Krzysztof Stelmaszyk
591 oddanych głosów
Data urodzenia:
02-03-1959 (64 lat)
Polski aktor dramatyczny i filmowy.
Już na studiach dał się zauważyć jako aktor o wyrazistym emploi. Na II Ogólnopolskim Przeglądzie Spektakli Dyplomowych Szkół Teatralnych w Łodzi zdobył I nagrodę za rolę Alfa Omegi i Gościa w przedstawieniu "Kariera Alfa Omegi" Tuwima i Hemara w reżyserii Tadeusza Łomnickiego prezentowanym przez PWST w Warszawie (1984). Po studiach rozpoczął pracę w teatrach warszawskich: Teatrze Polskim (Matka Witkiewicza), Teatrze Współczesnym, Teatrem Dramatycznym, Teatrem Montownia, Teatrem na Woli, Teatrem Studio. Obecnie jest aktorem Teatru Narodowego.
Równolegle występował w wielu produkcjach filmowych i serialach telewizyjnych. Grał m.in. w filmach komediowych Testosteronie i Ciało, Och, Karol 2, Pokaż kotku, co masz w środku.
Grał w popularnych serialach 39 i pół, Kuchnia polska, Radio Romans, Rodzina zastępcza, Miodowe lata, Złotopolscy i Samo Życie.
więcej
więcej
Spektakle z udziałem tego aktora:
Casa Valentina
Czerwiec 1962 r., mały hotel w górach Catskills w Stanach Zjednoczonych. Pensjonat Rity i George’a to na pozór zwykłe letnie siedlisko. W rzeczywistości jest to miejsce, dokąd z całego kraju przyjeżdżają heteroseksualni mężczyźni, którzy ubierają się jak kobiety. Ricie i George’owi (alias Valentinie) udało się stworzyć warunki, w których przebrani mężczyźni – na co dzień stateczni ojcowie i mężowie – czują się bezpiecznie. Tu mogą poczuć się w zgodzie ze sobą i ze swoim kobiecym alter ego. Sielankę przerywa doniesienie na policję o niemoralnym prowadzeniu się. Goście pensjonatu w odpowiedzi postanawiają założyć oficjalną organizację. Ale wiąże się to z ujawnieniem tajemnicy. Czy każdy z nich jest na to gotowy? Co z uczuciami ich bliskich?
więcej
Szczegóły
Pan Hoho
Tytułowy bohater to człowiek bez właściwości, który czuje się lekceważony i wyśmiewany przez współlokatorów. Pewnego dnia, stając przed lustrem, postanawia zmienić swoją sytuację. Początkowo jego zachowanie traktowane jest w kategoriach nieszkodliwego dziwactwa, lecz stopniowo przeradza się w dyktaturę i terror, doprowadzając do tragedii.
Jak daleko może posunąć się człowiek o zachwianym poczuciu własnej wartości? Czy otoczenie jest tylko biernym tłem wydarzeń?
Tragikomedia Witolda Dulęby traktuje nie tylko o terrorze psychicznym w mikroskali, ile wskazuje na ogólne mechanizmy jego powstawania, które wydają się tak niewinne.
więcej
Szczegóły
Ożenek
To klasyczna komedia pełna doskonale sportretowanych typów ludzkich. Oto główna bohaterka, Agafia Tichonowa, pragnie wyjść za mąż i tym samym podnieść swój status społeczny. Kategoria kupieckiej opłacalności bliższa jest jej sercu niż romantyczne uniesienia. Okazuje się, że nie jest odosobniona w swoim myśleniu. Potencjalni kandydaci także patrzą na przyszłe małżeństwo w kategoriach korzyści materialnych. OŻENEK w reżyserii Janusza Gajosa to plejada aktorskich popisów i umiejętności, uwalniająca śmiech publiczności i bawiąca do łez satyra także na współczesne społeczeństwa. Intrygi swatów, rywalizacja między konkurentami, niepokoje głównej bohaterki i finał wcale nie taki nieszczęśliwy pozwalają przejrzeć się w lustrze rzeczywistych pragnień i możliwości każdego z nas.
więcej
Szczegóły
Lily
Kryminalna zabawa teatralna. Trup przemieszcza się, pojawia się i znika. Skomplikowana intryga, sprawiająca dużą przyjemność publiczności. I te wyraziste charaktery sceniczne! Świetnie naszkicowanych osiem postaci, w tym para zabawnych i niepoprawnych staruszków – inspektor ciamajda i „wiedząca wszystko sprzątaczka”, czyli znajoma inspektora z młodości, „pomagająca” mu w znalezieniu zabójcy.
