Joanna Jeżewska
1 839 oddanych głosów
Data urodzenia:
15-12-1965 (57 lat)
Ukończyła Wydział Aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie w roku 1988. Od tego samego roku jest w zespole artystycznym Teatru Współczesnego, na deskach którego zagrała m.in. w spektaklach Macieja Englerta (Ewę w „Rozbitym dzbanie” H. von Kleista, Donnę Liberę w „Awanturze w Chioggi” C. Goldoniego, Madzię w „Zimowej opowieści” W. Shakespeare’a, Wiedźmę we „Wniebowstąpieniu” T. Konwickiego, Japonkę po przejściach w „Udając ofiarę” Braci Presniakow i Etatową aktywistkę ZMP w „To idzie młodość...” K. Zaleskiego). W Teatrze Współczesnym grała także w spektaklach: Krzysztofa Langa (Lizzie Berrill w „Końcu początku” S. O`Casey`ego), Agnieszki Glińskiej (Wiesiołkinę w „Barbarzyńcach” M. Gorkiego i Lili w „Nieznajomej z Sekwany” Ö. von Horvátha) i Krzysztofa Zaleskiego (Oną i Plum Pudding w „Wagonie” M. Nowakowskiego).
Na Scenie Przodownik można ją oglądać w „Sex machine” T. Mana. Zagrała także w spektaklach Teatru Telewizji, m.in.: Walerię w „Małym biesie” F. Sołoguba, Lizetkę w „Drugiej pułapce miłości” P. Marivaux, Irys w „Burzy” W. Shakespeare’a i Dziewczynę w „Bajkach o zwierzętach” B. Hertza.
Ma na swoim koncie liczne role filmowe (np. w „Rozmowach o miłości” M. Gronowskiego, „Daleko od siebie” F. Falka, „Dlaczego nie!” R. Zatorskiego i „Popiełuszko. Wolność jest w nas” R. Wieczyńskiego) i telewizyjne. W 1987 roku otrzymała Nagrodę Jury na VIII Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu, a w 2008 roku otrzymała nagrodę dla najlepszej aktorki komediowej za udział w programie „Czterdziesty sezon Kabaretu pod Egidą” w reżyserii J. Pietrzaka (TVP1) na IX Festiwalu Dobrego Humoru w Gdańsku.
więcej
więcej
Spektakle z udziałem tego aktora:
Klimakterium 2, czyli menopauzy szał
Wydawało nam się, że o Klimakterium powiedzieliśmy już wszystko... Myliliśmy się! Elżbieta Jodłowska powraca z nowym hitem! „Klimakterium 2 czyli Menopauzy Szał” powstało na wyraźną prośbę publiczności, która chciała poznać dalsze losy bohaterek – już nie młodych, ale jakże młodych.
Wciąż walcząca z nadwagą, ale już nie bezrobotna Pamela i Zosia, zaradna pani domu, starym zwyczajem przybywają świętować kolejne urodziny Maliny. Tym razem spotykają się w jej, dopiero co otwartym, pubie. Brakuje tylko Krychy, która też miała przybyć, ale... tego nie zdradzimy! Za to pojawia się, obdarzona liryczną duszą, Angela, która wraz z Maliną prowadzi interes. Gdzie zaś zbierają się tak różne kobiety, które tyle czasu się nie widziały i mają sobie wiele do powiedzenia, tam jest głośno, śmiesznie i zaczyna się zabawa!
Ponad 1800 przedstawień „Klimakterium...i już” w ciągu 6 lat od premiery wyraźnie pokazuje, że kobieta wraz z jej problemami, to temat niewyczerpany. Nasze bohaterki ,,wyklęte wstały z poniżenia'' i realizują to, o co tak walczyły w pierwszej części: udowadniają, że klimakterium to nie koniec świata, a dopiero początek nowego życia.
Zupełnie nowe piosenki we wspaniałych aranżacjach i z zabawnymi tekstami, których nie można przestać nucić, złożone choreograficzne układy i ta niepowtarzalna energia, którą występujące na scenie aktorki dzielą się z publicznością. Częścią z nich spotkaliśmy się w „Klimakterium...i już!”, ale do tego zacnego grona dołączyły też nowe artystki, jedna lepsza od drugiej i wszystkie zupełnie znakomite. I każda z nich wnosi do spektaklu coś zupełnie niepowtarzalnego.
Podczas spektaklu panie bawią się wyśmienicie – także te na widowni. I panowie ze zdumieniem stwierdzają, że coraz śmielej klaszczą i śpiewają ze wszystkimi. To prawdziwa terapia śmiechem – kojąca i skuteczna - pod jej wpływem nabieramy dystansu do siebie, innych, naszych zranień i lęków. Bo „Menopauzy szał” ogarnia wszystkich, a zwłaszcza tych, którzy się tego zupełnie nie spodziewają.
więcej
Szczegóły
BERLIN BERLIN
Brawurowa komedia Patricka Haudecoera i - znanego z wystawianego u nas „Tańca Alabatrosa” i „Napisu”- Geralda Silbeyrasa
Berlin Wschodni odgradza od wolnego świata potężny i dobrze strzeżony mur graniczny. Emma i Ludwig podejmują pełną ryzyka próbę ucieczki na zachód. Emma dostaje pracę pielęgniarki matki Wenera w mieszkaniu, w którym jest tajne przejście na drugą stronę muru - wystarczy je udrożnić.
