Offenbach, autor ponad stu operetek, przez całe pracowite życie marzył o stworzeniu opery, która wyniesie go w rejony sztuki wysokiej. Tą jedyną, którą pisał ścigając się już ze śmiercią są „Opowieści Hoffmanna”. Premiery nie dożył, odbyła się w cztery miesiące po jego odejściu. Dzieło uznano za szczytowe osiągnięcie kompozytora. Libretto opery oparte jest na kilku opowiadaniach niemieckiego romantyka, prekursora fantastyki grozy, E.T.A. Hoffmanna, który występuje w niej także jako postać. To on opowiada dzieje swoich miłości do trzech kobiet: Olimpii, Antonii i Giulietty. Każda z miłości jest inna i każda nieosiągalna, ponieważ zawsze jakiś demon zła krzyżuje plany spełnienia. Hoffmannowi pozostaje wierna wyłącznie Muza, tylko ją może kochać, bo taki jest los Poety. Muzyka opery idealnie przylega do warstwy dramaturgicznej, każda z opowieści otrzymała odmienny koloryt, nad całością unosi się aura fantastyki, tak charakterystyczna dla Hoffmannowskiej prozy. „Opowieści” obfitują we wspaniałe muzyczne przeboje a wśród nich niezwykle popularna barkarola, aria lalki Olimpii, pieśń Antonii czy pieśń o karle Kleinzacku.