Reżyseruje Krystyna Janda, i to także ją oglądamy w roli tytułowej, nieznośnej Lily.
więcej
Szczegóły
Okno na Parlament
Kolejna na scenie Och-Teatru - po naszych sukcesach z „Maydayem”, „Maydayem 2” i „Przedstawieniem świątecznym w szpitalu św. Andrzeja” - farsa arcymistrza gatunku Raya Cooneya, czwarty jego klasyk. Tym razem prawicowy parlamentarzysta wikła się w romans z sekretarką lewicy, podczas kiedy jego rząd przeżywa kryzys. Zaplątani w tę intrygę są pracownicy hotelu i zazdrośni współmałżonkowie. Piramidalne sytuacje i brawurowe zwroty akcji. Doborowa obsada i reżyseria Krystyny Jandy!
więcej
Szczegóły
Matka Joanna od Aniołów
Wybitne opowiadanie Jarosława Iwaszkiewicza z czasu wojny. Ważny w dziejach polskiego kina film Jerzego Kawalerowicza i Tadeusza Konwickiego.
Do Ludynia, na krańce dawnej Rzeczpospolitej przybywa młody egzorcysta ksiądz Suryn. Tutejszy klasztor ponoć opanował diabeł. Czego doświadczają zakonnice? Jak powstaje zło, którego nie rozumiemy? Spektakl o potrzebie doświadczenia czegoś, co nas przerasta.
W tytułowej roli przeoryszy – Małgorzata Kożuchowska.
W spektaklu wykorzystano fragmenty następujących tekstów: Stanisław Wyspiański, Powrót Odysa; John Donne, Pchła, Waleta żalu zabraniająca, tłum. Stanisław Barańczak; Rajmund z Kapui, Żywot św. Katarzyny ze Sieny, tłum. Kalikst Suszyło OP; Homer, Odyseja, tłum. Zygmunt Kubiak; Hieronim Morsztyn, Do Abrahama Maciejowskiego o anatomijej białogłowskiej; Ojcze nasz w języku aramejskim; Daniel Naborowski, Do panien; Jan Andrzej Morsztyn, Świerzbiącej, Na smętną, Paszport kurwom z Zamościa, Diabeł z ogonem, Nagrobek kurwie; Modlitwa św. Katarzyny ze Sieny do Matki Bożej (fragment przytoczony przez św. Jana Pawła II, Rzym 14 I 1980).
więcej
Szczegóły
Awantura w Chioggi l Online
Spektakl będzie dostępny tylko w dniu pokazu od godz. 19.00 w czasie trwania spektaklu.
Trwa 1 godz. 44 min
Link do wydarzenia --> KLIKNIJ TUTAJ
"Na scenie Współczesnego wszystko jest takie, jak u Goldoniego być powinno. Dziewczyny śliczne, pyskate i z temperamentem, mężczyźni - komiczni, uparci, skłonni do zwady i bójki a wszystko kończy się, jak Bóg przykazał. Nie ma tu ról "puszczonych"; cała damska część obsady spisała się na medal, tworząc zróżnicowane typy i charaktery. Nie wyróżniając, wyróżniłabym Agnieszkę Suchorę w roli sprytnej i zdeterminowanej Checci.
Największe brawa i śmiechy zbiera Krzysztof Kowalewski jako Padron Fortunato, rybak dotknięty wadą wymowy oraz Marcin Troński w roli pokracznego Woźnego sądowego. Wspaniałe są sceny przesłuchań w kancelarii koadiutora, a nade wszystko - babskich, ulicznych pyskówek. Wielkie brawa dla Macieja Englerta, tyleż za wyobraźnię i fantazję, jak i za zdyscyplinowanie zespołu i wyduszenie na nim sprawności i lekkości."