Plan wydaję się doskonały, ale jego realizacja staje się niezwykle skomplikowana: Werner okazuje się wysokim funkcjonariuszem policji politycznej Stasi, w dodatku zakochuje się w Emmie do szaleństwa, a w mieszkaniu roi się od szpiegów. Trudności gwałtownie się mnożą, akcja nabiera szalonego tempa, komedia zmienia się w farsę.
Sztuka zdobyła we Francji a 2022 r. dwie nagrody Moliera: za najlepszą komedię i rolę aktorską.
________________________________________________________________
Uprzejmie informujemy, że zgodnie z nowym ROZPORZĄDZENIEM RADY MINISTRÓW w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii, zostały zniesione ograniczenia obowiązujące w instytucjach kultury, natomiast w związku z wciąż licznymi przypadkami zakażeń, zalecamy noszenie maseczek na terenie teatru.
więcej
Szczegóły
Lepiej już było...
Esmeralda Quipp, była aktorka szekspirowska na emeryturze, bardzo skromnej emeryturze , nie dość, że traci ukochanego kota , to również dach nad głową. Jako osoba niekonwencjonalna i bardzo zdesperowana usiłuje w niebanalny sposób rozwiązać swoje problemy.
W staraniach o przetrwanie uroczej starszej pani bardzo się przydają aktorskie umiejętności, poczucie humoru, optymizm i empatia. Śledzimy jej zabiegi - rodem z komedii gangsterskich - z podziwem i rozbawieniem, co nie przeszkadza nam zadumać się nad smutnym losem wielu samotnych, niedofinansowanych, ale mniej sprytnych życiowo emerytek.
_________________________________________________
Uprzejmie informujemy, że zgodnie z nowym ROZPORZĄDZENIEM RADY MINISTRÓW w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii, zostały zniesione ograniczenia obowiązujące w instytucjach kultury, natomiast w związku z wciąż licznymi przypadkami zakażeń, zalecamy noszenie maseczek na terenie teatru.
więcej
Szczegóły
Rozbity dzban | #WspieramKulture
Link do bezpłatnej transmisji znajdziesz na facebooku Teatru Współczesnego: KLIKNIJ TUTAJ
"W oryginalnie pomyślanej - i absolutnie zmieniającej nasze przyzwyczajenie co do Małego [...] - rozegrano kameralne przedstawienie, będące klejnocikiem aktorskim. Role Wiesława Michnikowskiego (wiejski sędzia Adam) i Zofii Kucówny (Marta Lipkowa) to efektowne arcydziełka, za którymi przepadają widzowie.[...] Historia rozbitego dzbana i karykaturalnej rozprawy sądowej, w której sędzia okazuje się przestępcą, brzmi dzisiaj jak trwożna przestroga. Mimo więc, że dialogi perlą się dowcipem, publiczność czuje się nieswojo, widząc zbyt wiele zbieżności z własnym doświadczeniem na temat pokrętności prawa oraz manipulowania sprawiedliwością." Tomasz Raczek "Dziennik Niezależny Nowa Europa"
więcej
Szczegóły
Awantura w Chioggi l Online
Spektakl będzie dostępny tylko w dniu pokazu od godz. 19.00 w czasie trwania spektaklu.
Trwa 1 godz. 44 min
Link do wydarzenia --> KLIKNIJ TUTAJ
"Na scenie Współczesnego wszystko jest takie, jak u Goldoniego być powinno. Dziewczyny śliczne, pyskate i z temperamentem, mężczyźni - komiczni, uparci, skłonni do zwady i bójki a wszystko kończy się, jak Bóg przykazał. Nie ma tu ról "puszczonych"; cała damska część obsady spisała się na medal, tworząc zróżnicowane typy i charaktery. Nie wyróżniając, wyróżniłabym Agnieszkę Suchorę w roli sprytnej i zdeterminowanej Checci.
Największe brawa i śmiechy zbiera Krzysztof Kowalewski jako Padron Fortunato, rybak dotknięty wadą wymowy oraz Marcin Troński w roli pokracznego Woźnego sądowego. Wspaniałe są sceny przesłuchań w kancelarii koadiutora, a nade wszystko - babskich, ulicznych pyskówek. Wielkie brawa dla Macieja Englerta, tyleż za wyobraźnię i fantazję, jak i za zdyscyplinowanie zespołu i wyduszenie na nim sprawności i lekkości."
