Steven Spielberg był po „Szczękach” i „Bliskich spotkaniach trzeciego stopnia” już niemal oficjalnym Midasem Hollywoodu, kiedy skusił się na nakręcenie Komedii Większej Niż Wszystkie, u źródeł której biło serce samego Johna Miliusa — najzdolniejszego konserwatysty Hollywoodu, któremu zawdzięczamy m.in. scenariusz do (mającego premierę w tym samym 1979 roku!) „Czasu Apokalipsy” Francisa Forda Coppoli. Powstały w wyniku tej współpracy (uzupełniony talentami Roberta Zemeckisa i Boba Gale’a), trwający dwie i pół godziny komediowy fresk ma absolutnie wszystko — od Johna Belushiego po Toshirō Mifune; od satyry na amerykański militaryzm po sekwencje muzyczne i cytaty z Disneya.
Pomysł wyjściowy jest prosty: co by było, gdyby tuż po Pearl Harbor japońska łódź podwodna zaatakowała Hollywood…? Odpowiedź jest niczym rozpędzone diabelskie koło, które zresztą pojawia się w jednej ze scen i toczy się przez Los Angeles w spektakularnej sekwencji katastroficznej. Z „Fabelmanów” wiemy już, że Spielberg pokochał kino, bo urzekła go piękna katastrofa kolejowa w filmie Cecila B. DeMille’a; pora więc połączyć kropki! „1941” to po prostu taka komedia, jaką nakręciłby De Mille… gdyby ktoś podał mu puchar lodów wzmocnionych czystym LSD. Fantastyczna zabawa, epickie widowisko, a zarazem film, którego nie da się porównać z niczym innym w dorobku Spielberga (może oprócz sekwencji walki na jedzenie w „Hooku”). [Michał Oleszczyk]