Ewa Zielińska,
Kurier Polski, 23.06.1993
więcej
Szczegóły
Wniebowstąpienie I Online
Spektakl rozpoczyna się o godzinie 19.00 jest dostępny tylko do 21.00
Trwa 1 godz. 45 min
Link do wydarzenia --> KLIKNIJ TUTAJ
"(...) W przedstawieniu Englerta ludzie wykonują jakieś dziwne gesty, tańczą jak mechaniczne marionety, a może weselnicy w chocholim tańcu, l ciągle spieszą się na pociąg, czekają na odjazd, chcą uciec. Dokąd? Imponuje konsekwencja reżysera. Buduje jednolity, spójny świat - świat książki Konwickiego. Zatapia go w szarości, rozmywa, zatraca kontury. Gdybym miał powiedzieć jednym słowem, z czym kojarzy mi się to teatralne Wniebowstąpienie, rzekłbym - nieokreśloność. Szare barwy, jakby po świecie chodzili dziwni daltoniści, brak ostrych granic, przenikanie rzeczywistości. Englert buduje rzeczywistość na granicy dwóch światów, dotyka tego, co bardzo trudno uchwytne, teatralizuje metaforę, a jednocześnie z pokorą właściwą artystom wybitnym składa hołd pisarzowi. To teatr dla dorosłych, tylko na pierwszy rzut oka barwna historia jak z kryminalnego pitawalu, na dodatek doprawiona niemal reporterskimi opowiastkami. Owszem, są podrzędne lokaliki, są dziwne warszawskie indywidua, z aspiracji artyści pełną gębą, a tak naprawdę tylko zdegradowani pijaczkowie. Ale ich wszystkich i tak spowija szarość. Chcą tylko - tak jak Charon - doczekać świtu po tej stroni"
Szara godzina przed świtem, Jacek Wakar, Teatr nr 4/6, 2002
więcej
Szczegóły
Erwin Axer. Ćwiczenia pamięci
Erwin Axer był jednym z najwybitniejszych reżyserów w dziejach polskiego teatru. Był też wieloletnim dyrektorem Teatru Współczesnego, oraz – krótko – Teatru Narodowego.
Osobny rozdział jego twórczości stanowiło pisarstwo. Jego felietony, przez kilkadziesiąt lat publikowane w czasopismach teatralnych i zebrane potem w czterotomowym cyklu Ćwiczenia pamięci, to na poły autobiograficzne opowiadania o ludziach, miejscach, rzeczach i zdarzeniach, pisane z dystansem i autoironią.
Lekturą tekstów przypominamy dorobek pisarski Erwina Axera – jednocześnie licząc, że spotkanie z jego prozą, z jego sposobem patrzenia na świat, zachęci do sięgnięcia po jego książki.
więcej
Szczegóły
Nikt
Ktoś musi być najgorszy. Chociażby po to, żeby lepsi mogli poczuć się lepsi.
Tak bardzo wszyscy się starają. Doskonalą się, przeglądają się w innych i muszą na ich tle wyglądać korzystnie. A ten ostatni? Tło dla wszystkich? Nie poradził sobie ze sobą – jego wina. Niech się do niej przyzna. Niech się ukarze za to, że jest nikim. Tylko co bez niego zrobimy?
W melancholijnej komedii Levina zobaczymy znakomitych aktorów Teatru Narodowego.
więcej
Szczegóły
Pożegnania
Chłopak z dobrego domu i fordanserka. Spotykają się przed okupacją i po Powstaniu Warszawskim. Agnieszka Glińska opowiada o niespełnionej miłości i o końcu Polski przedwojennej, biorąc na warsztat powieść Stanisława Dygata.
Miłość nie spełni się. Ani przed wojenną hekatombą, ani też w nowym, przywiezionym ze wschodu porządku. Reżyserka przedstawia historię pogruchotanego pokolenia, zastanawia się nad losem polskiej inteligencji i nad naszym dzisiejszym dziedzictwem. Prowadzi przedstawienie ze swadą, wrażliwością, wyczuciem psychologicznych detali. Nie bez przekory i ironii.