Ewa Zielińska,
Kurier Polski, 23.06.1993
więcej
Szczegóły
Pan Ein i problemy ochrony przeciwpożarowej
Kiedy Max Frisch pisał „Biedermanna i podpalaczy”, Europejczycy nie mogli się jeszcze otrząsnąć po koszmarze wojny, a pisarze większość swojej twórczości poświęcali analizie wydarzeń, stawiali pytania, jak w ogóle mogło do niej dojść. W alegorii, którą stworzył Frisch, pan Biedermann, przeciętny przedstawiciel mieszczaństwa, przyjął pod swój dach podpalaczy i udawał, że nie widzi z ich strony zagrożenia, aż puścili go z dymem. Pan Ein, bohater Szenderowicza, antykwariusz i restaurator, żyje współcześnie w jednym z miast gdzieś w Europie. Jest dobrym obywatelem, płaci regularnie podatki. Nie wtrąca się do polityki. Do czasu! Spokojny byt pana Eina i jego rodziny zakłócają włodarze miasta, którzy, ofiarowują mu - rzekomo dla jego dobra - opiekę przed szerzącymi się pożarami. Eskalacja tej „opieki” zmusza pana Eina do działania. W przeciwieństwie do Biedermanna, pan Ein nie jest obojętny.
Czy samotnie wygra ten pojedynek z bezwzględną władzą?
Wiktor Szenderowicz, uznany za „mistrza satyry politycznej” w Rosji, ostrym piórem kreśli obraz zmagań szarego obywatela z wszechwładzą. I „smieszno i straszno”, jak mówią Rosjanie.
SPEKTAKL PRZEZNACZONY DLA WIDZÓW OD 16 ROKU ŻYCIA.
więcej
Szczegóły
Psie serce 2
Zima 1925 roku w Moskwie. Świat kończącego się okresu NEP (Nowej Ekonomicznej Polityki) w państwie radzieckim, w dobie nadchodzącego stalinizmu, widziany oczami bezdomnego psa. Profesor Preobrażeński, luminarz nauki radzieckiej i europejskiej, prowadzi eksperymenty naukowe w poszukiwaniu sposobów odmładzania ludzkiego organizmu. Pies zostaje poddany eksperymentalnemu przeszczepowi, który przynosi nieoczekiwane skutki.
To zdarzenie rodem z science fiction, staje się dla autora pretekstem do niezwykle przenikliwej, gorzkiej diagnozy świata stworzonego przez rewolucyjną ideologię, napisanej przez autora ze specyficznym poczuciem humoru i w formie ocierającej się o groteskę. Wielowarstwowość utworu zmusza do stawiania sobie pytań uniwersalnych o wartości i o porządek świata, szczególnie aktualnych gdy „świat wypadł z formy*”.
* W.Szekspir – „Hamlet”
więcej
Szczegóły
Psie serce
Zima 1925 roku w Moskwie. Świat kończącego się okresu NEP (Nowej Ekonomicznej Polityki) w państwie radzieckim, w dobie nadchodzącego stalinizmu, widziany oczami bezdomnego psa. Profesor Preobrażeński, luminarz nauki radzieckiej i europejskiej, prowadzi eksperymenty naukowe w poszukiwaniu sposobów odmładzania ludzkiego organizmu. Pies zostaje poddany eksperymentalnemu przeszczepowi, który przynosi nieoczekiwane skutki.
To zdarzenie rodem z science fiction, staje się dla autora pretekstem do niezwykle przenikliwej, gorzkiej diagnozy świata stworzonego przez rewolucyjną ideologię, napisanej przez autora ze specyficznym poczuciem humoru i w formie ocierającej się o groteskę. Wielowarstwowość utworu zmusza do stawiania sobie pytań uniwersalnych o wartości i o porządek świata, szczególnie aktualnych gdy „świat wypadł z formy*”.
* W.Szekspir – „Hamlet”
więcej
Szczegóły
Najdroższy
Komedia lekka, zwana też „komedią bulwarową”, to typowa specjalność Francuzów, a jej najlepszym współczesnym twórcą jest niewątpliwie Francis Veber (ur.1937). Dramaturg, scenarzysta, reżyser, producent filmowy znany jest w Polsce głównie z filmów m.in.: „Tajemniczy blondyn w czarnym bucie” (1972), „Pechowiec” (1981), „Kolacja dla palanta” (1998 – Cezar za scenariusz, nominacja za reżyserię), „Plotka” (2001), „Czyja to kochanka?”(2006). Widzowie teatralni znają przede wszystkim jego brawurową komedię „Kolacja dla głupca”.
François Pignon, ulubiony bohater Vebera - niezaradny życiowo przeciętniak, pechowiec - pojawia się również w najnowszej komedii „Najdroższy” (prapremiera w Paryżu jesienią 2012 w reżyserii samego autora). Tym razem, jako bezrobotny prawnik, porzucony mąż, szukający sposobu na odmianę losu. Jak zwykle u Vebera, twórcy o ogromnym poczuciu humoru, starania bohatera, po serii zabawnych wypadków i zaskakujących zmianach akcji, kończą się w sposób zupełnie nieprzewidziany…
więcej
Szczegóły
