania – oczekując poważnych odpowiedzi. Pomimo podróży w przeszłość pozostaje „Joanna” sztuką współczesną, wypełnioną emocjonalnym balansowaniem przedstawicielek młodego pokolenia w świecie, w którym żyją.
więcej
Szczegóły
Dzień Świra
Wiosną 2021 roku warszawski Uniwersytet SWPS ogłosił raport, którego celem było wybranie „najlepszego polskiego filmu wszechczasów”. Wynik badania opinii publicznej być może wielu zaskoczył, ale z pewnością ucieszył nawet tych, którzy akurat na ten film nie głosowali. Bo wygrał „Dzień świra” Marka Koterskiego z 2002 roku, film praktycznie bez wrogów, co już niezwykłe wśród polskiego ludu, za to z całą polską inteligencją po swojej stronie. A nawet jeśli ktoś się nie uważał za inteligenta, i tak mógł się bez trudu utożsamić z postacią głównego bohatera, niejakiego Adasia Miauczyńskiego, poniewieranego przez tak zwaną otaczającą rzeczywistość.
„Dzień świra” powstał według słynnej maksymy, że nic tak nie cieszy, jak cudze nieszczęście. Jest więc prześmieszną komedią, w której nie do śmiechu tylko samemu Miauczyńskiemu.
„Dzień świra”, niegdyś napisany jako dramat dla teatru, miał już kilka premier scenicznych, raz nawet wystawiono go w formie musicalu. W naszym teatrze kolejnej realizacji podjął się znany reżyser młodośredniego pokolenia, Piotr Ratajczak. W tekstowym oryginale – oprócz głównego bohatera – występuje mnóstwo postaci towarzyszących; w reżyserskiej koncepcji Ratajczaka „wszyscy jesteśmy Adasiami M.” Jak to będzie wyglądało na scenie – do sprawdzenia w Ateneum od czerwca 2020.
Kultową postać Adasia Miauczyńskiego zagra Adam Cywka.
więcej
Szczegóły
Ława Przysięgłych
Sprawa na pozór wydaje się prosta. Oto sądowa ława przysięgłych, złożona ze zwykłych ludzi od sklepikarki po fryzjera, ma orzec, czy pewien obywatel zamordował swoją narzeczoną czy nie zamordował. Okoliczności wskazują, że raczej nie, i że zrobił to całkiem ktoś inny. Problem w tym, że sąd, dla którego pracuje ława przysięgłych, jest trochę dziwny. Zdaje się oczekiwać, że ława wyda werdykt nie mający się nijak do rzeczywistości, i robi wszystko, żeby tak właśnie się stało. W związku z czym sprawa zaczyna się wikłać i plątać, zmierzając w stronę horroru i absurdu. Ta czarna komedia napisana została w latach 60. przez znanego czeskiego pisarza i dramaturga, ale że była niecenzuralna, bo demaskowała niecne praktyki sądowe czasów komunizmu, miała kłopoty z przebiciem się na deski sceniczne. Tymczasem okazuje się, że zdumiewająco pasuje także do naszych czasów… Polską prapremierę przygotowują rodacy Ivana Klimy, czeski reżyser Jakub Krofta i scenograf Jan Štepanek.
więcej
Szczegóły
Ojciec 2
Osiemdziesięcioletni André (w tej roli Marian Opania), wydaje się być ciągle w niezłej formie. Jednak niepokój najbliższych budzą coraz częściej pojawiające się u niego kłopoty z pamięcią. Anna (Magdalena Schejbal) stara się zapewnić ojcu możliwie najlepszą opiekę, licząc, że to spowolni postęp choroby. Ale to nie utrata pamięci zdaje się być największym problemem starszego pana. Prawdziwym dramatem jest niepokojące rozpadanie się więzi rodzinnych, zanik wzajemnego zrozumienia, społecznej empatii, szczęścia oraz… zwykłego zdrowego rozsądku. Kto w tych okolicznościach zachowa się uczciwie, a kto będzie wykorzystywał nieszczęście? I czyj świat jest prawdziwszy – chorego ojca czy pozornie zdrowej rodziny?
