Aktor i reżyser teatralny i filmowy; pedagog. W 1968 r. ukończył PWST w Warszawie (w latach 1972-1974 był tam wykładowcą) i został zaangażowany do Teatru Ateneum, w którym pracował do 1980 roku. Popularność zdobył na początku lat 70. dzięki rolom w spektaklach Teatru Telewizji, takim jak George w „Naszym mieście” Wildera, Orestes w „Andromasze” Eurypidesa, Gustaw w „Ślubach panieńskich” Fredry, Jan w „Żeglarzu” Szaniawskiego, Willie w „Niemcach” Kruczkowskiego czy tytułowy „Henryk V” Szekspira. Jego pierwsza wybitna rola filmowa to Maks Baum w „Ziemi obiecanej” A. Wajdy (1974). Zagrał również w takich filmach jak: „Na srebrnym globie” A. Żuławskiego, „Dziecinnych pytaniach” J. Zaorskiego, „Granicy” J. Rybkowskiego oraz w „Człowieku z żelaza”, „Bez znieczulenia” i „Dyrygencie” A. Wajdy. Na małym ekranie pojawiał się m.in. w serialach: „Noce i dnie” (1975), „Polskie drogi” (1976), „Rodzina Połanieckich” (1978). W 1980 roku wyjechał do Paryża, by zagrać w „Onych” Witkacego w reżyserii Wajdy i zaraz potem otrzymał etat w l'École du Théâtre National de Chaillot. Po obejrzeniu Seweryna w roli Mistrza w adaptacji powieści Michaiła Bułhakowa (1983) w paryskim Theatre de la Ville, Peter Brook zaangażował go do „Mahabharaty”, teatralnego widowiska, które grane było na całym świecie przez cztery lata. Był wykładowcą Wyższej Szkoły Sztuki i Technik Teatralnych w Lyonie, a potem do 2010 r. Wyższego Konserwatorium Narodowego Sztuk Dramatycznych w Paryżu. W 1993 roku Seweryn otrzymał angaż - jako trzeci cudzoziemiec w historii teatru francuskiego - do Comédie Française, jednego z najbardziej prestiżowych zespołów teatralnych na świecie. Na narodowej scenie Francji zadebiutował tytułową rolą w „Don Juanie” Molièra (1993). Zdobył uznanie publiczność i krytyki również główną rolą w „Mieszczaninie szlachcicem" Molièra; wystąpił jako Gajew w „Wiśniowym sadzie" Czechowa, Klaudiusz w „Hamlecie" Szekspira, Prezydent w „Intrydze i miłości" Schillera czy Shylock w "Kupcu weneckim" Szekspira. W Comédie Française wyreżyserował chwalone spektakle: „Małżeństwo z przymusu" Molièra (1999), "Zło krąży" Audibertiego (2000), „Wieczór Trzech Króli” Szekspira (2003). W kinie francuskim najważniejszymi osiągnięciami Seweryna są: Steiner w „Amoku” (1992), za którą otrzymał nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Kairze, Hebrard w nagrodzonych Oscarem „Indochinach” (1992) oraz dwie role przywódców Wielkiej Rewolucji Francuskiej: Bourdona w „Dantonie” Andrzeja Wajdy (1982) i Robespierre’a w „Rewolucji francuskiej” (1989) Richarda T. Heffrona i Roberta Enrico. Od 1989 Andrzej Seweryn coraz częściej pracuje w Polsce. Na początku lat 90. zagrał kilka wybitnych ról w Teatrze Telewizji, m.in. tytułowego „Ryszarda III” (1989, reż. F. Falk) i „Koriolana” (1995, reż. M. Bork) Szekspira oraz „Don Juana” Molièra (1995, reż. L. Wosiewicz). Za rolę w „Krawcu” Mrożka (1997, reż. M. Kwieciński) otrzymał nagrodę aktorską na VI Ogólnopolskim Konkursie na wystawienie polskiej sztuki współczesnej. Dla Teatru Telewizji Seweryn przygotował „Tartuffe'a, czyli obłudnika” Molièra (2002) i przeniesioną w słowiańskie realia „Antygonę” Sofoklesa (2004). Na deskach teatrów warszawskich Andrzej Seweryn wyreżyserował „Ryszarda II” Szekspira (Teatr Narodowy, 2004) i „Dowód” D. Auburna (Teatr Polonia w Warszawie, 2008), w którym zagrał Roberta. Pod koniec lat 90. coraz częściej występuje w polskich produkcjach filmowych. Zagrał m.in. Jeremiego Wiśniowieckiego w „Ogniem i mieczem” J. Hoffmana (1999), Sędziego w „Panu Tadeuszu” i Rejenta Milczka w „Zemście" A. Wajdy (2002). Za rolę Stefana Wyszyńskiego w filmie Teresy Kotlarczyk "Prymas. Trzy lata z tysiąca" (2000) otrzymał Złotą Kaczkę przyznawaną przez miesięcznik FILM oraz nagrodę Telewizji Polskiej na XXV Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. W 2006 roku debiutował jako reżyser filmem „Kto nigdy nie żył...". W 2010 roku wystąpił w głośnym filmie „Różyczka” w reż. J. Kidawy-Błońskiego. Laureat wielu nagród i wyróżnień, m.in. Srebrnego Niedźwiedzia za rolę Adama w „Dyrygencie” na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie, Orderu Sztuk Pięknych i Nauk Humanistycznych Republiki Francuskiej. W 1997 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, a w 2006 roku otrzymał Złoty Medal Gloria Artis - Zasłużony Kulturze, nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Legię Honorową Republiki Francuskiej. Od 1 stycznia 2011 roku jest Dyrektorem Naczelnym Teatru Polskiego w Warszawie (w którym również gra w spektaklach i reżyseruje).