Zabawny, błyskotliwy i przejmujący stand-up o raku, w którym na scenie partnerują sobie Sebastian Pawlak i Weronika Szczawińska. Słynący z wielu odważnych i bezkompromisowych ról aktor wchodzi w dialog z reżyserką, która dzieli się doświadczeniami związanymi ze słowem na “r” – w uszach wielu wciąż brzmiącym jak wyrok i budzącym lęk. Stan podwyższonego społecznego napięcia wokół raka jako choroby cywilizacyjnej oraz wyobrażenia na jego temat, będące mieszaniną faktów i magicznego myślenia, dla otrzymujących diagnozy onkologiczne stają się dodatkowym wyzwaniem w mierzeniu się ze społecznym tabu. Co takiego sprawia, że niby mówimy o raku, ale panuje wokół niego prawdziwa zmowa milczenia? Że pewnych aspektów raka nie zauważamy, a inne wyolbrzymiamy? Że autocenzurujemy nasze wypowiedzi? Przy całej powadze sytuacji, nasze zbiorowe zachowania często bywają w tym wypadku po prostu śmieszne. Przyjrzenie się im bez patosu, ale z tak potrzebnym dystansem, to naprawdę uwalniające doświadczenie. Teatr ma niezwykłą moc sprawiania, że nawet najtrudniejsze sprawy stają się polem do rozmowy. A „Onko” to rozmowa, której towarzyszy śmiech – ten uwalniający żywioł, który tabu rozbraja szybciej i skuteczniej, niż najbardziej poważna dyskusja. "Bardzo interesuje mnie rzeczywistość zmieniona przez raka. Jednak zupełnie nie interesuje mnie projekt konfesyjny, terapeutyczny czy pedagogiczny. Ciekawi mnie, do czego może przydać się choroba nowotworowa. Nie zajmuje mnie zrobienie spektaklu o raku, ale przyjrzenie się, czego dzięki rakowi można dowiedzieć się o współczesnym świecie. Czego dowiaduje się chora na raka piersi o naszej kulturze i społeczeństwie? Czego mogą dowiedzieć się widzki i widzowie?" — Weronika Szczawińska