„Ojciec” to przejmująca tragikomedia napisana przez Floriana Zellera, bodaj najczęściej granego dziś na świecie współczesnego dramatopisarza francuskiego. Spektakl reżyseruje Iwona Kempa, znana między innymi ze znakomitych realizacji sztuk i scenariuszy Ingmara Bergmana.
więcej
Szczegóły
Gra w życie
Kürmann chciałby raz jeszcze przeżyć swoje życie, uniknąć popełnionych błędów, a w kluczowych momentach – mając świadomość późniejszych wydarzeń – podjąć zupełnie inne decyzje. Otrzymuje taką możliwość i na naszych oczach rozgrywa się rodzaj improwizowanego spektaklu teatralnego z Kürmannem w roli głównej.
Prowadzący/Reżyser – cierpliwie i empatycznie prowadzi swojego bohatera przez meandry jego własnej biografii, wspierając go, pomagając podjąć decyzje i udzielając rad, nierzadko kąśliwych. Tworząc warianty swojego życia, Kürmann posiłkuje się doświadczeniem, inteligencją i moralnością, jednak sytuacja komplikuje się, gdy w grę wchodzą uczucia. Bohater – mimo najszczerszych chęci – pozostając sobą, zawsze zakocha się w tej samej kobiecie, zawsze dokona tych samych wyborów i każda droga zaprowadzi go do tego samego momentu w życiu. Kürmann nie potrafi oszukać przeznaczenia. Nic nie zmieni jego relacji z żoną, nie przyniesie rewolucji, nie uchroni przed śmiertelną chorobą. Gra w życie okazuje się zatem niemożliwa i nierealna.
więcej
Szczegóły
Nad Czarnym Jeziorem
Nad Czarnym Jeziorem wydarzyła się tragedia. Dwoje zakochanych nastolatków, podobnie jak w Szekspirowskim Romeo i Julii, popełniło samobójstwo. Po czterech latach od tamtej tragedii obie pary rodziców spotykają się, żeby pomówić o okolicznościach i przyczynach tego nieszczęścia.
Ta niezwykła i przejmująca sztuka, napisana przez wybitną niemiecką dramatopisarkę, jest współczesną tragedią obyczajową. Mówi o problemach międzyludzkich i międzypokoleniowych, ale bodaj najbardziej o pustej przestrzeni między pokoleniami, zapełnionej pieniędzmi, karierą i obojętnością zamiast prawdziwej miłości.
Spektakl przygotowany w roku jubileuszowym, z okazji 90 – lecia Teatru Ateneum.
Spóźnieni widzowie, ze względu na specyfikę użytej w spektaklu scenografii, nie będą wpuszczani na widownię.
więcej
Szczegóły
Ojciec
Osiemdziesięcioletni André (w tej roli Marian Opania), wydaje się być ciągle w niezłej formie. Jednak niepokój najbliższych budzą coraz częściej pojawiające się u niego kłopoty z pamięcią. Anna (Magdalena Schejbal) stara się zapewnić ojcu możliwie najlepszą opiekę, licząc, że to spowolni postęp choroby. Ale to nie utrata pamięci zdaje się być największym problemem starszego pana. Prawdziwym dramatem jest niepokojące rozpadanie się więzi rodzinnych, zanik wzajemnego zrozumienia, społecznej empatii, szczęścia oraz… zwykłego zdrowego rozsądku. Kto w tych okolicznościach zachowa się uczciwie, a kto będzie wykorzystywał nieszczęście? I czyj świat jest prawdziwszy – chorego ojca czy pozornie zdrowej rodziny?
