„Czas na najlepszy show na Ziemi!” – tymi słowami tytułowa Paprika zapowiada jedno z najwspanialszych dzieł kinowego surrealizmu, o jakim nie śniło się wówczas zachodnim animatorom. 

Japonia, niedaleka przyszłość. Grupa genialnych naukowców dokonuje przełomu w dziedzinie psychoterapii – za pomocą nowatorskiego urządzenia DC Mini lekarze są w stanie przenosić się w sny swoich pacjentów. Gdy maszyna wpada w niepowołane ręce, tajemnicza Paprika będzie musiała odzyskać ją, nim rozpęta się prawdziwy koszmar. 

Ostatnie dzieło w karierze Satoshiego Kona każe zastanowić się, co jeszcze mógłby pokazać nam reżyser, gdyby nie jego przedwczesna śmierć. Trudno bowiem wyobrazić sobie bardziej szalony i niezwykły film niż „Paprika”. Kon pokazuje tu pełnię autorskiego stylu i puszcza wodze najśmielszych fantazji. Nieustannie bawi się konwencjami, przekracza kolejne granice, a przede wszystkim – ani na moment nie pozwala widzowi domyślić się, co stanie się w kolejnej scenie. Zachwycająca wizualnie animacja, elektroniczny soundtrack i zabiegi narracyjne, których nie powstydziłby się sam David Lynch – wszystko to czyni z „Papriki” seans, którego nie da się zapomnieć. [Hanna Wereszczyńska]