Zachowany w nadrealistycznej estetyce dramat katalońskiej dramatopisarki ClàudiiCedó, inspirowany osobistymi przeżyciami autorki, opowiada o przerwanej w piątym miesiącu ciąży i uwewnętrznionych etapach żałoby, którą przechodzi Julia. Młoda kobieta staje przed dylematem nie tyle prawnym czy religijnym, co osobistym – bardzo pragnie macierzyństwa. W powrocie do równowagi psychicznej bohaterce, granej przez Katarzynę Dałek, pomaga jej alter ego – w Julię 2 wciela się Dorota Androsz. Skłania ona swoją imienniczkę do retrospekcji pobytu w szpitalu i decyzji, które wtedy zapadły. Ta swoista psychoterapia odbywa się w tytułowym pustym miejscu. Historia Julii wpisuje się w międzypokoleniowe doświadczenia kobiet jako matek, podejmując tematy terminacji ciąży i związanego z nią obarczenia psychicznego, traumy rodziców po śmierci dziecka nienarodzonego i pomocy społeczno-psychologicznej. Spektakl Leny Frankiewicz nie jest jednak o walce kobiet o ich prawa, ale o konsekwencjach, jakie za ich prawami i wyborami stoją, przede wszystkim o żałobie po śmierci dziecka nienarodzonego. W jaki sposób można zaopiekować tak wielką stratę? W spektaklu wykorzystywane są światła w różnych kolorach, występują intensywne zmiany oświetlenia oraz dynamiczna muzyka.