"Spowiedź w drewnie" to dramat zainspirowany życiem i twórczością legendarnego ludowego gawędziarza i rzeźbiarza z Beskidów, Jędrzeja Wowry. Dramat rozgrywa się z zachowaniem klasycznych cech teatru antycznego z jednością, czasu, miejsca i akcji, z funkcją fatum, losu, a także czymś co wypełnia każdy dramat – z katharsis. To oczyszczenie jest szczególne, bo w rzeźbiarskiej pracowni Jędrzeja Wowro odgrywają się ostatnie godziny jego życia, zatem jest to oczyszczenie wobec samego siebie i widza uwikłanego w problemy artysty rzeźbiarza. Urok "Spowiedzi w drewnie" tkwi nie tylko w treści dramatu, ale również w jego formie. Filozoficzne rozważania ujęte są w gwarę beskidzką, co powoduje, że mamy do czynienia z dziełem prostym i wielkim jednocześnie. Jest jeszcze jeden element niezwykły. Ten dramat napisał lalkarz, człowiek doskonale zdający sobie sprawę z cudowności tkwiącej w istocie tego zawodu. Cudowność w dosłownym i umownym tego słowa znaczeniu to świadomość faktu, iż za każdym razem, ilekroć lalkarz bierze do rąk lalkę czy inny przedmiot i ożywia go, staje się jego stwórcą.