„Ojciec” to przejmująca tragikomedia napisana przez Floriana Zellera, bodaj najczęściej granego dziś na świecie współczesnego dramatopisarza francuskiego. Spektakl reżyseruje Iwona Kempa, znana między innymi ze znakomitych realizacji sztuk i scenariuszy Ingmara Bergmana.
więcej
Szczegóły
Dziewice i mężatki
Kobiety w poszukiwaniu mężczyzn… cóż za odwieczny temat! I w sztuce Moliera, i w autorskim przedstawieniu Janusza Wiśniewskiego, wizjonera teatru, kilka bardzo różnych pań i panien zdradza się ze swoją niechcianą samotnością.
Co dotyczy nie tylko tytułowych dziewic, ale i szacownych mężatek, które znudziły się swoim mężom. Te molierowskie kobiety – ale czy tylko molierowskie? – zrobią wszystko, by pozyskać lub odzyskać miłość. Do tego stopnia, że wpuszczają do domu złe duchy, biesy w uwodzicielskim przebraniu. No i dopiero się zaczyna… Wszystko zaś podszyte jest słynnym molierowskim śmiechem, bo przecież śmiech rozbraja, koi i wyzwala od złego.
więcej
Szczegóły
Capitalne Kobiety - Następnego dnia rano
Capitalne Kobiety – na pewno jesteś jedną z nich! Zapraszamy wszystkie Panie do Teatru Capitol na wyjątkowe wieczory pełne atrakcji. Jedna środa w miesiącu należy w stu procentach tylko do płci pięknej! Dołącz do Capitalnych Kobiet i spraw sobie wyjątkową przyjemność.
Capitalne Kobiety to nowy cykl wydarzeń, organizowanych przez Teatr Capitol. Od Nowego Roku, raz w miesiącu, w środowe wieczory, będą odbywać się wyjątkowe spotkania kobiet, które chcą spędzić pełen atrakcji czas w doborowym towarzystwie. Wszystkie panie, które odwiedzą Teatr mogą rozerwać się oglądając spektakle poruszające kobiece tematy, rozśmieszające do łez, ale też skłaniające do refleksji oraz skorzystać z atrakcji oferowanych przez organizatorów we współpracy z partnerami cyklu Capitalne Kobiety. Każde ze spotkań będzie miało inną myśl przewodnią: uroda, moda, sport, itp. Podczas pełnych niespodzianek wieczorów, będą losowane nagrody oraz rozdawane upominki. Przy dobrym drinku i smacznych przekąskach, w świetnej atmosferze, w towarzystwie gwiazd oraz w otoczeniu wielu ekskluzywnych ofert firm współpracujących z Teatrem, można będzie bardzo miło spędzić czas. Podaruj prezent sobie i swoim przyjaciółkom!
O spektaklu:
Romantyczne porywy serca i oczekiwanie na tę jedną jedyną czy beztroskie eksperymenty, obarczone konsekwencjami upojnej nocy? Każdy z nas szuka miłości, a sposobów na jej odnalezienie jest tyle, ile poszukujących!
Sztuka Petera Quiltera to bardzo zabawna opowieść o poszukiwaniu partnera i otwartości w związkach. Pod maską uśmiechu autor piętnuje nasze ulubione przywary: hipokryzję , kołtuństwo i zakłamanie. Bo czy ktokolwiek ma prawo oceniać czym kierujemy się w doborze partnerów? Wszak jak zapewniał klasyk Każdemu wolno kochać. To miłości słodkie prawo...
więcej
Szczegóły
Następnego dnia rano
Romantyczne porywy serca i oczekiwanie na tę jedną jedyną czy beztroskie eksperymenty, obarczone konsekwencjami upojnej nocy? Każdy z nas szuka miłości, a sposobów na jej odnalezienie jest tyle, ile poszukujących!
Sztuka Petera Quiltera to bardzo zabawna opowieść o poszukiwaniu partnera i otwartości w związkach. Pod maską uśmiechu autor piętnuje nasze ulubione przywary: hipokryzję , kołtuństwo i zakłamanie. Bo czy ktokolwiek ma prawo oceniać czym kierujemy się w doborze partnerów? Wszak jak zapewniał klasyk Każdemu wolno kochać. To miłości słodkie prawo...
więcej
Szczegóły