"Pożegnania" nazywano inteligenckim rozrachunkiem, tekstem o pokoleniu, dla którego życie skończyło się 1 września 1939 roku. Ta pełna wdzięku i dowcipu opowieść pozwala przyjrzeć się najnowszej historii ironicznie i z dystansem - a także zastanowić nad inteligenckim rodowodem współczesnej Polski.
więcej
Szczegóły
Anna Karenina
Anna Karenina Lwa Tołstoja jest jednym z najsłynniejszych kobiecych portretów XIX-wiecznej literatury rosyjskiej. W imię miłości do młodego oficera, Anna postanawia opuścić rodzinę, rezygnując tym samym z beznamiętnego choć bezpiecznego życia, za co przychodzi zapłacić jej cenę znacznie wyższą niż tylko skandal towarzyski…
Teatr Studio przedstawia klasyczną powieść w nowej adaptacji autorstwa brytyjskiej pisarki Helen Edmundson. Tekst, korzystając z osiągnięć XX-wiecznej dramaturgii, nadaje tołstojowskiej historii niezwykle współczesną formę.
więcej
Szczegóły
Rewizor
„Mottem sztuki jest: «Nie przygaduj zwierciadłu, jak masz gębę krzywą». Wystawiam spektakl według sztuki Gogola i ludzie powinni się śmiać z postaci, które opisał Gogol, i to w nich powinni dostrzec siebie.
Jesteśmy tak samo poniżani, obrażani, i tak samo bywamy śmieszni i głupi w tych naszych próbach poszukiwania szczęścia i odnalezienia fragmentu słoneczka na tej ziemi. W ten sposób robi nam się żal wszystkich, którzy tak bardzo się starają. Obiecuję, że ludzie przez cały spektakl będą się szczerze śmiać, a na koniec zrobi się wzruszająco. Ponieważ wtedy okaże się, że w tej historii nie ma niczego śmiesznego”.
Nikołaj Kolada
więcej
Szczegóły
Wiśniowy sad
„Raniewska mnie boli. Nie ma zgody na to, co było, nie oswaja cierpienia, nie tęskni za utraconym czasem, ucieka przed bólem, nie czeka na nowe, nie chce zmian, nie rozumie siebie ani świata.
Wiśniowy sad to komedia o dramatycznym uciekaniu przed życiem. Nikt tu nie potrafi wziąć odpowiedzialności za swój los. Utrwalają fikcję, odklejają się od realu, karmią iluzją. Zawsze idzie jakieś »nowe«, a odchodzi »stare«. Czechow opisuje, jak bardzo się tego faktu boimy. Jacy śmieszni jesteśmy w tej bezradności wobec zmian i tragiczni w niezrozumieniu ich konieczności”.
Agnieszka Glińska
więcej
Szczegóły
Oniegin
Eugeniusz Oniegin to człowiek znudzony życiem. Dzięki licznym podróżom miał szansę poznać smak wielkiego świata. Jednak szczęścia tam nie odnalazł. Wrócił na wieś. Tam również szczęścia nie zaznał. Uwiódł ukochaną przyjaciela, a jego postrzelił w pojedynku. Następnie wzgardził miłością pięknej Tatiany. Po latach role się odwróciły. To ona odrzuca jego uczucie.
Eugeniusz Oniegin to dramat trudnych wyborów. Każda z podjętych decyzji niesie za sobą tragiczne konsekwencje. Opowieść o tym, jak przyjaźń przegrywa z miłością, a miłość ze śmiercią. Piękno poetyckiego języka w kunsztownym przekładzie Juliana Tuwima sprawia, że historia sprzed dwustu lat pozostaje nadal żywa. Poemat Puszkina w adaptacji i reżyserii Ireny Jun.
więcej
Szczegóły
Oleanna
Dramat psychologiczny. Carol jest studentką Johna. Pewnego dnia skarży się profesorowi na trudności w zrozumieniu jego wykładów. Poza tym ma problemy z przyswojeniem materiału sugerowanego przez Johna. Zwłaszcza książki, którą sam napisał. Profesor, widząc frustrację studentki, postanawia jej pomóc: chce jej dać najwyższą ocenę i proponuje, aby przez następne kilka miesięcy przychodziła do jego gabinetu na specjalne korepetycje...
Tak rozpoczyna się dramat podejrzeń, niedopowiedzeń, domysłów. Finał Oleanny nie pozostawi nikogo obojętnym. Akademicki kampus staje się polem bitwy w walce o prawdę i sprawiedliwość. Studentka i profesor będą bronić swoich racji do samego końca. Kto wyjdzie z tego pojedynku zwycięzcą, a kto pokonanym? Mamet z właściwą sobie wirtuozerią pokazuje, jak groźne mogą być konsekwencje zwykłego „nieporozumienia”.
więcej
Szczegóły
