W greckim micie jest żoną króla Sparty Menelaosa i najpiękniejszą kobietą swoich czasów, którą porywa Parys, o co wybucha wojna trojańska. U Offenbacha Helena z Parysem zostają przyłapani w sypialni, ale nie jest to powód do wszczynania działań zbrojnych, ani nawet sięgania po pistolety. Dwór cieszy się i bawi dalej... Bohaterowie kojarzeni są więc z ówczesnym establishmentem i nic dziwnego, że wokół premiery robi się polityczna zawierucha i obyczajowy skandal. Cenzura szaleje, publiczność też, a Offenbach staje się najbogatszym kompozytorem epoki. Rudolf Zioło, posiłkując się pomysłem twórców „Pięknej Heleny”, przesuwa akcję o kolejne 150 lat, do dzisiejszej, demokratycznej Polski, w czym pomaga mu Krzysztof Czeczot, autor nowej wersji libretta. Jaką twarz epoki zobaczymy w tej odsłonie – czy taką, jaką ujrzała Helena w lustrze, czekając na Parysa w apartamencie ekskluzywnego pensjonatu? Stary mit poddany próbie aktualnej rzeczywistości do muzyki, która niezmiennie pozostaje zmysłowa, dowcipna, energetyzująca.