Koncertem naszych jesiennych INTERAKCJI zmierzymy się, zderzymy, ale i z namaszczeniem odniesiemy do szeroko pojętych tradycji. Dla Luciano Berio w Naturale na altówkę, perkusję i zarejestrowany głos echem tradycji będzie folklor w postaci pieśni sycylijskiego śpiewaka. Zafascynowany muzyką ludową Berio marzył o zespoleniu jej w jedno z muzyką komponowaną, by mówić już tylko takim uniwersalnym językiem, choć miał świadomość, że marzenie to pozostanie jedynie w sferze utopii. Tradycja u Pēterisa Vasksa ma wymiar duchowy. W Castillo interior na skrzypce i wiolonczelę, którego tytuł nawiązuje do pracy św. Teresy z Ávili, będziemy chcieli dotknąć tęsknot metafizycznych i zatopić się w brzmieniach, z którymi jesteśmy oswojeni od wieków, a które dla łotewskiego kompozytora są naturalnym językiem wypowiedzi w XXI w. Co z tradycji odnajdziemy w muzyce Alexa Paxtona? Podejrzewamy, że odłamki wszystkiego, co możliwe. Brytyjski kompozytor słynie z rozkruszania i składania w jedno wszelkich dźwiękowych skrajności, przetwarzania, sklejania i prezentowania muzyki tak żywej i barwnej, energetyzującej i pełnej sensualnych odniesień (lepkiej i szorstkiej), że trudno przejść wobec niej obojętnie. Twochant na flet altowy i klarnet jest utworem powstałym na kanwie improwizacji. Wiązka śpiewnych, jakby średniowiecznych motywów rozwija się tu wkrótce w quasi-improwizatorską gonitwę. Koncert zamkniemy wykrzyknikiem. A będzie nim – dosłownie – utwór Artura Zagajewskiego […]!. Po serii duetowo-triowych utworów zbierzmy się w większą grupę, by wraz z kompozytorem dać wyraz słowom, będącym inspiracją dla utworu, a pochodzących z piosenki punk rockowego zespołu Siekiera: spójrzcie spójrzcie / stoję ja stoję / tańczę ja tańczę / walczę ja walczę. Wbrew pozorom, wśród tak różnorodnych utworów można się tu doszukać wspólnych mianowników – u Berio i Vasksa łącznikiem jest poszukiwanie i dążenie do jedności i uniwersalności. Na linii Vasks-Paxton blisko od quasi barokowej motoryczności do improwizatorskiej wirtuozerii, a szalona swoboda i wolność łączy utwory Paxtona i Zagajewskiego. Jeszcze jedną warstwę odbioru dołożymy prezentując nasz koncert w murach Muzeum Narodowego – stawiając przewrotne pytanie, czy aby nie jest to miejsce tylko dla muzealnych, ugruntowanych tradycji? Program: Luciano Berio - Naturale na altówkę, perkusję i taśmę Pēteris Vasks - Castillo Interior na skrzypce i wiolonczelę Alex Paxton - Twochant na flet i klarnet Artur Zagajewski - […]! na zespół kameralny i audio playback Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury — państwowego funduszu celowego, w ramach programu „Muzyka”, realizowanego przez Narodowy Instytut Muzyki i Tańca. Projekt współfinansowany ze środków Miasta Krakowa.